19 maart 2024

Dijt het heelal uit of krimpt de meetlat waarmee we het meten?

Het expanderende heelal. Credit: NASA/WMAP

Als iets groter lijkt te worden kan dat twee dingen betekenen: het wordt daadwerkelijk groter óf hetgeen waarmee je het meet wordt kleiner. Die gedachte kan je ook toepassen op het gehele heelal. Dat lijkt ook uit te dijen, zoals Edwin Hubble eind jaren twintig van de vorige eeuw door de waarnemingen van de roodverschuiving van ver verwijderde sterrenstelsels liet zien, en het lijkt zelfs versneld uit te dijen, zoals twee teams sterrenkundigen in 1998 lieten zien aan de hand van waarnemingen aan supernovae. Maar het kan ook betekenen dat het helemaal niet uitdijt, maar dat de meetlat waarmee we de grootte van het heelal opmeten – feitelijk terug te voeren tot de hoeksteen van alle lengtes, de zogenaamde Planck-lengte, kleiner wordt. Dat laatste is het idee van de Duitse theoretisch fysicus Christof Wetterich, een idee dat vandaag beschreven wordt in een artikel van Martijn van Calmthout in de wetenschapsbijlage van de Volkskrant. Ik zal het artikel hier niet helemaal uit de doeken doen, over de ideeën van Wetterich kan je ook in deze Astroblog terecht, maar de ideeën van Wetterich zijn in ieder geval het overdenken waard en daarom is het ook aan te raden deze Volkskrant te kopen en het artikel te lezen. Zelf denk ik dat Wetterich geen gelijk heeft, omdat het mij allemaal teveel doet denken aan de Steady State theorie van Fred Hoyle c.s., dat ook een alternatief bood voor de theorie van de oerknal en dat zocht in een continue creatie van materie, waardoor het lijkt alsof het heelal uitdijt. In een andere blog zal ik daar wel eens wat meer voeding voor aandragen, nu laat ik het hierbij en ga ik over tot de orde van de dag eh… van Koningsdag. 🙂

Share

Comments

  1. Als dit zo is, dan zou niet alleen het heelal op grote schaal lijken uit te dijen maar ook de individuele sterrenstelsels zelf, lijkt me. En dat is nou juist wat we niet meten. Sluit dit deze mogelijkheid niet uit?

    • De wel/niet uitdijing van het heelal is niet gelijk te stellen aan het wel of niet krimpen van individuele sterrenstelsels. Ja, een heelal dat door krimpende meetlatten lijkt uit te dijen zou ook moeten leiden tot sterrenstelsels die uit lijken te dijen en dat is inderdaad niet geconstateerd. Maar lokaal zijn er weer effecten mogelijk door de zwaartekracht, waardoor die uitdijing teniet wordt gedaan. De krimpende meetlat zou een schijnbaar uitdijend sterrenstelsel tot gevolg moeten hebben, maar als de zwaartekracht van de sterren in het stelsel die uitdijing weer teniet doet heb je een stabiel sterrenstelsel tot gevolg. Ook hier is kennelijk de schaal de cruciale factor, net zoals ik deze weer in een andere blog beschreef, over de vereniging van de relativiteitstheorie en de kwantum mechanica. Alles draait om schaal kennelijk…

      • Martin Willemse zegt

        Beste Marc, je hebt vast wel gehoord dat je bij een zwart gat de tijd langzamer gaat, ik wel, maar als we even veronderstellen dat alles krimpt en dat we een schaalverkleining hebben, waar de soortelijke massa groter word, dan gaat de tijd sneller lopen, dan gaan alle reacties sneller en met krimpende atomen waar ook de elektronenschillen krimpen, krijg je een hogere frequentie, dan als we in 7 miljard jaar gehalveerd zijn in diameter, dat haal je uit de sterrenstelsels die 50% roodverschuiving hebben en op 7 miljard lichtjaar afstand staan en wij dus een dubbele frequentie hebben ten opzichte van die stelsels. De constante van Hubble is een waarneming die we serieus moeten nemen en wel dat er bij een bepaalde roodverschuiving een bepaalde afstand hoort en is het niet Hubble die de oerknal bedacht heeft en er snelheid aan gegeven heeft, dat was een Belgische priester, die alles tot een punt redeneerde en zou er geen tijd en ruimte zijn geweest, waar ik van denk, stuur dan alle natuurkundigen dan maar naar huis. het probleem is dat de waarneming over de oerknal restanten, die volgens de Constante van Hubble op 13,4 miljard lichtjaar afstand staat en een roodverschuiving van 97,5% heeft, nu is het zo dat oerknal aanhangers er van uit gaan dat die restanten met 97,5% van de lichtsnelheid zich van ons verwijderen, maar dat de straling die wij kunnen waarnemen er 13,4 miljard jaar over gedaan heeft, dat klinkt niet echt logisch, gewoon omdat als wij licht uit zenden dat met de lichtsnelheid de ruimte in gaat en er ook niet van uit gegaan mag worden dat het licht met de uitdijing zich versneld, want ook dan klopt die redenatie niet, de enige redenatie die in de buurt van de waargenomen feiten komt is,dat het licht gewoon met de lichtsnelheid onze kant op komt alsof er geen uitdijende heelal is, dat het net is als of die restanten stil staan en wij ook en dat het licht er dan 13,4 miljard jaar over doet om ons te bereiken, alsof er geen oerknal is, bij een oerknal hebben we allemaal relativistische snelheden enals we licht rondom uit beginnen te stralen, heb je na 1 miljard jaar een bol met een diameter van 2 miljard lichtjaar om onze positie, ook als we ons met 97,5% van de lichtsnelheid van de restanten verweideren en kan dat licht nooit met de lichtsnelheid de restanten bereiken, of wil je beweren dat het licht hier met 197,5% van de lichtsnelheid richting de restanten gaat, of visa versa dus iedere redenatie om met de oerknal theorie deze toestand uit te leggen is onmogelijk, ik zou zeggen net zo onmogelijk als dat er gesteld werd dat er in het begin geen tijd en ruimte was, waar je alle natuurkundige wel naar huis kan sturen, omdat een godelijke macht de oerknal uit het niets liet ontspringen. Als we een wolk hebben en we gaan die zeer nouwkeurig observeren op het moment dat het lichtjes uit dijt, kan je ook alles tot een punt redeneren, maar wij weten wel beter, maar willen de hoge priesters het laatste woord hebben, omdat zij het woord van god brengen, ook al geven de waarnemingen dan een andere uitslag, dan word dat genegeerd en kan je beter met een realistisch iemand spreken, die naar de feiten kijkt, maar nu word er alleen maar uit 1 invals hoek naar gekeken en dat is de oerknal, waarom zou je niet even kijken naar de materie dichtheid op 7 miljard lichtjaar afstand om te zie of daar 8 maal zo veel materie is, of op 3 miljard lichtjaar afstand, waar 2 maal zo veel materie moet zijn, waarom worden deze simpele dingen over geslagen, was het niet Arie Nouwen die verkandigde dat er hier in de buurt geen aanwijzingen waren dat we zouden krimpen, ik heb wel wat gevonden en zou een beetje interesse om dat te onder zoeken wel op zijn plaats zijn. De Maan verwijder zich 2 cm per jaar van de Aarde, dat is aardig in de buurt van de Constante van Hubble, nu word er als oorzaak gemeld dat het getijden werking zou zijn, maar zouden we deze berekening maar eens voor de zekerheid even over moeten doen, omdat de oerknal theorie aanhangers deze uit komst beïnvloed kunnen hebben, of blijkt dat de berekening met ouderwetse middelen niet nauwkeurig was, maar vormt dit het bewijs dat we krimpen, dus allen die de oerknal niet serieus nemen, ga deze berekening maar even over doen, ik heb al een schatting gemaakt en denk dat het door het krimpen van atomen komt, ook alle milieu mensen ga dit na rekenen, als de Maan door het krimpen zich van ons verwijderd, weten we ook waar de ijstijden vandaan komen, dan zouden we namelijk 10 meter per jaar van de Zon af komen te staan, dat is in 1 miljard jaar 10 miljoen kilometer en we staan nu op 150 miljoen kilometer, dus pak je computer en ga aan de slag laat die oerknal verdwijnen uit onze wereld,net als de platte Aarde, die houd onze ontwikkelingen tegen. En voor de gelovige onder ons ik heb in het heelal de hemelpoort gezien en zou ik zeggen kijk naar de krab nevel.

