Credit: S. Willis (CfA); ESA/Herschel ; NASA/JPL-Caltech/SSC; CTIO/NOAO/AURA/NSF
De meeste mensen herkennen de Orionnevel wel, één van de dichtstbijzijnde sterrenkraamkamers vanaf de aarde. Hoewel de Orionnevel spectaculaire plaatjes oplevert, is het niet bepaald het grootste stervormingsgebied in onze Melkweg. Die eer gaat mogelijk naar de Kattenklauwnevel of NGC 6334, die momenteel een “baby boom” meemaakt. De kattenklauwnevel is een gebied vol extremen. De nevel bevat zo’n 200.000 zonnemassa’s aan materiaal en is druk bezig om nieuwe sterren te vormen, waarvan sommige tientallen keren meer wegen dan onze zon. Het totale aantal sterren binnen de nevel bedraagt enkele tienduizenden, waarvan er zo’n tweeduizend extreem jong zijn en nog gevangen zitten in hun stoffige cocons. De kattenklauwnevel is eigenlijk een klein voorbeeld van de spectaculaire starbursts die sommige verre sterrenstelsels doen oplichten. Vandaar dat NGC 6334 een gigantisch laboratorium is, waarin de processen die leiden tot een flits van stervorming bestudeerd kunnen worden. In te toekomst zal NGC 6334 eruit zien als het reusachtige broertje van de Pleiaden. Helaas zal onze kijk op de cluster niet spectaculair zijn, aangezien de Kattenpootnevel meer dan tien keer verder weg staat dan de Pleiaden. Bovendien bevindt NGC 6334 zich achter uitgestrekte stofwolken, waardoor ons zicht belemmerd wordt. NGC 6334 staat op een afstand van 5500 lichtjaar, in de richting van het sterrenbeeld Schorpioen. De diameter van de nevel bedraagt zo’n 50 lichtjaar. Dat betekent dat de sterdichtheid (het aantal sterren per volume) in de Kattenpootnevel zo’n duizend keer hoger is dan in de omgeving van de zon. Bron: Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics .
