In het jaar 2000 is door een groep Japanners een meteoriet gevonden op de Yamato-gletsjer (Antarctica). De meteoriet is geclassificeerd als een “nakhliet” en die zijn allemaal afkomstig van Mars. Dat weten we omdat deze meteorieten kleine gasbelletjes bevatten, die overeenkomen met de samenstelling van de Marsatmosfeer. Recent onderzoek heeft uitgewezen dat de Yamato-meteoriet kleine tunnels bevat, van het soort die regelmatig in aards gesteente aangetroffen worden. Op aarde zijn bepaalde soorten bacteriën hiervoor verantwoordelijk. Bevat de Yamato-meteoriet dus bewijs voor leven op Mars? Naast de microtunnels bevat de meteoriet ook bolvormige kenmerken die bijzonder rijk aan koolstof zijn. Beide eigenschappen zijn ook aangetroffen in het prototype van de nakhlieten, namelijk de Nakhla-1, die in 1911 is aangetroffen in Egypte. Hoewel de onderzoekers nergens spreken van bewijs, is het wel fascinerend dat de microtunnels en koolstofbolletjes op aarde geproduceerd worden door biologische processen. Het laat ook zien dat je geen peperdure rovers naar Mars hoeft te sturen om bewijs voor leven te vinden – een Marsmeteoriet zou voldoende kunnen zijn.Trouwens, de Yamato-meteoriet is 1,3 miljard jaar geleden gevormd in een lavastroom en is 12 miljoen jaar geleden de ruimte in geblazen, als gevolg van een inslag. Zo’n 50.000 jaar geleden is de meteoriet op aarde terecht gekomen. Het stuk gesteente weegt zo’n 14 kilo en heeft als officiële naam Y000593 meegekregen. Bron: Phys.org.
Het lijkt mij een kwestie van tijd voordat we de officiële bevestiging krijgen dat er leven op Mars is (geweest).
Desalniettemin mag men van mij best opschieten!
groet,
Gert (Enceladus)
Helemaal, mee eens, Gert
Ik ben er zelfs van overtuigd dat het leven op Aarde, indirect afkomstig is van Mars.
Wel wat kort door de bocht gesteld hier maar wat ik eigenlijk zeggen wil is dat,
als Mars er niet geweest was, er geen leven op Aarde had kunnen ontstaan.
Interessant Mardi. Kun je die mening onderbouwen?
Ik heb zelf ook wel ideeën in die richting, maar wil graag eens van iemand anders horen waarom het zo zou kunnen zijn.
groet,
Gert (Enceladus)
Laatst was er toch een blogje waarin iemand de percentages aangaf van meteorieten die op de Aarde terecht kwamen (in een bepaald tijdsbestek)? En ook het tegenovergestelde (was te verwaarlozen)
De kans dat wij dus eigenlijk dé marsmannetjes en vrouwtjes zelf zijn is groter aanwezig dan we willen toegeven hahaha (maar toch)
O.K. Bert, op jou vraag of ik mijn mening kan onderbouwen moet ik helaas stellen
dat ik geen bewijs materiaal kan aanvoeren maar hoofdzakelijk staaft op logies denken
en aannames vanuit het verleden.
Waar ik op doel is dat de kennis en bewustzijn van de mens ten opzichte van het leven
en het ontstaan daarvan, in de loop der eeuwen en vooral de laatste jaren, enorm is toegenomen,
wat leidt tot bredere inzichten hier in.
Vroeger dacht men, naar huidige maatstaven, bekrompen.
Zo zou de aarde plat en het middelpunt van het heelal zijn. Nog al wiedes dat men zo dacht,
men wist gewoon niet beter omdat het ontbrak aan instrumenten, kennis en wil, om het tegendeel te bewijzen.
Ook deze laatste zin is wat kort door de bocht en hoort daar nog van alles op, bij en tussen.
Wij als mensheid zijn thans op een punt aanbeland, waar niets meer onmogelijk lijkt en openstaan
voor aannames die ons stof geven tot nadenken en linken leggen waar we dan weer nieuwe info uit putten.
Tot nu toe een hoop gezwets 🙂 het is maar een aanloopje voor het volgende.(ook gezwets?, oordeel zelf 🙂
Het leven op deze aardkloot zit gewoon te complex in elkaar dat het alleen hier ontstaan kan zijn.
Ook hier zijn wij slachtoffer van ons eigen bekrompen denken.
De omstandig heden van het uur nul tot nu hangt met teveel toevalligheden aan elkaar
om het ontstaan van leven alleen op te eisen voor de Aarde.
Één ding weten we bij voorbaat al zeker. WE ARE STARDUST.
En om het simpel te houden (mogelijk te simpel) is dit mijn uitgangspunt voor ontstaan van leven.
Daarnaast was er wel iets meer tijd dan een week om dit (wonderlijke) leven te creëren.
Dat we daarbij hulp van “buitenaf” hebben gehad is eerder logisch dan uitzondering,
daar is het leven gewoon te complex voor.
Dat wij als mensheid nieuw leven kunnen scheppen in 9 maanden,
mag je dan ook gerust beschouwen als een wonder. Amen 🙂
P.S.
Ik schreef Bert, maar bedoel natuurlijk Gert.
excuus voor deze naam schennis.
Dank voor je reactie. M.i. verschuif je het ‘probleem’ echter alleen maar, want als het leven op onze aardkloot té complex zou zijn geweest om hier te kunnen zijn ontstaan, waarom zou dat op Mars dan wel hebben gekund?
Mijn vermoeden dat het wel eens op Mars begonnen zou kunnen zijn: Onze planeet heeft waarschijnlijk een zeer zware opdoffer gehad (waarna de maan is ontstaan), terwijl Mars toen al in rustiger kosmisch vaarwater was. Daarnaast is het nu vrijwel zeker dat Mars ooit een oceaan had. Goeie kansen voor het ontstaan van leven dus. Tenslotte weten we dat meteorieten afkomstig van Mars een goeie kans maken om op onze planeet te belanden. Het leven op onze planeet kan dus best oorspronkelijk op Mars begonnen zijn. Wat ook zou kunnen is dat er sprake is geweest van een parallele ontwikkeling: deels leven via meteorieten van Mars en deels leven dat hier is begonnen.
groet,
Gert (Enceladus)