Transitie van een exoplaneet over het oppervlak van een ster, één van de manieren om exoplaneten te ontdekken. Credit: M.Weiss/CfA.
Op 6 juni 2012 vond er een overgang plaats van de planeet Venus over de schijf van de zon, destijds zo’n beetje over te aanschouwen en bewonderen, behalve in 99% van ons koude Kikkerlandje, Nederland. Bij zo’n overgang schuift het kleine bolletje van de planeet voor de grote zonneschijf langs en daardoor wordt het zonlicht een klein beetje verminderd. Datzelfde effect heb je als vanaf de aarde gezien exoplaneten voor hun ster langs schuiven en er een klein dipje in de lichtcurve van de ster ontstaat. Zo’n overgang noemen ze ook wel een transitie en alle exoplaneten die met de Kepler ruimetelescoop zijn ontdekt zijn met de transitiemethode gevonden. Zo’n transitie van een exoplaneet ziet er zo uit:
Het interessante is nu dat James Gilbert van de Universiteit van Oxford de overgang van Venus van 6 juni 2012 ook op dezelfde manier heeft weergegeven, in de vorm van een lichtcurve van de zon, die een dip ondergaat dankzij het passeren van het donkere schijfje van Venus. Dat ziet er dan zo uit – let op: dit is dus géén simulatie!
Bron: Planet Hunters.
In dit artikel is de transit methode aan de orde, die het meest succesvol is gebleken. Als je zin hebt om hier eens mee te stoeien; http://astro.unl.edu/naap/esp/animations/transitSimulator.html
Er bestaan nog een paar truuks om exo-planeten te vinden. Kijk even in het hoofdmenu om er wat meer over te lezen en natuurlijk om met de simulatoren te spelen; http://astro.unl.edu/naap/esp/esp.html
Een methode zal je niet vinden op die page en dat is het zogenaamde “direct imaging”. Het is de methode die we het liefst zouden gebruiken. Maar vanwege de enorme afstanden, het kleine formaat van exo-planeten en een altijd naburige ster die een verblindende werking heeft, is die methode nagenoeg onmogelijk op dit moment. Het valt dus niet mee een exo-planeet direct in het vizier te krijgen.