        • Martin Willemse zegt

          Update:
          Als we met krimpende atomen zitten, dan is het mogelijk, dat de meet methoden om afstanden te meten met de licht opbrengst,niet de goede methode is. Het is namelijk zo, dat als atomen krimpen de tijd ook sneller gaat, als onze atomen halveren, zou ons klokje 2 maal zo snel gaan en zou de frequentie verdubbelen en is de klok snelheid verbonden aan de frequentie, als we dan een sterrenstelsel nemen met 50% roodverschuiving, zou dat betekenen, dat het klokje daar maar de halve snelheid heeft en zou ook de activiteit van sterren maar de helft zijn van wat we hier in onze omgeving aan treffen, daardoor kan als de afstand meet met de licht opbrengst, van super nova,s er dus minder licht uitgezonden worden en de afstand te groot worden ingeschat, dan ga je ook denken dat zo een sterrenstelsel groter is als in werkelijkheid en zou je de rotatie snelheid, te snel vinden en gaan denken dat je massa mist, wat dus de vermiste donkere massa zou kunnen zijn, als de roodverschuiving groter is word ook de afwijking groter, zodat je uiteindelijk het grootste deel van de massa gaat missen, nu weet ik niet precies of de afstanden werkelijk met de licht opbrengst worden gemeten, omdat de Constante van Hubble vaak gebruikt word, maar zal met de krimpende atomen blijken, dat de Constante van Hubble dus niet Constant is. Tot nu toe ging ik wel uit van de Constante van Hubble om de verwarring niet al te groot te maken, maar als ik de sterrenstelsels met 50% roodverschuiving niet op iets minder als 7 miljard lichtjaar neem maar het schat op ongeveer iets meer als 4 miljard lichtjaar, zouden onze atomen dus ook in een sneller tempo krimpen en zou de Aarde ongeveer 14 meter per jaar zich van de Zon af bewegen en zou de Aarde dan in 1,4 milliseconde er langer over een rondje om de Zon doen per jaar, dat zou met de atoomklok makkelijk te controleren zijn, dus vraag ik, wie wil dat even controleren, omdat als ik daar vragen over stel en ik laat blijken dat het gaat over bewijs voor krimpende atomen, ik geen antwoord krijg en ieder weet dat sterrenkundigen niet zonder de tijd kunnen en lijkt het dat zij niet mee willen werken aan bewijs tegen de oerknal, maar is het dus van het grootste belang om het wel boven water te krijgen, om een duidelijk beeld van het heelal te krijgen en ook voor ons mensen het van levens belang is om dat boven water te krijgen in verband met de ijstijden, die zo lijkt het door krimpende atomen zijn ontstaan en de elliptische baan van de Aarde dat wel beïnvloed, maar niet de oorzaak is, als de atomen halveren gaat ons klokje 2 maal zo snel, dan gaat de Zon ook 2maal zo veel energie uit stoten, maar als de Aarde dan ook een halve diameter heeft, is het oppervlak van de Aarde dan nog maar een kwart en zal de Aarde maar de helft van de energie van de Zon krijgen, van wat we nu krijgen.

      • Martin Willemse zegt

        Beste Arie Nouwen, als onze atomen krimpen is dat moeilijk waar te nemen, dan zou als de Aarde normaal op dezelfde afstand van de Zon zijn rondjes draait, dat ook zo blijven, maar kun je als je klokje sneller gaat door het krimpen van atomen, constateren dat we er langer over gaan doen en heb ik uitgerekend dat we ongeveer er 2 milliseconden langer over gaan doe per jaar, dus is het nu de vraag waar je deze informatie kan krijgen, er zal toch wel ergens een sterrenkundige zijn met een atoomklok, het schijnt zo te zijn, dat onze elliptische baan om de Zon vrij constant is op dit moment, volgens mij heb je bij zo een grootte telescoop ook de tijd nodig, om je goed op een object in te stellen, maar ben ik daar niet zo thuis

  2. Duidelijk antwoord! Dank je wel.

  3. Toch nog een vraag (als dat mag op deze oranje dag) want het fascineert me.
    Of de “meetlat” krimpt of het heelal uitdijt: is dat eigenlijk niet gewoon hetzelfde?
    Met andere woorden: zou je niet kunnen zeggen dat daar fysisch geen verschil tussen bestaat?
    Ik zou me namelijk goed kunnen voorstellen dat in beide gevallen de natuurkundige wetten (relativiteit, quantum-fysica) en ook de wiskunde geen enkele aanpassing behoeven.
    Als dat zo is, dan is het allebei waar en onwaar. Dus zou er “niets nieuws zijn, onder de zon”.
    Hoe zie jij dat?

    • Avatar foto Enceladus zegt

      “Of de “meetlat” krimpt of het heelal uitdijt: is dat eigenlijk niet gewoon hetzelfde?”
      Heel scherp Theo. Relatief gezien in ieder geval wel lijkt me.

