28 maart 2024

En hoppa, voor de derde keer op rij zo’n ‘Ring of Fire’

M94

Credit: NASA/JPL-Caltech/SINGS Team

Eerst hadden we de Ring of Fire, gevormd door de opzienbarende opstijgende én neerdalende Grasshopper-raket van SpaceX – hier op video te zien, muzikaal begeleid door Johnny Cash’… Ring of Fire. Vervolgens hadden we de Ring of Fire, gevormd door de ringvormige zonsverduistering die in delen van Australië en de Zuid-Pacific te zien was. En nu is daar opnieuw zo’n ring, al is deze wel een heel stuk verder weg in het heelal: de ring in Messier 94 (kortweg M94), een spiraalstelsel dat 17 miljoen lichtjaar van ons verwijderd is. De prachtige foto hierboven is gemaakt met NASA’s Spitzer infrarood-ruimtetelescoop, hier (2 Mb) in een nog grotere versie te downloaden. Die roze-witte ring rondom de kern van M94 is het resultaat van vele jonge sterren, geboren in een golf van stervorming die daar gaande is. Aan de buitenkant lijkt nog een blauwe ring te zijn, maar dat is gezichtsbedrog, want het zijn feitelijk twee gescheiden spiraalarmen, die als één ononderbroken ring overkomen. Bron: Spitzer.

Share

Comments

  1. wat een mooie foto.
    op de 2.mb variant is duidelijk te zien dat ook de “jonge” sterren deel uitmaken van de spiraalarmen.
    derhalve denk ik te concluderen dat het stelsel diametraal groeit.
    dat het stelsel met de klok mee roteert.
    en dat, in tegenstelling tot mijn aanvankelijke gedachte dat spiraalstelsels zich opwinden en uiteindelijk eindigen als de oudere armloze bolhopen, de armen steeds verder uit-elkaar draaien en dat dit leidt tot……. ja wat ??
    of ?? ontstaan die jonge sterren nu juist toch door de compressie van het dichtdraaien van de armen. ??

    hebt mededogen met de armen van geest ook wij willen leren weten.

  2. Of er een verband is tussen de mate van ‘strakheid’ van de spiraalarmen (los of strak om de kern gedraaid) en de leeftijd van het spiraalstelsel is niet bekend. De strakkere worden wel vroege spiraalstelsels genoemd en de losser gewonden stelsels late, maar deze termen zeggen nog niets over een daadwerkelijk verband. Er zijn verschillende theorieën over hoe spiraalarmen ontstaan en evolueren (hier te zien: https://en.wikipedia.org/wiki/Spiral_galaxy#Origin_of_the_spiral_structure ) en de meeste voorkeur krijgt het model waarbij wordt uitgegaan van dichtheidsgolven, die de spiraalarmen als het ware dragen.

  3. Olaf van Kooten zegt

    De spiraalarmen geven de locatie aan waar nieuwe sterren geboren worden. Dichtheidsgolven doen het gas in een spiraalpatroon samenpersen tot nieuwe sterren. Tussen de spiraalarmen bevinden zich echter evenveel sterren als binnen de spiraalarmen! Het zijn echter de jonge, heldere en blauwe sterren waar het grootste deel van het licht van een spiraalstelsel vandaan komt. Spiraalarmen = jonge sterren, tussen spiraalarmen = oude sterren – meestal.

    Als een spiraalstelsel door z’n gasvoorraad heen is, verdwijnt de stervorming en verdwijnen de spiraalarmen. Het resultaat is een lenticulair sterrenstelsel.

Speak Your Mind

*