Site pictogram Astroblogs

Project Mars One, mensen op Mars in 2023: haalbaar of niet?

Credit: Mars One / Bryan Versteeg

Credit: Mars One / Bryan Versteeg

[Update] Doe ook mee aan de poll over Mars One!

Gisteravond waren twee mensen bij de talkshow van Pauw en Witteman te gast die verbonden zijn aan het project genaamd Mars One, woordvoerder Suzanne Flinkenflögel en mede-oprichter Arno Wielders. Hier de beelden van die uitzending, voor als je ’t niet gezien hebt:

Mars One is een ambitieus plan, bedacht en ontwikkeld door Bas Lansdorp, dat er naar streeft om al in 2023 mensen op Mars te laten rondhuppelen. Ik kwam hem – Lansdorp dus – een paar weken geleden al tegen, tijdens SpaceUp Europe in Genk (22/23 september 2012), waar hij een presentatie over Mars One hield. Het idee van Mars One is het volgende: plannen van officiële ruimtevaartorganisaties zoals de NASA om mensen naar Mars te sturen kosten bergen geld – schattingen zeggen € 75 miljard – omdat wordt uitgegaan van het heenzenden én terugbrengen van die mensen. Mars One kiest voor astronauten die daar op Mars willen blijven – als de allereerste interplanetaire kolonisten dus – en daardoor is het een stuk goedkoper, pakweg € 4,6 miljard. Het volgende tijdspad staat al in de boeken:

  • De eerste ruimtevlucht is gepland voor 2016: een onbemande bevoorradingsmissie naar Mars om 2.500 kilo lang houdbaar voedsel te brengen.
  • In 2018 zou een robotisch exploratievoertuig landen. Deze zou rondrijden en de beste plek om de nederzetting te vestigen bepalen en deze klaarmaken voor het arriveren van de onderdelen van de basis. In 2021 zouden alle onderdelen van de nederzetting gebracht worden: twee woonunits, twee life support units, een tweede voorraadunit en een tweede robot. De robots zouden alle onderdelen naar de locatie van de nederzetting brengen en alles voorbereiden op de komst van de mensen.
  • In 2022 zouden de onderdelen van de bemande vlucht naar een lage aardbaan gelanceerd worden en daar gekoppeld, en vervolgens zouden de vier astronauten hier naartoe getransporteerd worden, en vervolgens naar Mars, waar ze na een reis van 7 maanden in 2023 zouden landen. Het communicatiesysteem bestaat uit een aerostationaire satelliet (een satelliet die altijd op dezelfde plek boven de nederzetting staat), een satelliet in een baan om de zon en grondstations op aarde. Water wordt gewonnen uit de grond van Mars (er wordt een locatie geselecteerd waar dit, in de vorm van ijs, aanwezig is). Een deel van dit water wordt gebruikt om zuurstof te maken. Voor de leefatmosfeer wordt deze gemengd met stikstof en argon uit de atmosfeer van Mars. Er zou gebruikgemaakt worden van de Falcon Heavy (zware versie van Falcon 9) en de Red Dragon (aangepaste SpaceX Dragon). De rover zou geleverd worden door MacDonald, Dettwiler and Associates (MDA), opblaasbare woonunits door ILC Dover, de marspakken mogelijk door Paragon Space Development Corporation. Bron: Wikipedia.

OK, tot zover de plannen van Mars One. Nou de volgende vraag:

Mars One, is het haalbaar of niet?