      Interessante materie. Juist vanwege die Koningsdag was het aanbod dagbladen bij de enige plaatselijke supermarkt die wél open was helaas nogal beperkt… Ik heb dus geen Volkskrant kunnen kopen.
      Hopelijk zet men het betreffende artikel nog op de website.

      groet,
      Gert (Enceladus)

      • Ik denk…

        – Als het heelal inderdaad uitdijt worden de onderlinge afstanden daadwerkelijk groter.
        – Als de meetlat krimpt lijken de afstanden groter te worden maar doet dat feitelijk niet.

        Ik heb het artikel niet gelezen, maar het zou betekenen dat de redshift/blueshift methode, meten van golflengte van licht, niet kloppen?

        • Volgens mij maakt dat allemaal niets uit.
          Het is volstrekt relatief.
          In beide gevallen zouden wij de zelfde conclusies trekken en het verschil zou niet waarneembaar zijn.

          • Jazeker wel. Neem Hubble deepfield. Vroeg of laat hebben we de beschikking over een continue waarneming van de grens van het waarneembare heelal.

            Het heelal is relatief gezien (ter hoogte van onze waarneembare grens) met een snelheid groter dan die van het licht aan het uitdijen. Dus er zijn sterren en sterrenstelsels die uit ons zicht verdwijnen. Die zien we vervolgens nooit meer terug.

            Als het heelal idd aan het uitdijen is kunnen we dat waarnemen a.d.v. “verdwenen” objecten. Als de meetlat korter aan het worden is zullen we nimmer objecten zien verdwijnen, ook al zegt de meetlat dat ze wel steeds verder weg staan.

          • Dat laatste is voor mij nog maar de vraag…

        • Avatar foto gert1904 zegt

          Je hebt het artikel niet gelezen. Tsja.

          • Beetje dooddoener waar je niks mee kan. Geef dan eens inhoudelijk aan waarom dat gezien mijn reply in dit geval een tekort is?

          • Avatar foto gert1904 zegt

            Antwoord volgt. Elders in deze draad. Maar op iemand die “het niet gelezen heeft” is het moeilijk reageren.

          • Je zou er best inhoudelijk op in kunnen gaan en aangeven wat er mis is aan mijn reactie. Alleen kom je zelf niet verder dan teksten citeren. Dat heeft niks te maken met “op iemand die het niet gelezen heeft is het moeilijk reageren”. Ik zie dat probleem niet behalve dat je een dodge-beweging maakt. Maar goed, laat maar…

            Wat is trouwens de vertaling van je internet-slang “HTK-cosmologen”..?

          • Avatar foto gert1904 zegt

            HTK-kosmologen is een op dit weblog redelijk ingeburgerde afkorting voor huis-tuin-keuken kosmologen. Het gaat hier om een aantal personen met hun eigen, niet/vaag onderbouwde, kosmologische theorieën. Lees de Astroblogs maar even na.

            Het gaat hier bepaald niet om internet-slang.

            Op welke reactie van jou zou ik “hebben moeten” reageren?

    • Martin zegt

      Beste Theo,

      N.a.v. 26 april 2014
      Bij de oerknal theorie word door Hubble het Dopplereffect gebruikt om aan te geven dat de melkwegstelsels zich van ons verwijderen, maar hij maakt dan gebruik van een onbetrouwbare conclusie en wel dat roodverschuiving betekend dat iets zich zou verwijderen wat niet altijd het geval hoeft te zijn en speciaal als men over een grootte tijd spanen rekent die het ontstaan van het ons bekende deel van het heelal aan gaat, waar het bekende heelal in een enkele punt word beredeneerd.

      Als men in plaats daar van uit gegaan was, dat onze atomen krimpen en daar door een roodverschuiving creëren, was men tot de conclusie gekomen dat we in een stabiel heelal zitten.

      Het bewijs licht in het feit dat, om maar een voorbeeld te nemen, op 7 miljard lichtjaar afstand, daar waar men bij de oerknal theorie zegt dat we halverwege het begin van de oerknal zijn met 50% roodverschuiving, daar is de oerknal op de helft van zijn huidige diameter en zou er dus meer dan 8 maal zo veel materie te zien moeten zijn als hier nu.

      Als dat niet het geval is, maar de massa is net zo groot als hier nu, dan moeten onze atomen 8 maal zo compact geworden zijn in 7 miljard jaar om de 50% roodverschuiving te verklaren, wat er op neer komt dat onze atomen nu een twee maal zo hoge frequentie genereren.
      Dan houden we twee mogelijkheden over, of de banen van de elektronenschillen zijn gehalveerd in diameter, of de massa van onze atomen is 8 maal zo groot geworden, dan licht het voor de hand dat de elektronenschillen zijn gekrompen, in ieder geval is dat het makkelijkst aan te nemen.

      De oerknal theorie is alleen te bewijzen, niet door de roodverschuiving, omdat, dat niet betrouwbaar is, maar door de hoeveelheid materie die in het verleden in een bepaalde hoeveelheid ruimte zat, zoals op 7 miljard lichtjaar afstand valt waar te nemen, waar het heelal nog maar de halve diameter heeft van wat we nu hebben, zou het heelal 8 maal zo veel materie moeten bezitten.

      • Ik geloof niet dat krimpende atomen een alternatief kunnen bieden voor het model van het expanderende heelal. Ten eerste zijn elementaire deeltjes als quarks, gluonen, fotonen en elektronen puntachtig, zonder verdere interne structuur. Punten kunnen niet krimpen. Ten tweede – stel dat ze wel zouden kunnen krimpen – dan zouden de krachten tussen de atomen veranderen en daarmee ook de natuurconstanten, waarmee de krachten worden beschreven. Maar uit waarnemingen is gebleken dat de natuurconstanten, zoals de fijnstructuur constante en de Gravitatieconstante, echt constant zijn en dat de waarde die ze hier en nu hebben exact gelijk is aan de waarde die ze miljarden jaren geleden hadden.

