Credit: NASA, ESA and the Hubble Heritage (STScI/AURA)-ESA/Hubble Collaboration
Zie hier de kern van NGC 2841, een spiraalsterrenstelsel in het sterrenbeeld Grote Beer, pakweg 46 miljoen lichtjaar van ons vandaan. NGC 2841 is niet zomaar een spiraalstelsel, het is een flocculent spiraalstelsel. Eh… flocculent? Yep, aan je ogen mankeert niets. Flocculent… geen idee of het juist vertaald is, of er sowieso een Nederlandse vertaling van het woord bestaat. Het kenmerk van flocculente spiraalstelsels is dat een duidelijke spiraalstructuur ontbreekt. Ze zijn een tikkeltje wollig, net zoals die schaapjeswolken. Daar zal die naam ook wel mee verband houden, want floccus is een wolkensoort. De tegenhanger van de flocculente spiraalstelsels zijn de ‘grote ontwerp spiraalstelsels’ – nee, ik verzin die namen niet – wiens spiraalstructuur heel duidelijk is. Bovenstaande foto – dubbelklikken voor een grote versie – is gemaakt met de Wide Field Camera 3 (WFC3) aan boord van de Hubble ruimtetelescoop. Die camera kan uitstekend ultraviolet licht waarnemen en dat komt in het geval van NGC 2841 uitstekend van pas. Het flocculente stelsel, qua afstand bij wijze van spreken in de achtertuin van de sterrenkundigen, toont namelijk een mix van actieve en niet actieve stervormingsgebieden. Vanuit die actieve gebieden wordt door de jonge, zware sterren een stoot UV-licht geproduceerd en WFC3 onderzoekt dat. Sterrenkundigen zijn geïnteresseerd in de vraag wat nou precies de stervorming op gang brengt en waarom het ene gebied wel stervorming kent en het andere gebied niet. Bron: Hubble.
