Wetenschappers hebben een verklaring gevonden voor de merkwaardige aanwezigheid van moleculaire waterstof op de maan. Dit waterstof is gedetecteerd in het kader van de LCROSS-missie, waarbij NASA een ruimtesonde liet neerstorten in de maankrater Cabeus. Deze krater ligt op de zuidpool van de maan en bevindt zich in het “Eeuwige Duister” – zonlicht kan er niet komen.Nou, dat betekent dus dat de temperatuur van die krater al miljarden jaren lang hetzelfde is: min 170 graden Celsius. Da’s koud – zo koud, dat het waterijs dat op de bodem van de krater ligt, onaangetast en goed gepreserveerd zou moeten zijn. Maar nadat LCROSS op de bodem van de krater knalde, kwam moleculaire waterstof vrij. Dat hoort niet! Er zijn toen verschillende modellen bedacht om de aanwezigheid van moleculaire waterstof (H2) te verklaren, maar die waren geen van allen naar wens.Nu heeft een team van Amerikaanse wetenschappers een nieuw model ontwikkelt, dat minimaal 10 procent en maximaal 100 procent van het moleculaire waterstof kan verklaren: kosmische straling, een constante stroom van geladen deeltjes uit het verre heelal. Als deze geladen deeltjes in botsing komen met watermoleculen (H2O), dan worden de waterstofatomen losgemaakt van het zuurstofatoom. Het gevolg is moleculaire waterstof. Zo, weer een mysterie opgelost.Het volledige onderzoek kan hier gelezen worden. Bron: University of New Hampshire.
Speak Your Mind