        • Martin zegt

          Ik vroeg me eigenlijk af of 7 miljard jaar geleden de dichtheid van het heelal 8 maal groter was, of dat het dezelfde dichtheid heeft als bij ons nu, omdat als dat hetzelfde is als bij ons, we moeten aannemen dat onze atomen sneller zijn geworden en we onze theorieën aan moeten passen over de roodverschuiving, voor de hogere frequentie van de roodverschuiving hoeven eigenlijk alleen de elektronen schillen te krimpen, dan blijven melkwegstelsels dezelfde grote houden, met alleen kleinere atomen.
          Waar het mij om gaat is of de oerknaltheorie een houdbare zaak is en of dat de dichtheid van het heelal niet een beter bewijs vormt dan de roodverschuiving.
          Bij een schaalverkleining van onze atomen zou alles twee maal zo snel gaan als 7 miljard jaar geleden en de verhoudingen van alle krachten net als de lichtsnelheid hetzelfde blijven en zouden we aan de rand van het waarneembare niet de oerknal zien , maar atomen met zeer grote elektronenschillen, die zo groot worden dat ze onherkenbaar worden, of niet lang genoeg kunnen bestaan om hun aanwezigheid aan te tonen, onze zon zou dan twee maal zo snel zijn waterstof fuseren en kunnen we ons dus afvragen of de schaalverkleining voor de hele atoom geld of alleen voor de elektronenschillen.
          We hebben dan een curve om het krimpen van de elektronenschillen weer te geven die steeds langzamer word en duurt het 14 miljard jaar voor we nog een keer halveren in diameter.

          • Beste Arie Nouwen,
            Dat elementaire deeltjes als quarks, gluonen, fotonen en elektronen puntachtig, zonder verdere interne structuur zijn komt door ons waarnemings vermogen.
            De natuurconstanten van de frequenties, blijkt op afstand niet het zelfde te zijn en moet een oorzaak hebben, die door het expanderen van het heelal gegenereerd kan zijn, of door het krimpen van onze atomen.
            Tot nu toe werd er algemeen van uit gegaan dat de roodverschuiving aan een uitdijend heelal te danken was, maar het zou kunnen dat het niet klopt en 1 van de mogelijkheden om dat te controleren is, dat we de dichtheid van het heelal op meten, aangezien bij een oerknal het heelal in het verleden een grotere dichtheid bezat, bv halverwege de oerknal op ongeveer 7 miljard lichtjaar zou de dichtheid 8 maal zo groot horen te zijn, als we in een heelal met de oerknal leven, als we in een stabiel heelal leven zou de dichtheid op ongeveer 7 miljard lichtjaar het zelfde moeten zijn als nu.
            Ook lees ik wel dat de constante van Hubble, aan geeft dat een dubbele roodverschuiving overeen komt met een dubbele afstand, wat alleen bij een stabiel heelal kan.
            Om een voorbeeld te geven, nemen we een stuk uit een uitdijend heelal wat een roodverschuiving genereerd van 10%, dus houden we 90 van de honderd golfjes over, als we een zelfde even groot stukje heelal nemen waar 10% roodverschuiving word gegenereerd en die negentig golfjes doorlopen het tweede stukje heelal dat 10% roodverschuiving genereerd, blijft er van die 90 golfjes nog 90% over, 90% van 90 golfjes is 81 golfjes, wat overeen komt met 19% roodverschuiving, dus in dit geval is 19% roodverschuiving 2 maal zo ver als 10% roodverschuiving, als we dan nog aan nemen dat de snelheid door de zwaartekracht minder word, is het verschil nog groter.
            Als de dichtheid in het heelal homogeen verdeelt is, dat er aan alle kanten even veel massa is, gaan we niet vertragen.
            Groeten Martin,

          • Hallo Martin. Dat we denken dat elementaire deeltjes als quarks, gluonen, fotonen en elektronen puntachtig zijn, zonder verdere interne structuur omdat ons waarnemingsvermogen dat laat zien bestrijd ik. In deeltjesversnellers kunnen ze dit soort deeltjes met gemak fileren en alles wijst er gewoon op dat dit de ‘bodem’ is, de onderkant van de deeltjes, dat ze dus echt elementair zijn. Er zijn géén aanwijzingen dat er subdeeltjes zijn, waaruit quarks en zo bestaan. Wat bedoel je verder met de zin “De natuurconstanten van de frequenties, blijkt op afstand niet het zelfde te zijn…”, heb jij ergens een link naar een experiment waaruit dat zou blijken, daar ben ik wel nieuwsgierig naar. Dat een constante van Hubble alleen zou gelden in een stabiel heelal is precies het omgekeerde van waar ‘ie voor wordt gebruikt: als maat voor de expansie van het heelal. Je verhaal met die golfjes begrijp ik niet helemaal, excuus.

          • Beste Arie Nouwen,
            Dat dit de ‘bodem’ is, de onderkant van de mogelijkheden om waar te nemen met de deeltjes versneller, in ons oneindig heelal, misschien duurt het nog duizend jaar voor we een stap verder komen, maar om ons er bij neer te leggen dat we die deeltjes niet kleiner krijgen, het kan zijn dat de deeltjes waar die puntachtige deeltjes uit opgebouwd zijn, zo veel kleiner zijn dat het lang duurt voor we er achter zijn hoe het zit.
            De natuurconstanten van de frequenties, is misschien niet goed uitgedrukt, waar het om gaat is dat de frequenties gekoppeld zijn aan atomen en hun afmeting, dat als er een schaal verkleining is de golflengte mee verkleint en de frequenties mee verhogen zonder dat wij dat kunnen waarnemen, totdat we in het verleden kijken en zien dat er een verschil is, waar we uit op kunnen maken dat er iets veranderd is.
            De constante van Hubble, zegt als het waren dat een dubbele roodverschuiving een dubbele afstand is en word gebruikt om de expansie aan te tonen, maar de expansie word alleen door de roodverschuiving onder steunt, wat ik dus gedaan heb, is de constante van Hubble in het expanderend heelal neer gezet en wat blijkt, dat 19% roodverschuiving 2 maal zo ver is als 10% roodverschuiving, dus niet een dubbele roodverschuiving is een dubbele afstand, m.a.w. de constante van Hubble ondersteunt niet de theorie van expansie, maar eerder het krimpen van onze atomen, dat als de krimp curve redelijk stabiel is in een redelijk stabiel heelal een dubbele roodverschuiving een dubbele afstand betekend, wat zou betekenen dat we in 7 miljard jaar in diameter gehalveerd zijn en dat we in een afnemende krimp curve zitten.
            Groeten Martin,

