Geen resultaat bij speurtocht zwaartekrachtsgolven

Er zijn maar liefst 722 (!) wetenschappers aan te pas gekomen om één artikel te schrijven, waarin de resultaten bekend zijn gemaakt van de speurtocht naar zwaartekrachts- of gravitatiegolven. De uitkomst is dat na twee jaar intensief speuren tussen november 2005 en september 2007 met behulp van LIGO (Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory) men géén zwaartekrachtsgolven heeft gedetecteerd. Die golven – bijna honderd jaar geleden al voorspeld door Albert Einstein – zouden rimpels in de ruimtetijd zijn, welke veroorzaakt worden door extreme gebeurtenissen zoals botsende zwarte gaten. Uit het feit dat men met LIGO geen zwaartekrachtsgolven heeft waargenomen hebben de wetenschappers á  la Cruyff (‘ieder nadeel heeft z’n voordeel’) een bovenlimiet kunnen stellen aan de hoeveelheid botsingen tussen zwarte gaten. Met LIGO keek men naar zwaartekrachtgolven die afkomstig waren van dubbele zwarte gaten, met massabereik 1-99 zonnemassa voor de afzonderlijke componenten en een totale massa van 25-100 zonmassa. Uit het niet zien van zwaartekrachtsgolven kon men afleiden dat niet meer dan twee zwarte gaten tussen 19 en 28 zonmassa en met een verwaarloosbare spin per kubieke megaparsec per miljard jaar met elkaar botsen, met een waarschijnlijkheid van 90%. Dat men geen zwaartekrachtsgolven heeft gezien betekent niet dat ze niet bestaan. Sterker nog, indirect zijn ze al aangetoond, met behulp van pulsars. Eerst in 1974 door waarnemingen aan de pulsar PSR B1913+16 en daarna met behulp van de enige dubbele pulsar die bekend is: PSR J0737-3039A/B in het sterrenbeeld Grote Hond (Canis Major), 2.000 lichtjaar van ons verwijderd ^[1]In 2005 werd PSR J0737-3039A/B  gebruikt om de Algemene Relativiteitstheorie (1915) van Albert Einstein te testen door te meten welk effect het ronddraaien van de beide pulsars op elkaar had door … Lees verder. Bron: Cosmic Variance.