29 maart 2024

29 december scheert de Mars Express rakelings langs Phobos

Credit: ESA/DLR/FU Berlin (G. Neukum), CC BY-SA 3.0 IGO

Op zondag 29 december a.s. zal de Europese sonde Mars Express rakelings langs Phobos scheren, één van de twee kleine manen van de planeet Mars. De kortste afstand bij de passage zal slechts 45 km zijn, nog dichter bij dan de vorige record-scheervlucht in maart 2010, toen de Mars Express op slechts 67 km langs Phobos vloog. De foto hierboven is gemaakt tijdens die passage in 2010. Ondanks z’n kleine afmetingen – 27 x 22 x 18 km, yep hij is niet rond – zal Phobos toch een geringe gravitatiekracht op de Mars Express uitoefenen, waardoor de snelheid van de sonde met enkele centimeters per seconde zal wijzigen. De vluchtleiding en wetenschappers houden de baan van de Mars Express scherp in de gaten, want dankzij die kleine baanverandering kan men meer te weten komen over het inwendige van de maan. De vorige nauwe passage liet al zien dat het inwendige van Phobos voor ¼ tot een derde lege ruimte is, dat het meer gezien moet worden als een stapel rotsblokken, losjes bijeen gehouden door de zwaartekracht.

Credit: ESA/DLR/FU Berlin (G. Neukum), CC BY-SA 3.0 IGO

Door verder onderzoek wil men weten wat de oorsprong is van Phobos – hierboven in 3D te zien – en van z’n collega-maantje Deimos, die drie keer verder weg staat van Mars. Men denkt dat ze beiden ingevangen planetoïden zijn óf dat ze gevormd zijn uit uitgeworpen materiaal van grote inslagen op Mars. De Mars Express kijkt overigens al sinds eind 2003 naar Phobos en van alle beelden is een video gemaakt, die deze week werd vrijgegeven. Bron: ESA.

Share

Comments

  1. Enceladus zegt

    Als het eerder een stapel rotsblokken zouden zijn die losjes bijeen zouden worden gehouden, dan zou je toch verwachten dat gedetailleerde opnames behalve kraters ook gaten tussen die rotsblokken zouden laten zien?
    En dat blijkt vooralsnog niet het geval. In ieder geval aan de buitenkant lijkt er sprake van een min of meer coherent oppervlak. De ‘striemen’ bijvoorbeeld, lopen allemaal door en worden niet plotseling onderbroken door enorme gaten. Dus als er al gaten tussen de rotsblokken zitten, dan zitten die gaten allemaal aan de binnenkant.
    De vraag is dan hoe dat kan? Want als er sprake zou zijn van gruis en ‘zand’, dan zou dat door de zwaartekracht toch naar binnen moeten worden getrokken en juist niet aan het oppervlak achter moeten blijven?
    Of maak ik ergens een cruciale denkfout?

    groet,
    Gert (Enceladus)

Speak Your Mind

*