Credit: Mars One / Bryan Versteeg

Ik ben een groot liefhebber van sterrenkunde en ruimtevaart en geniet van allerlei missies die proberen om het zonnestelsel in alle hoeken en gaten te bestuderen. Ik zou dus feitelijk warm moeten lopen voor Mars One en het van harte moeten ondersteunen. De durf die Lansdorp et al met dit plan laten zien is groot en die waardeer ik ten zeerste. Maar op de een of andere manier moet ik bekennen dat ik Mars One – op dit moment – niet kan ondersteunen, eenvoudigweg omdat ik denk dat het plan niet haalbaar is. Nee sterker nog, ik denk dat het plan zoals het er nu naar uit ziet zelfs niet wenselijk is. Laat ik een tiental argumenten noemen waarom ik dat vind:

  1. Het bedrag van 4,6 miljard euro ($ 6 miljard) aan kosten is volgens mij gebouwd op talloze aannames, die grotendeels drijfzand zijn. Ik heb talloze grote projecten gezien, die bij de start een bepaalde begroting hadden, maar die bij de uitvoering veel duurder bleken te zijn. Ik heb het dan niet alleen over de Amsterdamse Noord-Zuid metrolijn, de Rotterdamse ‘blunderput’ of de Betuweroute, maar ook over een vergelijkbaar groot en ambitieus project als het Apollo project. Toen president Kennedy begin jaren zestig met z’n fameuze speech daartoe het startschot gaf werden de kosten op $ 7 miljard geschat. Bij het einde van het programma in 1973 bleken het er $ 25,4 miljard te zijn geworden. De vraag is dus hoe hard het getal van € 4,6 miljard voor Mars One is.
  2. Laten we er van uit gaan dat die € 6 miljard inderdaad hard is en er geen cent bij komt. Wie gaat dat dan betalen? de belastingbetaler? Ik dacht niet dat die staat te springen om dit te doen, zeker niet met de huidige economische en financiële crisis. Het moet dus een 100% commerciëel project worden en dan krijg je dus geldschieters die er wel iets voor terug willen hebben. Er wordt al gedacht aan een soort van Big Brother 3.0 meets Idols in Space en het is ook niet voor niets dat één van de sponsors op dit moment TV-producent Paul Römer is, die de aardse versie van Big Brother heeft geproduceerd. Op zich is er niets mis met een commerciëel project. Het heeft alleen één groot nadeel: ze stellen eisen aan de uitzending en die moet natuurlijk wel ‘kijker-proof’ zijn. Zeven maanden lang naar vier astronauten kijken die onderweg naar Mars zijn en saai op knopjes drukken is natuurlijk markt-technisch gesproken niet interessant. Er moet wel iets gebeuren, onderweg en daar op Mars, want anders haken kijkers af. Knallende ruzies, relaties die ontstaan, noem het allemaal maar op, dat wil de kijker zien, anders kijken ze naar iets anders.
  3. Ander nadeel van commerciële sponsors: ze kunnen failliet gaan. Niet ongebruikelijk in die wereld. Wat gebeurt er dan, als geldschieters afhaken?
  4. De kandidaat-astronauten worden uitgebreid getraind en gescreend, totdat van de eerste selectie van pakweg 40 kandidaten er vier overblijven, de crème de la crème van de Marsastronauten. Bij de screening zal ongetwijfeld een psychologische test zitten, die de kandidaten moet filteren op factoren zoals stress-bestendigheid, heimwee, ruziezoekers, etc… Bij de Apollo missies werd dat ook gedaan en in de praktijk kwamen we geen astronauten tegen die gekke dingen deden, afgezien van Allan Shepard, die zo nodig een golfstick moest meenemen en Apollo 12 astronauten, die boekjes met vieze plaatjes hadden meegenomen. Maar die missies duurden ongeveer een week en toen waren ze weer veilig terug op aarde bij moederlief. Maar bij Mars One gaan ze eerst zeven maanden naar Mars om daar vervolgens de rest van hun leven te slijten… tot de dood er op volgt. Dá¡n zou het best wel eens kunnen zijn dat ze bij die psychologische testen iets over het hoofd hebben gezien en dat er na een paar jaar toch bij een astronaut een lampje doorbrand en hij of zij terug naar huis wil. Wat dan? Gaan we die gast dan weer gewoon ophalen met de interplanetaire taxiservice?
