28 maart 2024

De herkomst van maanwater

Earth Theia Collission

De hypothetische (maar zeer waarschijnlijke) oorsprong van de maan: de titanische botsing tussen de proto-aarde en de protoplaneet Theia. Credit: NASA/JPL-Caltech.

Volgens nieuw onderzoek is het water in de mantel van onze maan afkomstig van primitieve meteorieten – dezelfde bron waar ook het meeste water op aarde vandaan komt. Deze ontdekking werpt nieuwe vragen op over de manier waarop de maan is ontstaan.Wetenschappers vermoeden dat de maan is gevormd uit de schijf van puin die rond de aarde achterbleef, toen onze planeet 4,5 miljard jaar geleden werd getroffen door een object ter grootte van Mars. Bij zo’n botsing komt zoveel hitte vrij, dat waterstof en andere vluchtige elementen de ruimte in zouden moeten verdwijnen. En dat zou betekenen dat de maan bij zijn geboorte vrijwel kurkdroog is geweest. Bovendien zou het materiaal waaruit de maan bestaat grotendeels afkomstig moeten zijn van het object waarmee de aarde in botsing kwam. Recent onderzoek door maansondes en van gesteenten die de Apollo-astronauten naar de aarde hebben gebracht, wijst er echter op dat de maan wel degelijk water bevat – zowel aan zijn oppervlak als van binnen. In een poging om de herkomst van dat water te ontdekken, hebben onderzoekers van twee Amerikaanse universiteiten nu gekeken naar het soort moleculen waaruit dit water bestaat.De meeste watermoleculen bestaan uit twee waterstofatomen en één zuurstofatoom. Sommige watermoleculen bevatten echter deuteriumatomen in plaats van waterstofatomen – een zware variant van waterstof. En de verhouding waterstof/deuterium zegt iets over de oorsprong van dat water. Simpel gezegd: elke planeet heeft zijn eigen soort water.Uit het nieuwe onderzoek, waarbij water is geanalyseerd dat in vulkanische glasmonsters van de maan opgesloten zat, blijkt dat de samenstelling van dit water sterke overeenkomsten vertoont met dat van koolstofrijke chondrieten – een bepaald soort meteorieten. Omdat ook het water op aarde lijkt op dat in koolstofrijke chondrieten, is het water van beide hemellichamen dus waarschijnlijk van één en dezelfde bron afkomstig.

Volgens de wetenschappers lijkt het er sterk op dat de aarde al nat was toen de grote inslag plaatsvond, en dat de maan gewoon water van de aarde heeft ‘geërfd’. Dat zou echter betekenen dat bij zo’n inslag niet alle vluchtige stoffen de ruimte in verdwijnen. En de grote vraag is nu: waarom niet? Bron: Astronomie.nl

Share

Comments

  1. ik verzin maar even iets, wordt immers niet geplaagd door kennis.
    zou het kunnen dat de vaste stoffen op het moment van impact zich direct met de hoogste snelheid verwijderen en dat de nog te vervluchtigen stoffen tijd verdoen met vergassen en daardoor het momentum hebben gemist en dan in de puinbaan weer worden ingevangen en condenseren ( want jeetje wat koud was het daar )

  2. Olaf van Kooten zegt

    Je bedoelt dat vluchtige gassen in het binnenste het “voldhouden”? Interessante hypothese, zou kunnen, maar ik heb helaas te weinig directe kennis om dit vraagstuk te beantwoorden. Ik ben slechts de journalist he 😉

  3. ja dat bedoel ik,
    en ook ik ben slechts een holle ton waarin vluchtige stoffen de kans krijgen zich te condenseren tot een gedachte.

  4. wikkiewokkie zegt

    Bij zo’n heftige inslag zullen (mijn inziens) juist de vluchtige stoffen (Stoffen/elementen met een lage molecuul/atoommassa) juist zoveel energie krijgen dat deze direct een gas zullen vormen. Zelfs moleculen/atomen met een hogere massa zullen verdampen vanwege de energie die ze verkrijgen door de “impact”.

    Maar kan ook zo zijn dat het water omdat het vloeibaar is, dus weg zal “spatten” bij een inslag en dat daarom een gedeelte water achtergebleven is op de aarde. Maar net als Ed is het voor mij ook maar gissen…

    Frank

Speak Your Mind

*