    • Martin Willemse zegt

      Er is verschil, en dat komt door het licht, als je krimpende atomen hebt, dan gaat het licht van de zogenaamd oerknal restanten, niet met dezelfde snelheid zich naar ons toe bewegen, ook al beweren oerknal aanhangers dat het wel kan. als wij licht de ruimte in sturen kan dat een bolvormige ruimte vullen en na 1 miljard jaar is er een bol vorm met een diameter van 2 miljard lichtjaar doorsnede, rondom ons, als wij dan met 97,5% van de lichtsnelheid ons verwijderen van de restanten, kun je, je voorstellen dat het iets langer gaat duren voor het licht bij de restanten aan komt. De waarneming is dat de zogenaamde oerknal restanten met 97,5% roodverschuiving op 13,4 miljard lichtjaar staat en er word aangenomen word, dat het gewoon met de lichtsnelheid op ons af komt, net als in een heelal met krimpende atomen, maar zijn die oerknal theorie aanhangers niet te over tuigen, dat er dus geen oerknal is. als wij licht uit zenden gaat het echt niet even 1,975 maal de lichtsnelheid, omdat die restanten toevallig op de afstand die snelheid hebben. Dan hebben we nog een verschil en dat is dat de oerknal lijkt te accelereren, wat met de oerknal niet te verklaren is. met het krimpen van atomen, gaat ook de tijd sneller lopen en gaat het krimpen sneller, daardoor lijkt het dat we versnellen en de roodverschuiving die word veroorzaakt doordat de elektronenschillen kleiner worden en de elektronen sneller een rondje om de kern draaien. Als we nu naar een stelsel kijken met 50% roodverschuiving en we door de Constante van Hubble weten dat het stelsel op bijna 7 miljard lichtjaar staat, betekend het dat onze atomen in 7 miljard jaar zijn gehalveerd in diameter en we dan een dubbele frequentie uitzenden en als we dan de ruimte in kijken naar een stelsel met de grote atomen op grootte afstand we 50% roodverschuiving waarnemen. dat kan betekenen dat als alles sneller gaat we nu in 3,5 miljard jaar halveren, maar ons klokje denkt dat het nog steeds 7 miljard jaar is want die gaat ook sneller lopen, maar als we Jupiter als klok nemen, omdat Jupiter wel kan krimpen maar zijn baan om de Zon redelijk stabiel is en niet echt word beïnvloed door het krimpen, dus als we Jupiter als klok gebruiken duurt de volgende halvering 3,5 miljard jaar en de volgende halvering zou dan 1,75 miljard jaar duren en zouden we binnen de klok van Jupiter binnen 7 miljard jaar oneindig klein kunnen worden.

  4. Bedankt voor je antwoord, Enceladus.

    Ik vroeg me nog het volgende af.
    Als de “meetlat” werkelijk zou krimpen moet dat wel betekenen dat ook de Plancklengte kleiner wordt.
    Hoe kan dat?
    Immers: voor zover ik weet is de Plancklengte mede vastgesteld door te berekenen hoe groot de afmeting van een zwart gat zou zijn als het zou worden gevormd door een foton.
    Volgens mij botsen we hier tegen een onneembare natuurkundige zekerheid.

    Buitengewoon interessant, dit alles!

    Groet, Theo.

  5. Hadrianus zegt

    Wacht, er staat dat dit lijkt op de stady-state theorie, maar waarom is het niet gewoon zo dat er in het heelal geen materie bij komt, maar dat het is, zoals het is en zo blijft, geen uitdijing of inkrimping, ook geen nieuwe materie….

    • Alleen nieuwe materie is eigenlijk een half verhaal 🙂
      Sterren fuseren materie in zwaardere atoomsoorten. Daarbij gaat een stukje massa verloren in de vorm van energie. Steady is de som van massa en energie in het heelal waarbij beiden “van gedaante” kunnen wisselen.

  6. Ik blijf er bij dat verzameling van alle zwaartekrachten wat steeds meer invloed heeft naar mate de afstand groter word voor een grotere rood verschuiving zorgt,, warom… omdat het logisch is.

  7. En nu wil ik het weten ook!
    Ga morgen eerst een een meetlat kopen 🙂

  8. Avatar foto gert1904 zegt

    Ik heb, op jouw aanraden, de editie van zaterdag 26 april van De Volkskrant gekocht. Dit vereiste wel een fietstocht langs drie verkooppunten. De eerste twee waren niet beleverd/uitverkocht.

    Ik citeer de slot-alinea’s van het artikel van Martijn van Calmthout (overgetypt):

    “Voordeel van deze visie is dat wat in het oerknalmodel het helse tijdstip nul moet zijn, in Wetterichs vergelijkingen oneindig lang geleden is. Het oerknalmodel is binnenste buiten gekeerd. Dat klinkt onhandelbaar, maar een geleidelijk opkomend en opwarmend heelal geeft een rustiger type natuurkunde te doorgronden.

    Kortom: Wetterichs model verklaart de verschijnselen aan het firmament net zoals de gangbare Oerknaltheorie dat doet. Dat is op zich al knap. Maar wat is het voordeel van zijn manier van denken? Is er een test denkbaar wie gelijk heeft? En, belangrijker: in welk Heelal wonen we: het na de oerknal uitdijende, statische of krimpende Heelal?

    Wetterich wacht vanaf zijn Heidelbergse bureau op de nieuwste analyses van de zogeheten babyfoto’s van het Heelal, zoals de Planck-satelliet die leverde, en de BI-CEP2 telescoop op de Zuidpool. Daarin kunnen aanwijzigingen voor donkere energie zitten die hem gelijk geven.

    Of niet. Eigenlijk, zegt Wetterich, is het helemaal geen kwestie van gelijk. ‘Het punt is dat mijn manier van kijken complementair is aan de main-stream oerknalvisie. Beide kloppen. Het zijn twee versies van hetzelfde verhaal over ons heelal. Wat je prefereert hangt af van de vraag die je stelt.'”

    Je noemt de man in je weblog van 27 februari:

    https://www.astroblogs.nl/2014/02/27/hoe-begon-het-heelal-met-een-hete-oerknal-een-trage-dooi/

    In tegenstelling tot HTK-kosmologen als (..vul maar in ..) is hij een typisch voorbeeld van iemand met een wiskundig goed onderbouwde, afwijkende, verifieerbare, theorie. Zijn theorie zal al dan niet worden gefalsificeerd.

  9. @Gert1904 – Ik kon hierboven niet meer replyen, dus doe het even hier onderaan.

    Je reply naar mij toe was;
    “Je hebt het artikel niet gelezen. Tsja.”

    En sloeg op mijn eerste reply; https://www.astroblogs.nl/2014/04/26/dijt-het-heelal-uit-krimpt-de-meetlat-waarmee-het-meten/#comment-64250

    Of op de tweede; https://www.astroblogs.nl/2014/04/26/dijt-het-heelal-uit-krimpt-de-meetlat-waarmee-het-meten/#comment-64253

    Nou, dan ben ik heel benieuwd wat er aan mijn reacties niet klopt. En dan graag jouw woorden en niet copy&paste werk of citaten. Tot op dit moment heb ik nog geen woord aan inhoudelijke reactie van je gezien.

    En even, ik zie het als een gezonde discussie en voel me niet aangevallen of genoodzaakt me te verdedigen. Maar een uitleg zou ik wel op prijs stellen.

