Credit: NASA/SDO
Hierboven zie je de zon, gefotografeerd in vier verschillende golflengten (30,4 + 17,1 + 19,3 + 33,5 nm) door het Solar Dynamics Observatory (SDO), de sonde die vanuit de ruimte de zon bestudeerd. De foto’s zijn afgelopen dinsdag 29 maart gemaakt om 09:14:50 uur Nederlandse tijd. Het vreemde is natuurlijk dat de zon niet geheel is afgebeeld, maar dat ‘ie aan de onderkant een stuk mist. Een scherpe begrenzing zie je daar niet, dus je zou denken dat het in dat geval niet om een eclips gaat. En tóch is dat wel het geval. SDO zag maar de helft van de zon omdat de aarde de onderkant bedekte. Hoe kan die rand dan zo rafelig zijn? Meestal is zo’n eclipsrand toch scherp begrenst? Dat komt omdat de foto’s gemaakt zijn met de Atmospheric Imaging Assembly (AIA), één van de instrumenten aan boord van de SDO. Genoemde golflengten, waar AIA in kijkt, zijn erg gevoelig voor absorptie door gassen in de hogere lagen van onze eigen aardse atmosfeer. Per golflengte kan dat weer verschillend uitpakken en dat zorgt ervoor dat de eclipsrand op de vier foto’s verschillend is. De SDO heeft een baan om de aarde die ‘m de meeste tijd een vrij uitzicht op de zon geeft, maar af en toe komt daar toch de aarde tussendoor. Z’n baan is nog niet definitief, want door koerswijzigingen moet ‘ie uiteindelijk in een cirkelvormige, geosynchrone baan terechtkomen, 36.000 km boven de aarde. Dinsdag was het begin van zo’n periode – men noemt dat een ‘eclipsseizoen’- dat de aarde letterlijk tussenbeide stond en gisteren (2 april) eindigde die periode. SDO Blog.
