Bovenstaande foto laat een stukje kometenstof zien dat gevangen is met aerogel. Het vangen van sterrenstof op deze manier heeft geleid tot nieuwe en fascinerende inzichten in het inwendige van een komeet – maar het ziet er ook nog eens cool uit.
Het probleem met stukjes van kometen, is dat ze erg snel gaan. Als je deze snel wilt stoppen, dan is een hoop afremming noodzakelijk. Deze afremming dient dus over een lange afstand te gaan, anders zal het gepaard gaan met een hoop druk (en dus warmte). Omdat zowel hitte als druk de stofdeeltjes doen transformeren, zal het vangen en bestuderen ervan een probleem vormen.
Hiervoor is dus de aerogel uitgevonden. In het kader van de Stardust-missie is een ruimtesonde gelanceerd dat gevuld is met aerogel, een soort spons gemaakt van siliconen. Dit is echter geen normale spons: het bestaat voor 99,8 procent uit lege ruimte en het is een dusdanig slechte geleider van warmte dat je zonder probleem een halfuur een brander onder een klein laagje aerogel kan stoppen, zonder dat de bovenkant noemenswaardig zal opwarmen.
Dat betekent dat een een stofdeeltje dat met hoge snelheid het aerogel kan binnendringen, zonder dat het noemenswaardig zal opwarmen of vervormen. Daarbij wordt een prachtige staart achtergelaten in het heldere blauwe medium. Het succes van Stardust was echter niet alleen van esthetische aard.
Wetenschappers hebben ijs gevonden, en materialen uit het jonge melkwegstelsel. Dat was allemaal verwacht. Ze hebben echter ook rotsen aangetroffen die zijn blootgesteld aan zeer hoge temperaturen. Wat hier precies de oorzaak van is, is onbekend. Voor nu is het voldoende om te weten dat kometen het resultaat zijn van zowel ijs als vuur.
Bron: io9
Speak Your Mind