    • Avatar foto gert1904 zegt

      Uitleg????

      Heb je het artikel inmiddels wél gelezen?

      • Laat maar joh….je kan wel een popie opmerking hier neer kwakken; “Je hebt het artikel niet gelezen. Tsja.”
        Maar als ik je -tig keer vraag om dat eens wat toe te lichten blijf je er omheen draaien met nietszeggende reply’s. En verder zal het ook niet komen want je kan er niet eens inhoudelijk op reageren. Nutteloze verspilling van tijd.

        • Avatar foto gert1904 zegt

          Tsja.

          • Ik zal zelf maar het antwoord geven, want aan jouw losse flodders hebben we niks;

            Over het artikel;
            Het is een behoorlijk on-wetenschappelijke theorie. Het doet geen voorstel tot een testbare hypothese op basis van experiment(en). Daarbij komt dat het geen bevredigende verklaring voor de CMB geeft. Het geheel is voorgesteld als gedachten experiment!!!!! en niet bedoeld om serieus te nemen.

            Het staat in de Volkskrant, omdat het op plekken zoals hier eigenlijk helemaal niet thuis hoort.

            Tsja…

  10. Jochem+Peeters zegt

    Persoonlijk geloof ik niet dat het heelal uitdijt. Waarom niet?

    Omdat het heelal niks meer is als natuur en de natuur kent maar een aantal wetten en niks in de natuur dijt zomaar uit en dus ook het heelal niet. Sterren en sterrenstelsels zoeven chaotisch door de ruimte. Er wordt geboren en er wordt gerecyeled van de overledenden.

    Ik denk door de snelheden, onbekende materies en door de Zwaartekrachten, dat je eerder gezichtsbedrog krijgt en als je de juiste formules nog niet hebt, je met verkeerde uitkomsten te maken hebt.

    • Jochem, bedankt voor je reactie. Een uitdijend heelal lijkt in jouw ogen iets onnatuurlijks, iets dat niet zo maar kan. En de wetten die de natuur kent, niet veel volgens jou, zouden die uitdijing niet verklaren. Maar dat is nou precies wat de sterrenkundigen proberen te onderzoeken: hoe zien de wetten er uit die de natuur beschrijven? En eigenlijk kunnen we met drie wetten al redelijk veel van het heelal beschrijven, de relativiteitstheorie, de kwantum-mechanica en het Standaardmodel (dat laatste is eigenlijk een soort uitbreiding van de kwantum-mechanica). Dat sterren en sterrenstelsels chaotisch door de ruimte zweven klopt niet, hun beweging gaat juist 100% volgens de genoemde wetten, in het bijzonder de zwaartekracht zoals omschreven in de Algemene Relativiteitstheorie. Volgens diezelfde theorie is een stabiel heelal niet mogelijk, het moet krimpen óf uitdijen. En dat laatste is wat men waargenomen heeft middels de roodverschuiving van sterrenstelsels. En over die uitdijing: het uitdijende heelal wil niet zeggen dat vanaf de oerknal de materie (waaruit later sterren en sterrenstelsels ontstonden) aan het uitdijen is, nee het is anders: de ruimte zelf is aan het uitdijen. Dat is echt een cruciaal verschil.

  11. http://physicsworld.com/cws/article/news/2012/may/04/quasars-shine-a-new-light-on-cosmic-distances

    Quasars shine a new light on cosmic distances

    http://www.spitzer.caltech.edu/news/1243-ssc2011-01-Cosmology-Standard-Candle-Not-So-Standard-After-All

    PASADENA, Calif. — Astronomers have turned up the first direct proof that “standard candles” used to illuminate the size of the universe, termed Cepheids, shrink in mass, making them not quite as standard as once thought. The findings, made with NASA’s Spitzer Space Telescope, will help astronomers make even more precise measurements of the size, age and expansion rate of our universe.

    • Cepheid Variables > maybe X
      Spectroscopic Parallax > & (tot max 32.000 lightjaar, dus alleen bruikbaar in onze melkweg)
      Type IA Supernova > &

      Een methode is misschien gaan wankelen, maar de andere twee (nog) niet. Dus gelukkig is men niet volledig afhankelijk van Cepheid Variables.

  12. Rob+Heusdens zegt

    Op zich zou je zeggen dat de keuze van je meetlat, nooit enig fysiek verschil zou kunnen betekenen. De natuurverschijnselen zijn nu eenmaal onafhankelijk van de keuze van de meetlat. Alleen ligt een meetlat die sterrenstelsels op miljarden lichtjaren afstand als maateenheid heeft, vanuit ons menselijk bestaan, niet voor de hand. Wel zou het dan zo zijn dat als je die meetlat neemt, waarin het heelal statisch lijkt, het dan zo moeten zijn dan de materie (de atomen) krimpen.

  13. http://map.gsfc.nasa.gov/universe/bb_tests_exp.html

    Als het heelal uitdijt en er extra ‘ruimte’ bij komt, waar komt die energie vandaan? Er wordt genoemd donkere energie als verantwoordelijke voor het uitdijen, maar ruimte zelf, het vacuum, wordt gezien als een soort equilibrium van materie en anti-materie waaruit zelfs virtuele deeltjes uit ontstaan, en dat is geen donkere energie meer 🙂

    • Alle energie en materie die er is, is ontstaan tijdens de big bang. Sindsdien is het balanstotaal van die twee ongewijzigd. Mag ik vragen waarom je schrijft dat er energie bijkomt a.g.v. extra ruimte die ontstaat?

      Donkere energie is niet verantwoordelijk voor het uitdijen van het heelal. De inflation gevolgd door de expansion na de big bang hebben dat veroorzaakt. Maar het uitdijen schijnt te versnellen, en omdat men niet weet hoe dat komt, maar ervan uit gaat dat het een soort energie moet zijn die dat veroorzaakt, noemt men deze “missing link” donkere energie. Dus donkere energie is verantwoordelijk voor het versnellen van het uitdijen.

      “equilibrium van materie en anti-materie waaruit zelfs virtuele deeltjes uit ontstaan”
      Hier zou ik wel willen weten waar je die info vandaan hebt….

      Mvg, K.J.

      • rudiev zegt

        Ik probeer me nog een beetje goed voor te stellen wat de uitdijing precies inhoudt en vooral wat er precies uitdijt en hoe ik me dat moet voorstellen. 🙂 En ook watvoor invloed dat heeft op andere zaken

        Een voorbeeld is het rozijnenbrood, wat tijdens het bakken uitzet en waarbij de rozijnen steeds verder uit elkaar komen te liggen. Dit houdt in dat er steeds meer tussenliggende ruimte tussen komen waardoor de afstand van de rozijnen toeneemt.

