Site pictogram Astroblogs

IJs op Mercurius ontdekt

De ontdekking is verricht door de MESSENGER-ruimtesonde, die sinds vorig jaar in een omloopbaanrond Mercurius draait. Credit: NASA/JPL.

Waarnemingen die verricht zijn met de MESSENGER-ruimtesonde hebben uitgewezen dat kraters aan de polen van Mercurius waterijs bevatten. De kleinste planeet van het zonnestelsel lijkt een onwaarschijnlijke plaats om waterijs te vinden – Mercurius staat immers van alle planeten het dichtst bij de zon. Maar door de loodrechte rotatie-as van Mercurius liggen sommige kraters aan de polen permanent in de schaduw. Vandaar dat astronomen al langer speculeren over het bestaan van waterijs in deze kraters.Dit idee kreeg in 1991 een duw in de rug, nadat de Arecibo-radiotelescoop plekken op Mercurius had gedetecteerd die bijzonder helder waren in radiogolven. Blijkbaar kwam op deze plekken een materiaal voor dat bijzonder goed radiogolven kan weerkaatsen.Nu hebben de laatste gegevens van MESSENGER twee dingen uitgewezen: ten eerste blijken de heldere “radiovlekken” precies overeen te komen met de “kraters van de eeuwige duisternis”. Ten tweede blijkt dat waterijs inderdaad een belangrijk onderdeel vormt van de reflecterende afzettingen in de kraters.Maar hoe weet men dat het om waterijs gaat? Simpel: MESSENGER maakt gebruik van neutronen-spectroscopie om waterstofconcentraties te meten. Hieruit kan dan de hoeveelheid ijs worden bepaald – waterijs bestaat immers voor tweederde uit waterstof. Een deel van het ijs ligt aan het oppervlak. Op andere plaatsen lijkt het ijs te zijn bedekt met een donker waterstof-arm materiaal. De dikte van het ijs bedraagt zo’n 10 centimeter.Het donkere material bestaat waarschijnlijk uit een mengsel van complexe pre-organische moleculen. Zowel het water als de organische verbindingen zijn vermoedelijk door de inslagen van kometen en asteroïden op Mercurius terecht gekomen.

De noordpool van Mercurius. Rood zijn de plekken met eeuwige schaduw. Geel zijn de plekken met de hoogreflecterende waterstofrijke substantie – vrijwel zeker waterijs. Credit: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Carnegie Institution of Washington/National Astronomy and Ionosphere Center, Arecibo Observatory

Bron: NASA.

FacebookTwitterMastodonTumblrShare
Mobiele versie afsluiten