Afgelopen zaterdag is een asteroïde ter grootte van een voetbalstadion onze planeet op 380.000 kilometer gepasseerd. Als deze had ingeslagen op het land, zou een gebied ter grootte van San Francisco Bay met de grond gelijk zijn gemaakt. Had deze ingeslagen in de Grote Oceaan, dan zouden tsunami’s alle kusten geteisterd hebben. Wat pas echt zorgwekkend is: tot 3 maart had niemand in de gaten dat deze asteroïde, 2013 ET genoemd, op weg was naar onze planeet. Scott Hubbard, voormalig directeur van het NASA Ames Research Center, heeft aan de alarmbel getrokken. Hij heeft daarom de B612 Foundation opgericht, dat tot doel heeft om honderdduizenden onbekende asteroïden op te sporen, en te bepalen of deze een gevaar voor de aarde zouden kunnen betekenen. De meeste asteroïden die de aarde passeren, zoals 2013 ET en 2012 DA14, hebben een lengte van een paar honderd meter en draaien in een ongewoon langgerekte omloopbaan. Er bestaan vermoedelijk een miljoen aardscheerders groter dan 100 meter – maar omdat ze relatief klein zijn, en meestal op grote afstand staan, worden ze meestal bij toeval ontdekt.”We kennen ongeveer 90 procent van alle asteroïden groter dan een kilometer”, aldus Hubbard, “maar slechts 1 procent van alle asteroïden groter dan honderd meter”. Dat is een zorgelijk aantal, aangezien de inslag van een asteroïde van 100 meter overeen komt met het detoneren van een 100-megaton waterstofbom.
De eerste verdedigingslinie tegen dit gevaar is het ontdekken van deze asteroïden. Hiertoe is B612 bezig om geld in te zamelen voor een bouw van een speciaal voor dit doel ontwikkelde ruimtetelescoop, Sentinel genaamd. Aardscheerders zijn uitzonderlijk moeilijk te ontdekken. Ze zijn niet alleen klein, maar ze bestaan ook voor een groot deel uit zwarte koolstof, waardoor ze weinig licht afgeven. Het voordeel hiervan is dat de zwarte kleur resulteert in de absorptie van veel warmte, waardoor de asteroïden goed zichtbaar zijn voor de infrarode ogen van Sentinel. “Zodra we een asteroïde ontdekt hebben en deze lang genoeg hebben kunnen volgen, dan kunnen we precies uitrekenen waar deze zich over 50 of 100 jaar zal bevinden”, zo vervolgt Hubbard. Sentinel zal zo’n 450 miljoen euro gaan kosten, maar als de telescoop daadwerklijk gebouwd en gelanceerd zal worden, dan zal Sentinel vrijwel alle asteroïden groter dan 140 meter ontdekken, plus de helft van asteroïden tussen de 50 en 140 meter. Mocht Sentinel een asteroïde ontdekken dat op ramkoers met de aarde ligt, dan leveren de Hayabusa en Deep Impact ruimtesondes de basisstrategie om een ramp te voorkomen: er iets tegenaan knallen.”Je hoeft de snelheid van het object maar een beetje aan te passen, waardoor het object jaren later de aarde zal missen. Je hebt hiervoor echt geen atoombom nodig”. Een andere optie is het gebruik van een zwaartekrachttractor – een proces waarbij een object in de omgeving van de asteroïde geplaatst wordt. De zwaartekracht tussen de asteroïde en het object zal de asteroïde een klein beetje van snelheid doen veranderen. Als er voldoende tijd verstreken is, worden al deze kleine beetjes opgeteld tot een groot beetje – voldoende om de aarde te missen. “Maar dan moeten we het gevaar wel eerst detecteren”, zo besluit Hubbard.
Bron: Stanford UniversityMeer informatie over Sentinel kan hier gevonden worden.
http://img164.imageshack.us/img164/3481/asteroid0gk.jpg 😛