28 maart 2024

Rapport: falen Phobos-Grunt sonde aan de Russen zelf te wijten

De Phobos-Grunt viel op 15 januari j.l terug naar de aarde. Credit: NASA, Roscosmos, Analytical Graphics

Deze week heeft het Russische ruimtevaartagentschap Roscosmos een rapport gepubliceerd over de mislukte missie van de Phobos-Grunt sonde, welke op 9 november vorig jaar gelanceerd werd en die in plaats van naar Mars te reizen om de aarde bleef cirkelen, tot ‘ie op 15 januari terugviel in de dampkring en verbrandde. In eerste instantie leek het er op dat de Russen de schuld van de mislukking elders neerlegden: zo zou het niet ontbranden van de voortstuwingsmotoren van de sonde te maken hebben met een radarinterventie van de Amerikanen – al of niet met opzet bedoeld. Ook werd gedacht aan de invloed van straling van de zon, zodat de elektronica aan boord van de Phobos-Grunt  gestoord werd – elektronica die afkosmtig zou zijn van kwalijke buitenlandse leveranciers . Maar naar  nu blijkt hebben de Russen gewoon zelf gefaald, zo blijkt uit het rapport. Feitelijk was de sonde gedoemd te mislukken, al voordat de lancering plaatsvond. Alles ging goed tot het moment dat men vanaf de aarde de voortstuwingsmotoren aanzette om de sonde richting Mars te sturen. Dat gebeurde niet en de sonde ging in een veilige modus. Twee chips in de elektronica – Russische makelij! – ondervonden inderdaad een merkbaar effect van energetische straling, maar de Phobos-Grunt zat in een dermate lage baan om de aarde, nog veilig binnen de stralingsgordels rondom de aarde, dat die straling op zich weinig kwaad had gekund. Maar door het gebruik van inferieure chips, die niet waren getest op de omstandigheden in de ruimte, was dat beetje straling al voldoende om de elektronica in de war te sturen. Ergo: eigen schuld, dikke bult. In veel opzichten lijkt het mislukken van de Phobos-Grunt missie op een eerdere Russische missie die faalde – de Mars-96 missie – en waar ook de wens om met weinig middelen zo veel mogelijk te willen presteren fataal bleek te zijn. Hopelijk dat ze er lessen uit trekken. Wellicht dat ze in de toekomst eerder geneigd zullen zijn om missies samen met anderen op te pakken, dan het zelf helemaal te organiseren. Zo zouden ze mee kunnen doen met de twee Europese Marsmissies, de Mars Trace Gas Orbiter in 2016 en de ExoMars rover in 2018. Bron: Planetary Society.

Share

Speak Your Mind

*