28 maart 2024

Hoe vaak reageren deeltjes donkere materie op een menselijk lichaam?

Dat is ‘m, de bekende Vitriviuman van Leonardo Da Vinci. Ook daar vlogen de nodige WIMP’s doorheen. Credit: Wikimedia Commons

Dat zou toch een leuke vraag zijn voor een astrokwis? Hoe vaak reageren deeltjes donkere materie op een menselijk lichaam? Toegegeven, we weten helemaal niet wat donkere materie precies is, wat de eigenschappen er van zijn, maar we weten wel dat het bestaat, daar zijn inmiddels vele bewijzen voor gevonden. Beste model dat natuurkundigen tot nu toe hebben kunnen bedenken voor donkere materie is dat het bestaat uit WIMP’s, weakly interacting massive particles. Zeg maar zware, traag bewegende deeltjes die bijna nooit een reactie aan gaan met een gewoon deeltje en die ondanks verwoedde pogingen met vele experimenten nog nooit direct zijn waargenomen. In dat laatste zinnetje is het woord ‘bijna’ belangrijk, want via de zwakke wisselwerking kunnen ze in principe wel reageren met gewone materie. En da’s nou precies wat de natuurkundigen Katherine Freese en Christopher Savage hebben gedaan: zij hebben getracht die simpele vraag ‘Hoe vaak reageren deeltjes donkere materie op een menselijk lichaam?’ te beantwoorden. Ze namen een gemiddeld lichaam van 70 kg als uitgangspunt, welke voor het grootste gedeelte schijnt te bestaan uit zuurstof (61%) – geen idee of dat juist is, ik ben biobeet. Daar lieten ze vervolgens enkele varianten van WIMP’s op los. Iedere minuut vliegen er miljarden WIMP’s door je lichaam, zonder dat je er erg in hebt en zonder dat ze reageren op een deeltje in je lichaam. En toch gebeurt er volgens het duo af en toe een interactie: in het geval van WIMP’s met een massa van 60 GeV is dat ongeveer 10 keer per jaar, bij lichtere 10-20 GeV WIMP’s – de favoriete massa uit experimenten zoals DAMA, COGENT en CRESST – gebeurt het vaker: eens per minuut! En dan? Wat gebeurt er dan? Gelijk enge ziektes die ontstaan, cellen die transformeren? Ziekenhuis bellen? Nee mensen, rustig maar. Er zal hooguit sprake zijn van overdracht van ‘impuls’, dus een kleine beweging van het deeltje dat geraakt wordt. Niets om je ongerust over te maken. 🙂 Bron: Technology Review.

Share

Comments

  1. Jurgen Kobierczynski zegt

    Hebben we ineens ontdekt vanwaar JEUK vandaan komt!

    😉

  2. Ik vermoedde het al, jij zegt het. 🙂

Laat een antwoord achter aan Jurgen Kobierczynski Reactie annuleren

*