        Als je dit weer vergelijkt met het universum dan komt er tussen de sterrenstelsel steeds meer ruimte, afstand, en dus vacuum. Dit vacuum is namelijk niet echt leeg, immer alleen een afwezigheid van materie. Een vacuum bestaat namelijk nog uit vacuumsenergie waaruit virtuele deeltjes kunnen onstaan. Zie oa ook het kasimir effect. Het vacuum wordt meer gezien als een equilibrium van materie en antimaterie. Uit het vacuum onstaan namelijk deeltjes paren, materie en anti-materie, die net niet genoeg energie hebben om reëel te worden en elkaar weer annihileren.
        Zie oa:
        http://phys.org/news/2010-12-theoretical-physics-breakthrough-antimatter-vacuum.html

        Het is namelijk al gelukt om een virtuele foton een extra zetje te geven zodat deze genoeg energie had om reëel te worden. Zie: http://phys.org/news/2011-11-scientists-vacuum.html

        Zodoende vraag ik me af als de ruimte uitdijt en groter wordt, waar komt de energie vandaan voor het vacuum dat het groter wordende universum vult?

        • Bedankt voor je reply

          In mijn vorige reply noemde ik drie dingen.

          – Ik denk nog steeds dat het gewoon onmogelijk is dat er iets uit niets ontstaat. Het klopt dat het vacuum van het heelal niet leeg is en misschien kunen er virtuele deeltjes ontstaan uit wat er al in dat vacuum aanwezig is. Maar bij de expansie van het heelal, zou ik dan verwachten dat er niet zomaar iets nieuws ontstaat in de extra geschapen ruimte, maar dat de dichtheid van de al aanwezige deeltjes gewoon lager is geworden. Dus de hoeveelheid energie en massa blijft gelijk, maar de beschikbare ruimte waarin het zich bevind is groter geworden. (ik kom daar nog op terug)

          – In je tweede link lees ik
          “It is believed that vacuum fluctuations may have a connection with “dark energy” which drives the accelerated expansion of the universe.”
          Dus eigenlijk een bevestiging dat Dark energy verantwoordelijk is voor de versnelling van het uitdijen en niet voor het uitdijen zelf. Ik denk dat dat gewoon een slip-of-the-pen was van je. Mee eens dat we deze kunnen beschouwen als opgelost?

          – De laatste, het ontstaan van virtuele deeltjes en materie/anti-materie wil ik later terug komen als dat ok is. Je twee links is redelijk zware kost (om 02:45 s’ nachts). En, ik wil het even voorleggen aan m’n prof. Niet om zijn reactie te copy&pasten, maar ik heb ook geen zin om onzin uit te kramen 🙂

          Nogmaals dank voor je reactie en we maken het verhaal nog af…
          Groetjes, Karel

          • rudiev zegt

            Is goed Karel, bedankt alvast!

            Ik zeg ook niet perse dat er niets uit iets voortkomt, ik vraag me eerder af waar de energie vandaan komt als het vacuum door expansie groter wordt. Het kan dat de dichtheid afneemt, dat is een mogelijkheid.

            Maar als bij de expansie van het heelal de dichtheid van de vacuumsenergie afneemt watvoor effect zou dit dan hebben de massa van het proton en neutron?
            De drie quarks, uud, van het proton hebben samen niet de massa van het proton. De drie quarks hebben (zo uit het hooft) ergens rond de 10 MeV aan massa terwijl het proton 938 MeV weegt. De overige massa wordt oa gehaald uit de gluonen en virtuele quarks uit het vacuumsenergie.
            Maar als de dichtheid van het vacuumsenergie afneemt door expansie zou je verwachten dat dit effect heeft op de massa van het proton en neutron, die kunnen, wellicht dan, minder vacuumsenergie aantrekken voor de virtuele deeltjes in het proton en neutron. Zoiets zou ik verwachten dan.

            Maar volgens http://blogs.scientificamerican.com/observations/2012/12/13/relative-masses-of-7-billion-year-old-protons-and-electrons-confirmed-to-match-those-of-todays-particles/ is de massa van het proton als 7 miljard jaar hetzelfde.

            Dus als de massa van het proton al 7 miljard jaar hetzelfde is zou dit, theoretisch dan in mijn gedachten, kunnen aantonen dat de dichtheid van het vacuum niet is afgenomen de laatste 7 miljard jaar, anders hadden ze wellicht aan afname van de massa van het proton waargenomen.

  14. We zien nu aan de randen van het universum expansie. OK, dat is hoe het 13,5 miljard jaar geleden was, zo kort na de oerknal. Over de actuele situatie kunnen we dus geen uitspraken doen. Is er ook expansie ten opzichte van objecten die dichterbij staan? Daar gaat de waarneming niet zover terug in de tijd. Wat zien we dan? Andromena komt naar ons toe.
    Kortom, ik denk dat we niet met zoveel stelligheid moeten beweren dat het heelal (nog steeds) expandeert.

    • Avatar foto Enceladus zegt

      Andomeda bevindt zich in dezelfde groep. Dat Andomeda zich naar ons toe beweegt is dus volgens mij geen indicatie dat er geen expansie meer zou plaatsvinden. Verder vind ik je vraag wel intrigerend. Ik hoop dat iemand hier een eenduidig antwoord op heeft.

      groet,
      Gert (Enceladus)

    • Avatar foto Olaf van Kooten zegt

      Alle sterrenstelsels buiten de Lokale Groep (tot zo’n 8 miljoen lichtjaar) kennen een roodverschuiving in het spectrum en bewegen dus van ons af – een teken van expansie. Binnen de Lokale Groep is de zwaartekracht sterker dan de donkere energie, en beweegt alles dus min of meer naar elkaar toe.

  15. Voor mij is het helder zoals ik het zie, en dat is dat roodverschuiving veroorzaakt wordt door vele gezamenlijke onderlinge zwaartekrachten, vooral als je bedenkt, dat hoe verder we weg kijken hoe meer dat van invloed heeft.

    neem 1 ster te bekijken op 10 miljard lichtjaar afstand tegen miljarden melkwegstelsels op die zelfde afstand.

    Ik denk dat je met die vergelijking ook op roodverschuiving kan toepassen, genomen de gehele afstand van wat wij vanaf hier kunnen zien, daar spelen naar mate de afstand toeneemt het effect van rood verschuiving een steeds grotere rol door onderlinge zwaartekrachten en dat zijn er meer dan dat er sterren zijn.

    Op 13,xx miljard lichtjaar afstand, eindigt de ruimte niet , zie het als mist met 50 meter afstand zicht, dan zie je rondom tot 50 meter, maar ga je je verplaatsen dan kan je oneindig ver reizen maar jou zicht blijft 50 meter rondom.

