Uranus heeft een extreem gekantelde rotatie-as. Je verwacht de “noordpool” ergens bovenop, maar nee hoor: die zit “links”! CREDIT: LAWRENCE SROMOVSKY, UNIVERSITY OF WISCONSIN-MADISON/W.W. KECK OBSERVATORY/NASA
Uranus is met zijn extreem schuine rotatie-as een buitenbeentje in het zonnestelsel. De huidige theorie stelt dat Uranus vroeg in zijn geschiedenis geramd is door een andere planeet, waarbij Uranus omver is gekanteld. Vanaf dat moment wijst de planeet altijd met zijn polen naar de zon, in tegenstelling tot alle andere planeten in het zonnestelsel. Er kleeft echter een grote “maar” aan deze theorie: de omloopbanen van de manen van Uranus zijn OOK gekanteld! Hier bestond geen sluitende verklaring voor.
Nu heeft een team van wetenschappers gebruik gemaakt van simulaties van planeetvorming en botsingen om een alternatieve theorie te presenteren. Uit de simulaties blijkt namelijk dat zowel de schuine as van Uranus als de omloopbanen van zijn manen verklaard kunnen worden door een botsing op het moment dat Uranus nog zeer jong was en nog omringd werd door een protoplanetaire schijf. Vervolgens is de schijf opnieuw gevormd rond de nieuwe, zwaar gekantelde evenaar van Uranus. Hieruit zijn toen de manen ontstaan zoals wij die vandaag de dag zien.Nou, “case closed” zou je dan zeggen. Maar nog niet helemaal: hoewel het scenario met een zeer vroege botsing een verklaring levert voor zowel de rotatie-as van Uranus als voor de omloopbanen van diens manen, klopt één ding toch niet: de manen zouden in retrograde (tegenovergestelde) richting rondom Uranus moeten draaien. En dat doen ze dus niet.Als gevolg heeft men de parameters van de simulatie aangepast, en wat blijkt: als Uranus niet één keer maar meerdere keren geramd is, wordt de kans veel groter dat de manen in de “juiste” richting draaien. Bron: Europlanet.
