Zoals in een eerder “gastblogje” medegedeeld ben ik sinds kort, na een welhaast eeuwenlange periode “nat” bezig te zijn geweest, mijn eerste onwennige stapjes aan het zetten op het terrein der moderne digitale astrofotografie. Zo ook de afgelopen twee nachten, welke ik in het aangename gezelschap van de heilige Bestel-Eend (moge het moment dat ik die gedwongen moet inruilen voor zoiets moderns en engs als een Toyota prius nog maar lang op zich laten wachten!!) en “meneer Wim” heb mogen doorbrengen onder de heldere sterrrenhemel der Dordtse biesbos. Nevenstaand plaatje van de fraaien bolvormige sterrenhoop Messier 3 in het sterrenbeeld Canes venatici is het, redelijk geslaagde dunkt mij, eindresultaat van die twee nachtjes van “trail and error” c.q. ingespeeld raken met het nieuwe digitale astro-speelgoed in de vorm van de EQ6 GoTo montering en de canon 1000 D digitale spiegelreflexcamera…………en ik laat ik nu eens gewoon toegeven dat al die best wel lang (wellicht volledig onterecht…sorry, ben ook maar eens mens met een “tik” voor het oude en het klassieke!) verfoeide “digitale zooi” verrekte aardige resultaten kan opleveren met in verhouding tot de ” klassieke natte methode” veel minder moeite. Nu kost het mij, na jaren met zoeker en kaart gewerrkt te hebben, echt geen moeite om M3 “uit de lucht te plukken” maar het is toch wel grappig om te zien hoe ‘mijn brave 20 cm newtonnetje op die GoTo-montering zomaar na een druk op een knoppie als het ware “uit z’n eigen” naar M3 loopt………enne om vervolgens precies in het midden in het beeldveld van mijn camera’tje op te duiken. Daarna is het simpelweg een kwestie van slechts twee (aarrggh da’s kort!!) minuten belichten (ISO 1600) en hopsa flapsa bovenstaand plaatje……..I am impressed!! Nu had ik natuurlijk zonder problemen bovenstaand plaatje, vanwege al die sporen van kusntmatig menselijk vliegend blik, gewoon kunnen weggooien en er nog eens “twee kostbare (ha..ha..!) hele minuten tegenaan kunnen smijten” voor een “schoon” plaatje..maar waarschijnlijk zeer in tegenstelling tot de meeste astrofotografen ben ik altijd zeer happy als er dit soort onverwachte dingen door mijn beeldveld heen schieten. Zit je geconcentreerd en ganz nietsvermoedend zo’n volgster in de smiezen te houden voor die twee minuten, vliegt er opeens zo’n dikke vette Boeing door je beeldveld…..Kicken!!! Het geeft zo’n plaatje zo’n mooi contrast…Messier 3, bolvormige sterrenhoop…een “hemelse” dichte verzameling hele oude (10 miljard jaar) sterren, diameter 220 lichtjaar, op een afstand(je??) van maar liefts 40 000 lichtjaar geflankeerd door een piepjonge “aardse” satelliet plus vliegtuig op respectievelijk 200 en 10 kilometer afstand van den blijen waarnemer/astrofotograaf!!……..zucht, encore, encore…!!
