28 maart 2024

WISE ontdekt Trojaanse planetoïde van de Aarde: 2010 TK7

Impressie van planetoïde 2010 TK7 en z’n ingewikkelde baan om de zon. Credit: P.Wiegert/University of Western Ontario

Een jaar geleden stelde ik de volgende vraag: “Heeft de aarde Trojanen?”. Dat zijn planetoïden die zich op kunnen houden in de baan van een planeet om de Zon, zestig graden verderop (Lagrangepunt L4, 60° ten oosten van de Zon) óf zestig graden terug (Lagrangepunt L5, 60° ten westen van de Zon [1]De Lagrangepunten L4 en L5 bevinden zich op de baan van de aarde, met voor- of achterstand van 1 maal de afstand aarde-zon (in rechte lijn, niet langs de kromming van de baan). Het object staat zo in … Lees verder ). Het antwoord was toen: we weten het niet. Alle speurtochten naar een Trojaanse planetoïde van de aarde hadden tot dat moment geen resultaat opgeleverd. En dat was vreemd, want Mars heeft Trojanen in L4 en L5, Jupiter heeft ze – meer dan duizend zelfs – Neptunus heeft ze en zelfs twee manen van Saturnus – Dione en Thetys – zijn in het bezit van Trojanen. Waarom de aarde dan niet? Nou mensen, we kunnen gerust zijn: met de Amerikaanse infrarood-satelliet WISE (‘Wide-field Infrared Survey Explorer’) hebben ze een planetoïde ontdekt, die een regelrechte Trojaan van de aarde blijkt te zijn: planetoïde 2010 TK7, een rotsblok van 200 á 300 meter doorsnede, met een ingewikkelde baan, die rondjes draait rondom L4. In een artikel in Nature verklaarden de ontdekkers onlangs dat 2010 TK7 een stabiele baan heeft, die de planetoïde wel tienduizend jaar lang kan volhouden. Momenteel bevindt 2010 TK7 zich 80 miljoen km van de aarde en hij zal nooit dichterbij dan 25 miljoen km van de aarde kunnen komen. De tip voor deze blog kwam van Trevor Lipscombe, voormalig hoofdredacteur van Johns Hopkins University Press. Trevor, thanx! Bron: BBC.

 

Voetnoten

Voetnoten
1 De Lagrangepunten L4 en L5 bevinden zich op de baan van de aarde, met voor- of achterstand van 1 maal de afstand aarde-zon (in rechte lijn, niet langs de kromming van de baan). Het object staat zo in de tip van een gelijkzijdige driehoek, met de as aarde-zon als basis. Omdat de afstanden van het object tot de zon en tot de aarde gelijk zijn, is de verhouding tussen de aantrekkingskrachten gelijk aan de verhouding tussen de massa’s van zon en aarde. Hierdoor zal de resulterende kracht exact door het zwaartepunt van het tweelichamensysteem gaan. De resulterende kracht is exact groot genoeg zodat de omlooptijd gelijk is aan die van de aarde. Bron: Wikipedia.
Share

Comments

  1. Hallo Arie

    het vierde en vijfde Lagangepunt bied een stabiel evenwicht, maar de eerste drie niet. Dat wordt elke keer weer verteld op verschillende sites, en artikelen. Wel Planck en Hershel staan in het tweede L punt. Dat is vanuit de aarde gezien precies in de schaduw van de Zon. Stel nu dat het L2 punt een stabiel punt zou zijn. Dat zou niet alleen betekenen dat deze satellieten eventueel zouden kunnen botsen met enige Trojanen, maar het gruis en gassen wat dus ook in een stabiel evenwicht bevindt lijkt mij heel schadelijk voor de instrumenten. Om van de hoofdspiegel nog maar te zwijgen.

    groeten Rein Kuijper

  2. Is L2 echt geen stabiel punt? Waarom sturen ze daar dan satellieten heen, als ze daar het risico lopen om door instabiliteit in botsing met gruis te komen? Het is overigens zo dat satellieten als Planck en Herschel zich niet precies in L2 bevinden, maar er rondjes omheen draaien. L2 ligt namelijk precies in de schaduwkegel van de aarde en daar zouden de zonnepanelen van die sondes geen zonlicht kunnen opvangen. Vandaar die baantjes óm L2 heen, waar wel een zonnetje zichtbaar is.

  3. Volgens mij is L2 instabiel. Maar door middel van kleine stuurraketten kun je in elk geval een kunstmatig evenwicht bereiken. Dan blijven ze in elk geval in L2. Dat van die rondjes heb ik inderdaad verwaarloosd, maar ik hield het even simpel. Ze moeten toch stroom hebben, dus eventjes de zon meepikken.

    Maar ik ga toch uitzoeken of L2 echt instabiel is.

    groeten Rein Kuijper

  4. Ik heb het even uitgezocht. De L1, L2 en L3 punten zijn "stabiel" in de zin dat een satelliet in bv L2 wel een naar binnen gerichte kracht ondervind in de richting loodrecht op de verbindingslijn planeet/zon. Maar langs de verbindingslijn is dat niet zo. De kleinste verandering geeft meteen een kracht richting planeet of zon.

    De L4 en L5 punten zijn echter wel stabiel. Ik had het dus niet goed, maar wel een beetje. Achteraf wist ik het ook wel, maar domweg vergeten.

    groeten Rein Kuijper

Laat een antwoord achter aan Adrianus V Reactie annuleren

*