De laatste drie maxima in de cyclus van zonneactiviteit. © Hathaway/NASA/MSFC
De zon bereikt ergens in 2013 het maximum in de elf-jarige cyclus van zonneactiviteit – sinds het begin van de metingen aan zonnevlekken de 24e cyclus. Maar de waarnemingen laten zien dat het maximum de laagste activiteit vertoont sinds honderd jaar en het zou goed kunnen dat het volgende maximum opnieuw lager is. Wetenschappers tellen het aantal zonnevlekken als indicator voor de activiteit en dat aantal is een stuk lager dan bij voorgaande maxima. Men denkt dat de sterkte van een cyclus bepaald wordt door de zogenaamde meridionale stromingen, bewegingen in het plasma diep in de zon, die in de noord-zuid richting stromen en die zorgen voor opbouw van de magnetische activiteit aan de polen van de zon.
Sterke magnetische activiteit aan het begin van een cyclus leidt tot een krachtig maximum en omgekeerd. Het lijkt dat er behalve de elf-jarige cyclus ook een soort van honderdjarige cyclus aan de hand is, want begin 19e eeuw en begin 20e eeuw waren de maxima van de cycli ook al zwak. Het is dus niet zo dat dit maximum de voorbode van een mini-ijstijd is, want na deze dip kan de sterkte weer toenemen, zoals eerder ook weer gebeurde. Bron: Space.com.