  5. Plannen voor bemande missies naar Mars dateren al uit de jaren vijftig en afgelopen decennium konden we vijftien van die plannen tevoorschijn zien komen, waaronder Mars One. Wat maakt Mars One succesvol en die andere veertien niet?
  6. Wat heeft de mens eigenlijk te zoeken op Mars? Er wordt vaak een vergelijking gemaakt met de ontdekkingsreizen uit de 15e en 16e eeuw, die leidden tot de ontdekking van de continenten Noord- en Zuid-Amerika en Australië, en de interplanetaire reizen. Maar volgens mij gaat die vergelijking mank, want de economische noodzaak die toen noopte tot de ontdekkingsreizen – als gevolg van de groei van de Europese bevolking in de renaissance – ontbreekt nu. Er zou een wetenschappelijk doel voor bemande ruimtevaart naar Mars kunnen worden bedacht – het ontdekken van (vroeger) leven bijvoorbeeld – maar dat kan ook met onbemande missies. Marsrover Curiosity laat wat dat betreft goed zien dat we helemaal geen astronauten hoeven te laten lopen op Mars om daar serieus wetenschappelijk werk te kunnen doen.
  7. Er gaan tonnen aan lading naar Mars, dus de kans is aanwezig dat juist door deze missie aards leven geïmpo
    rteerd wordt op Mars, bacteriën meegenomen in een niet goed ‘ontsmette’ capsule. Ook hier geldt dat ze het in theorie allemaal goed op orde zullen hebben, maar in de praktijk? Zes miljard euro voor zo’n missie is niet veel, maar dan moet er toch ergens op beknibbeld worden?
  8. Hoe goed is de medische voorziening op Mars? Stel dat iemand daar een hartaanval krijgt of een herseninfarct, beschikken ze dan over een operatietafel? En is één van de astronauten chirurg? En als die nou eens een hartaanval krijgt?
  9. Er zijn diverse fysieke problemen die de astronauten op Mars zullen ervaren, zoals het stralingsgevaar van de zon en van de kosmische straling, vanwege het ontbreken van een dichte atmosfeer, en de geringere zwaartekracht. Dat laatste kan er bijvoorbeeld toe leiden dat het gezichtsvermogen van de astronauten wordt aangetast. De stofstormen op Mars zijn berucht, die kunnen soms maanden in één gebied rondrazen.
  10. Een tiende en laatste argument: er is een beter én goedkoper alternatief, namelijk een missie naar één van de Marsmaantjes Phobos of Deimos. Die hebben een zeer geringe zwaartekracht, dus daarvandaan terugkeren naar de aarde is nog eenvoudiger dan van de maan. Dáár kan je dus astronauten heenbrengen én weer terug laten keren. Phobos en Deimos zijn weliswaar vermoedelijk door Mars ingevangen planetoïden, maar ze zijn door hun nabije afstand bezaaid met gesteente afkomstig van Mars. Dat is op de maantjes terechtgekomen na inslagen van objecten op Mars, net zoals ook op aarde Marsmeteorieten worden gevonden, zoals onlangs nog in Marokko – welke het bewijs leverde dat er water op Mars is! Wil je dus Mars onderzoeken dan kan je net zo goed één van die maantjes bezoeken.

En zo zijn er wellicht nog meer argumenten te bedenken om aan te geven dat Mars One niet haalbaar is. Een paar van bovenstaande redenen zijn voor mij ook ethische argumenten, dat wil zeggen dat ik ze zelf dermate belangrijk vind dat de Mars One missie ook niet wenselijk is. Dat zijn de argumenten 2, 4, 6 en 7. Zo laten recente studies zien dat bemande ruimtevaart naar Mars besmetting van de Rode Planeet met aards leven bijna onvermijdbaar is! Alleen dat al vind ik reden om tegen deze missie te zijn. Afijn, misschien ben ik de enige die er zo over denkt en vinden anderen het een schitterend plan. Prima, ieder zijn mening. En wellicht dat op alle argumenten een goed weerwoord mogelijk is. Ook goed, ik sta open voor debat. Op basis van deze Astroblog zal ik binnenkort met een poll komen over het onderwerp van de bemande missies naar Mars. Wordt vervolgd!

FacebookTwitterMastodonTumblrShare
Mobiele versie afsluiten