Hij ziet er nogal grijs uit, maar het zou best kunnen zijn dat de maan een stuk jonger is dan we eerst dachten. Algemeen wordt gedacht dat de maan kort na het ontstaan van het zonnestelsel ontstaan is doordat een object ter grootte van de planeet Mars – Theia genaamd – op de piepjonge aarde botste en dat uit het uiteengespatte materiaal, dat om de aarde zweefde, de maan gevormd werd. In enkele honderden miljoenen jaren koelde de maan af en vormde van het zogenaamde plagioklaas – een lichtgewicht mineraal dat kan kristalliseren – een harde korst. Met de Apollovluchten meegenomen maanstenen zijn op de hoeveelheid loodatomen daarin gemeten en die metingen gaven tot nu toe een leeftijd van 4,56 miljard jaar aan. De botsing die de maan veroorzaakte zou 30 miljoen jaar na het allereerste begin van het zonnestelsel hebben plaatsgevonden. Recente metingen aan een maansteen, uitgevoerd door Lars Borg (Lawrence Livermore National Laboratory in Californië) en z’n collegae, laten echter zien dat de maan wellicht jonger is en dat de botsing 200 miljoen jaar later plaatsvond. Door eerst de steen te reinigen met een zwak zuur, om vervuiling aan de buitenkant te verwijderen, en vervolgens de samarium en neodymium isotopen te meten kwamen ze op een leeftijd van 4,36 miljard jaar uit. Niet iedereen is het eens met de conclusies van het team van Borg. Het zou ook kunnen, zo stellen sommigen, dat de onderzochte maansteen niet richtinggevend is voor de rest van de maan en dat deze steen op latere leeftijd stolde. Bron: New Scientist.