Onlangs ben ik aan de slag gegaan met opnamen van M78. M78 (Messier 78; NGC 2068) is een reflectienevel in het sterrenbeeld Orion. Hij werd in 1780 ontdekt door Pierre Méchain en in datzelfde jaar door Charles Messier opgenomen in zijn catalogus van komeetachtige objecten als nummer 78.M78 is een onderdeel van het Orioncomplex een gebied van nevels en gaswolken die het grootste deel van het sterrenbeeld beslaat en onder andere de Orionnevel, Barnard’s Loop en de Paardenkopnevel behelst. M78 is het helderste lid van een groepje nevels in dit gebied dat ook NGC 2064, NGC 2067 en NGC 2071 bevat.Met een kleine telescoop is M78 al te zien als een wazig vlekje met daarin twee sterren van magnitude 10 wiens licht de nevel reflecteert. Er zijn in M78 ongeveer 45 veranderlijke sterren van het type T Tauri ontdekt, jonge sterren die zich nog in het vormingsprocess bevinden alsmede 17 Herbig-Haro objecten. (bron: wikipedia)Ik vond het wel leuk om hier even te laten zien waar je mee begint en waar je mee eindigt. Dan kun je ook zien hoe de eerste ruwe opnamen eruitzien. Je zou dan namelijk nooit verwachten dat er nog iets moois uit kan komen. Mijn omgeving is behoorlijk lichtvervuild en daarom zijn veel opnamen noodzakelijk. Hier laat ik eerst een enkele ruwe opname zonder enige correcties zien:
Dit is dus wat je als eerste zie als je opnamen gaat maken. Hier zou je bijna depressief van worden. Hoe moet dit ooit iets zinnigs op gaan leveren?De eerste correctie is dan de toepassing van bias, bad pixel map en flats.Met de bias opnamen (opnamen met de kortst mogelijke belichtingstijd) haal je de uitleesruis van de camera weg en de verschillen in de nulwaarden van de afzonderlijke pixels.Met de bad pixel map verwijder je de slechte pixels in de opname die ontstaan doordat bepaalde pixels op de CCD defect zijn in de loop van de tijd.De flats gebruik je om vignettering en stofjes te verwijderen uit de opnames. Dan wordt het al iets beter:
Maar nog steeds is het resultaat niet om over naar huis te schrijven. De nevel tekent zich wel iets af, maar is nog steeds niet denderend zichtbaar.Vervolgens heb ik 70 van deze opnamen samengevoegd en dan is het resultaat opeens veel spectaculairder:
Maar er is hier nogal wat gradiënt aanwezig en die haal je vervolgens weg met behulp van een zogenaamde ‘automatic background extraction’ in pixinsight, dat levert een vlakker beeld op:
Dit is zeg maar het vertrekpunt voor de verdere bewerking van de opname. Hierna doen we de verdere bewerking zoals stretching, contrastverbetering en denoising…
Vervolgens was Maximo Ruiz uit Spanje zo aardig om zijn kleurdata met mij te delen zodat ik de opname om kon gaan zetten in een kleur opname. De kleurlaag die ik zo had (combinatie van de genoemde opname en ESO opname van M78) toon ik hier (deze is wat geblurred om kleurruis te verminderen):
Als je deze nu combineert met mijn luminance layer, en wat correcties voor kleurzwemen doet, dan krijg je uiteindelijk de volgende kleuropname van M78:
Uiteindelijk wil ik ook nog de RGB data zelf vanuit Nederland gaan maken om te kijken wat dat op gaat leveren, maar met het huidige weerbeeld zal dat nog wel even duren vrees ik…Ik vond het wel aardig om de tussenstappen eens te laten zien omdat ik het idee heb dat veel mensen opnamen al ‘afdanken’ als ze de eerste opname zien, terwijl er vaak veel meer in zit dan je in eerste instantie zou denken…Belichtingsinfo:Luminance: Teleskoop: TEC140 Kamera: QSI583 met astrodon L-filter Opnamen: 62x600s and 8x300s (11 uur)RGB: Kamera: Canon 50D (cooled) Teleskoop: Orion optics CT8 Opnamen: 25x720s (5 uur)
