Met dezelfde – superluminale, woehahaha – snelheid als waarmee het OPERA-experiment neutrino’s een snelheid toekende die hoger lijkt te liggen dan de lichtsnelheid lijkt het ICARUS-experiment (Imaging Cosmic And Rare Underground Signal) de neutrino’s weer terug te bonjouren tot de normale wereld, waar de lichtsnelheid de allerhoogste snelheid is en waar Einstein’s Speciale Relativiteitstheorie gewoon nog geldig is. En het mooie is dat beíde experimenten diep onder de grond worden uitgevoerd onder dezelfde massieve rotsen van het San Grasso gebergte in Italië. Net als bij OPERA wordt de ICARUS-detector bestookt met neutrino’s die afkomstig zijn van de 730 km verder gelegen SPS deeltjesversneller van CERN bij Genéve. Een paar weken geleden werd een artikel op het wetenschapsarchief arXiv gepubliceerd van het duo Andrew Cohen en nobelprijswinnaar Sheldon Glashow, waarin betoogd wordt dat neutrino’s die sneller gaan dan het licht een karakteristiek energiespectrum moeten hebben, dat eenvoudig te meten moet zijn. En wat blijkt: op grond van het gemeten energiespectrum bij aankomst van 100 muon-neutrino’s in de ICARUS-detector – zie de afbeelding ervan hiernaast – blijkt dat de neutrino’s NIET sneller gaan dan de lichtsnelheid. Kans dat ze er naast zitten: 4 op 10 miljard. Kans bij OPERA dat ze er naast zitten: 1 op 50 miljoen. Kortom, exit superluminale neutrino’s. Bron: Quantum Diaries Survivor.