28 maart 2024

De Mars Express kiekt een droge rivierbedding op Mars, Reull Vallis

Reull Vallis

Credit: ESA/DLR/FU Berlin (G. Neukum), CC BY-SA 3.0 IGO

Met z’n High-Resolution Stereo Camera (HRSC) aan boord van ESA’s Mars Express sonde heeft men prachtige foto’s gemaakt van Reull Vallis, een regio die zich uitstrekt van de hooglanden van Promethei Terra tot de lage vlakte van het enorme Hellas basin en die een 1500 km lange vallei bevat, waarvan men vermoedt dat daar ooit water van een rivier doorheen stroomde. Op sommige plekken is de vallei 7 km breed en 300 meter diep. Hierboven zie je een zijaanzicht van Reull Vallis en hieronder een topografische weergave, waarop je mooi ziet dat er ook ‘zijrivieren’ zijn. Resolutie van de foto’s: een magnifieke 16 meter per pixel.

topografische weergave Reull Vallis

Credit: ESA/DLR/FU Berlin (G. Neukum), CC BY-SA 3.0 IGO

Men denkt dat er in de zogenaamde Hesperische periode op Mars water in deze brede en lange bedding stroomde, een periode die ergens tussen 3,5 en 1,8 miljard jaar geleden eindigde. Bron: ESA.

Share

Comments

  1. bijzonder opvallend vind ik de impacthoek van ingevallen objecten ( klein en groter) , die kan nl haast niet anders dan +/- 90 graden zijn, verticaal dus.
    elke andere hoek zou ellipsen en 1-zijdige stuwwallen veroorzaken.

    • Op die gekleurde topografische foto zie je midden bovenin toch een ellipsvormige krater. Maar ik ben het met je eens dat de meeste kraters rond zijn en wijzen op een verticale inslag.

  2. ja die lichtblauwe bedoel je neem ik aan.
    die ingebed en sterk verweerd ligt in die grote ronde (*_*)
    kan ook maar zo een uitspoel-ellips zijn veroorzaakt door het omringende landschap,
    de afvloeirichting is zuid-noord (in onze termen beredeneerd)

  3. Meestal slaat een object vanuit de ruimte in met een snelheid tussen 11 en 70 km / s, typisch 22 km / s. Experimenten hebben aangetoond dat de snelheid ervoor zorgt, dat de vorm van de uiteindelijke inslagkrater cirkelvormig is, onafhankelijk van de inslaghoek. Enkel bij extreem schuine invalshoeken kan er bij hoge snelheid een langgerekte inslagkrater ontstaan. Daarom zijn langgerekte inslagkraters, zoals Messier op de Maan erg zeldzaam. Bij lage inslagsnelheden komen langgerekte kraters veel meer voor.

    Bron Wikipedia

Laat een antwoord achter aan Paul Reactie annuleren

*