Impressie van een Marsoceaan. Mogelijk heeft deze nooit bestaan en is al het water ondergronds terecht gekomen. Credit: ESA, C. Carreau
Een internationaal team van astronomen en geologen heeft voorgesteld dat de massale overstromingen die 2 miljard jaar geleden zijn voorgekomen op Mars, zijn ‘opgeslokt’ door een enorm grottenstelsel op de Rode Planeet.
De wetenschappers zijn tot deze conclusie gekomen nadat ze onderzoek hadden verricht naar het eindpunt van Hebrus Valles, een enorm stroomkanaal van 250 kilometer lang. Hebrus Valles, en vergelijkbare stroomkanalen, behoren tot de langste in het zonnestelsel. Het is voorgesteld dat de afvoer van deze kanalen groot genoeg is geweest om oceanen te hebben gevormd, maar het ultieme lot van de vloeistofstromen is 40 jaar lang een mysterie geweest. Zelfs de aard van de stromende vloeistof is niet precies bekend: water is de meestgebruikte suggestie, maar ook gletsjers, modderstromen en zelfs lavastromen zouden een rol kunnen hebben gespeeld.
Hebrus Valles is een dankbaar onderzoeksobject, omdat hier oeroude landvormen gepreserveerd worden – elders op Mars zijn de stroomkanalen in de loop van de tijd soms onherkenbaar veranderd, en soms zelfs geheel bedolven onder ander materiaal.
De betrokken onderzoekers denken nu dat Hebrus Valles inderdaad door stromend water is gevormd, maar dat al dit water uiteindelijk weer van het oppervlak is weggestroomd en in grotten zijn eindpunt heeft bereikt. Hun theorie luidt dat Mars vroeger op grote schaal moddervulkanisme heeft gekend, en dat hierdoor een onvoorstelbaar uitgebreid grottennetwerk is ontstaan. Grote waterstromen aan het oppervlak zouden dan de grotten ingestroomd zijn, en geen uitgebreide oceanen hebben gevormd.
Gedeelte Hebrus Valles. Credit: Jim Secosky modified NASA photo
Bron: Physorg
