28 maart 2024

Telescope

telescope1

Credit: from the film “Telescope” / Collin Davis

Nee, ik ga niet over op Engels, de Astroblogs blijft gewoon in het Nederlands. ‘Telescope‘ is de naam van een korte science fictionfilm van Collin Davis en Matt Litwiller, die zich afspeelt in het jaar 2183, als de aarde zo dood als een pier is en een archeoloog – de laatste der Mohikanen van de aardlingen, gespeeld door Bello Lubin – in een enorm ruimteschip door de kosmos zwerft. Het bijzondere van het ruimteschip is dat het sneller kan dan het licht. En daarmee betreden we natuurlijk een pad dat in de science fiction oh zo vaak bewandeld wordt, maar dat in de echte fysica geen stand houdt, omdat de snelheid van het licht een ‘natuurlijke barriére’ is, eentje die gewoon niet overschreden kan worden.

telescope2

Credit: from the film “Telescope” / Collin Davis

Het idee van de film is dit: die archeoloog vliegt sneller dan het licht gaat van de aarde af. Vervolgens kijkt hij met een enorme telescoop terug naar de aarde, inzoomend tot iemand die in Ierland weer naar boven aan het kijken is. ‘Iemand, de aarde was toch zo dood als een pier?’ Nee, omdat hij sneller dan het licht – Faster than Light (FTL) in de natuurkunde – ging gaat hij voorbij de fotonen van de aarde die gewoon met de lichtsnelheid zijn gereisd en kan hij letterlijk terug kijken in de tijd en daarmee naar de tijd voordat de mensheid zichzelf kopje onder deed gaan. Interessante gedachte nietwaar, tenminste voor een science fictionfilm? Kijk hieronder naar deze korte, maar boeiende film – waarin er, hoe kan het ook anders, ook dingen fout gaan. Oh ja nog één ding: in de video speelt ook de Kattenoognevel, een bekende planetaire nevel, een rol.

TELESCOPE from Telescope on Vimeo.

Bron: Bad Astronomy.

Share

Comments

  1. van: ja, wist ik het maar. zegt

    a, geldt dit, die natuurlijke barriere, voor alle vormen van -licht-straling ?
    b, is modulatie van de golfhoogte vs lengte uitgesloten ?

  2. zoiets als een atleet:
    de 1 springt 2meter 40 hoog en een kleine meter ver en
    de ander springt 8 meter ver en maar 70 centimeter hoog.
    terwijl ze vermoedelijk even veel energie verbruiken.
    ofwel kan de golf niet worden gladgestreken zodat (bijna) alleen de, versnelde, richting overblijft. ?

    • Bij AM (amplitude modulatie) is de signaalgrootte (het hoogspringen) een maat voor de energie. Het gaat met het kwadraat: dus een twee keer hoger signaal geeft vier keer zoveel energie. Je kan het zien als vier keer zo veel fotonen die stochastisch (= rommelig) door elkaar heen zwemmen. Maar het maakt niet uit of je er nu veel hebt of weinig: ze gaan allemaal even snel met de lichtsnelheid. De hoeveelheid fotonen geven de energie aan. Het is wel zo dat kleinere fotonen compacter zijn: die hebben een kortere golflengte en zijn energierijker. Net als een stalen kogeltje meer energie in zich heeft dan een groter ping-pong balletje. Vergelijkenderwijs is een blauw foton (klein en hogere frequentie en energierijker) het kogeltje en het pingpongballetje een rood foton (groot en lagere frequentie en energiearmer). Alleen gaat de vergelijking mank omdat het foton geen massa heeft. 🙁 Maar ze gaan allemaal even snel. De energie komt pas vrij als ze ergens tegen aan botsen. Bij röntgenstraling zijn de fotonen zo klein dat ze makkelijk overal tussen door kunnen, maar als ze botsen ( een klein deel) krijg je ook een flinke klap en kan het DNA beschadigd raken.

      Wat betreft FM of PM (frequentie modulatie of fasemodulatie), hierbij blijft de grootte van het signaal gelijk. De kleur verandert steeds. Maar ook hier gaan al de fotonen allemaal met de lichtsnelheid. De energie is dan gemiddeld hetzelfde.

      De grap is dat als er te weinig energie is om één foton te lanceren hij nog niet geboren is: hij komt pas tevoorschijn als er precies genoeg lanceringsenergie is om een bepaald kleur foton met precies de lichtsnelheid te lanceren. Dat is het kwantumeffect. Een atoom dat in barings weeën verkeert van een foton is dan ook in een “aangeslagen” toestand. 😉

      Nu moet er wel een kanttekening geplaatst worden. Als de fotonen door water, glas ofzo gaan, dan reizen ze aanmerkelijk langzamer. Dat hangt af van de brekingsindex . En die hangt weer af van de epsilon en de mu. zie: http://www.wetenschapsforum.nl/index.php/topic/3329-mening-gevraagd-over-artikel-veranderlijke-lichtsnelheid/

      Je vraagt je zeker af wat het met dit onderwerp te maken heeft? Als in de SF-film sneller dan het licht wordt gereisd, dan reist men in een stukje heelal waar deze epsilon en de mu anders zijn dan ze hier gemeten zijn en dientengevolge de lichtsnelheid hoger. Als er dan de fotonen zijn, die vanwege een gravitationele lens met een omweg door een ander stuk heelal gereisd hebben, dan kan de reiziger wel terugkijkend de toekomst zien.

      Helaas zijn de meeste wetenschappers ervan overtuigd dat overal en altijd de epsilon en de mu exact hetzelfde zijn. Ik geloof niet in dat dogma, en geniet van S.F.

Laat een antwoord achter aan Arie Nouwen Reactie annuleren

*