29 maart 2024

Duinen en hydrazine verhinderen bezoek van Curiosity aan zelfgecreëerde kraters

Tijdens de afdaling van Marsrover Curiosity door de ijle atmosfeer van Mars afgelopen maandagochtend werden zes 25 kg zware ballistische projectielen losgelaten, net voor het moment dat de parachute van de Curiosity zou openen. Die projectielen waren van wolfraam gemaakt, het metaal dat we het beste kennen van het gloeidraadje in gloeilampen. Op foto’s gemaakt op 7 augustus j.l. met de High Resolution Imaging Science Experiment (HiRISE) camera aan boord van de Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) heeft men de zes inslagkraters van de projectielen teruggevonden, ruim 12 km verwijderd van de plek waar de Curiosity is geland.

Credit: NASA/JPL-Caltech/University of Arizona/MSSS

De bedoeling van de bewuste vorming van de zes inslagkraters was om er met de Curiosity heen te rijden en dan de ‘verse’ kraters te onderzoeken, zodat direct zichtbaar zou zijn wat er wat dieper onder de oppervlakte van Mars is. Curiosity heeft uiteraard apparatuur aan boord om te graven en te boren, maar het zou een stuk gemakkelijker zijn om eerst te starten met kunstmatig gecreëerde kraters. Er is echter één probleem: tussen de Curiosity en de vijf kraters bevindt zich een groot duinengebied en het zou een grote omweg voor de Marsrover betekenen om de kraters te bereiken. De Curiosity zou op zich wel door duinen kunnen rijden – daar is flink op getest – maar het betekent een risico dat men nu liever niet wil nemen. Op de afbeelding hieronder zie je de landingsplek van Curiosity.

Credit: NASA/JPL-Caltech/University of Arizona/MSSS

Met de blauwe stippen is de van tevoren berekende inslag van de zes projectielen aangegeven, de pijltjes wijzen op de daadwerkelijke plek. Het rode kruis is waar de Curiosity is geland. Het diagonaal lopende gebied is het duinengebied.

Dan maar een bezoekje aan de inslagkrater van de Skycrane?

Credit: NASA/JPL-Caltech/University of Arizona/MSSS

Je zou natuurlijk in overweging kunnen nemen dat de Curiosity een bezoek brengt aan de krater, die veroorzaakt is door de inslag van de Skycrane, de luchtkraan waarmee de Curiosity op spectaculaire wijze op de Marsbodem is getakeld. Foto’s laten zien dat die Skycrane 620 meter verderop neerkwam, dus veel dichterbij dan dan de vijf inslagkraters van de wolfraam-projectielen. Sterker nog, de Curiosity heeft de inslag van de Skycrane zelfs gefotografeerd, zoals blijkt uit deze foto:

Het is een wazige foto, gemaakt met een Hazard-Avoidance camera, die z’n stofkap nog voor zich had. Waar het om gaat is dat kleine pluimpje aan de horizon van Mars, een stukje onder die witte vlek. Dat is hoogstwaarschijnlijk de stofpluim van de inslag van de Curiosity. Drie kwartier later nam de HazCam in dezelfde richting opnieuw een foto en daarop was de pluim verdwenen. Afijn, waarom gaat de Curiosity daar dan niet heenrijden om deze verse ‘skycrane-krater te bestuderen? Welnu, dit keer is het geen duinengebied dat dwars is, maar hydrazine. Huh, hydrazine? Yep, da’s de brandstof van de motoren van de skycrane,  een gevaarlijk spulletje. Er zou nog hydrazine in de restanten van de Skycrane kunnen zitten en bij de inslagkrater zouden gassen met hydrazine kunnen hangen. Ook hier wil men geen risico’s lopen, bijvoorbeeld op besmetting van de instrumenten aan boord van de Curiosity met een flinke portie hydrazine. Hieronder nog een video, waarin wordt ingegaan op de vondst van de vijf inslagkraters.

Bron: Coalition for Space Exploration + Space.com.

Share

Speak Your Mind

*