    Dus zoals ik het zie, geldt dit ook voor de oneindige ruimte waar wij in zitten, waar wij 13,xx miljard lichtjaar rondom kunnen kijken en mogelijk niet meer veel verder dat die afstand.

    Als wij met lichtsnelheden kunnen verplaatsen, dan zou dus de richting waar wij naar toe verplaatsen onbekende melkwegen zichtbaar worden, en achter ons bekende melkwegen uit ons zicht verdwijnen.

    Dat is mijn inzicht, zoals ik het ruimtelijk zie.

    afz, Edu v/d Hoeven. edhoeven
    http://home.zonnet.nl/edhoeven/
    https://www.facebook.com/edhoeven

  16. Martin Willemse zegt

    Als we aan nemen dat de ether stabiel is ten opzichte van de aarde en een stelsel met 10% van de lichtsnelheid zich van de aarde verwijderd, dan komen er 90 van de 100 golfjes bij ons de telescoop binnen in een bepaalde tijd en een stelsel dat zich met 20% van de lichtsnelheid verwijderd ten opzichte van de aarde, dan zouden er van de 100 golfjes er nog 80 golfjes in een bepaalde tijd de telescoop binnen komen, dan gaat die stelling op van een dubbele afstand een dubbele roodverschuiving, maar dit is een stabiele ether en niet een uitdijende ether, zoals we mogen verwachten bij een oerknal theorie, dus is de vraag is de ether stabiel dat we een dubbele roodverschuiving zien bij een dubbele afstand en mogen we hier aan koppelen dat er geen oerknal is en dit is toch al bekend sinds Hubble zijn metingen gedaan heeft, hoe komt men dan op het idee dat er een oerknal zou zijn, is dat omdat men het niet kan vatten dat onze atomen kunnen krimpen, die krimpende atomen kunnen een aantal problemen oplossen die bij de oerknal theorie niet te vatten zijn, zoals dat de oerknal aan het versnellen is, wat bij krimpende atomen, niet zo moeilijk is, door de schaal verkleining lopen de processen sneller af en gaat het krimpen sneller en sneller en lijkt het als we naar de roodverschuiving kijken als of de oerknal steeds sneller gaat, terwijl daar geen verklaring voor te vinden is, of dat er banden zijn van de roodverschuiving, die misschien wel aantonen dat er kleine structuren vernietigd worden en een schoksgewijze krimp bewerkstelligen en zijn dat structuren die we nog niet waar kunnen nemen, maar alleen als roodverschuivingsbanden.

    • Sinds de experimenten van Michelson en Morley in 1887 weten we dat de ether niet bestaat. Zie https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Michelson-Morley-experiment
      voor meer info daarover.

      • Martin Willemse zegt

        Nu word er beweerd dat het deeltjes zijn die door het vacuüm gaan, maar zijn radiogolven dan ook opeens deeltjes? Is het magnetisme van de Aarde en de Zon dan ook een deeltje, daar weten we nog weinig van, maar zal er zeker deeltjes aan ten grondslag liggen. Maar hebben we nog steeds het probleem, dat de oerknal restanten die op 13,4 miljard lichtjaar staan en zich volgens de oerknal theorie met 97,5% van de lichtsnelheid van ons verwijderen, als wij licht uit zenden, gaat dat met de lichtsnelheid alle kanten op, zodat er na 1 miljard jaar een schil van 2miljard lichtjaar in diameter ontstaat, wij hebben ten opzichte van de oerknal restanten, ook een snelheid van 97,5% van de lichtsnelheid en gaan we er toch niet van uit, dat dat licht omdat de oerknal restanten toevallig met 97,5% van de lichtsnelheid gaat, dat ons licht dan opeens op onverklaarbare wijze sneller gaat, dat licht wat wij uitzenden, gaat ten opzichte van de oerknal restanten met een veertigste deel van de lichtsnelheid op de restanten af en duurt het 536miljard jaar voor dat licht bij de oerknal restanten aan komt en hoe is dan te verklaren dat het licht van de restanten ons zo maar in 13,4 miljard jaar kan bereiken, weten die lichtdeeltjes dat ze bij ons moeten wezen en krijgen ze dan opeens de lichtsnelheid ten opzichte van ons.

  17. Marc Opdebeeck zegt

    Beste Arie, Martin,
    Ik heb al eerder vermeld dat observaties meestal correcte gegevens zijn maar dat het ook belangrijk is hoe je deze gegevens verwerkt.
    Er is dus wel een ether met vast patroon dat onvervormbaar is( in staand golf patroon dat oscilleert aan lichtsnelheid met geschatte golflengte van Planck) in de vorm van één grote eenheidsbol. Omdat de eenheidsbol al bijna oneindig groot is ( en immer groter wordt) lijkt het etherpatroon vlak in het bereik van onze horizon.
    Waarom is er wel een ether:
    1) zoals men weet, overlappen alle structuren zoals elektronen, nuclei, moleculen,EM golven, planeten, sterren, sterrenstelsels elkaar in de ether. Allen bezitten elektrisch- magnetische veldelementen die elk op hun eigen een eenheidsbol halo vormen met elektrisch en magnetisch veld. Bovendien bezitten ze allen ( behalve EM) een massa en zwaartekracht effect.
    2) zoals men ook deels begrijpt volgens de AR van Einstein dat massa’s de ruimtetijd krommen wordt dit veld geprojecteerd over de stilstaande ether. Het gekromde veld (bolsymmetrisch – eenheidsbol)wordt instant aangepast aan bewegende planeten en sterren die een niet relativistische snelheid hebben met de ether.
    3) het licht, masers en lasers waar ze de proeven mee uitgevoerd hebben planten zich voort in het gekromde zwaartekrachtveld en niet in de naakte ether. Lichtgolven en ook alle EM golven zullen hun wegpatroon doorheen dit zwaartekrachtveld zien veranderen zoals Einstein al aangetoond heeft. Als men meet vanuit een bepaald punt met gelijke geodetische lijnen dan vertrekt elke EM golf met de lichtsnelheid. Niet geodetische verplaatsing wordt waargenomen met gravitationele blueshift of redshift.
    Waarom er wel een relatieve en versnellende expansie plaatsvindt:
    1) observaties die aantonen dat sterrenstelsels vroeger kleiner waren en korter bij elkaar stonden
    2) de roodverschuiving en de versnelling ervan. De relatieve energie van een oude EM golf ( in de grote universum eenheidsbol) vermindert met de expansie anders zou de relatieve energie van elke EM golf stijgen in het totale geheel. De EM energie die afhangt van frequentie en omgekeerd van golflengte zal uiteindelijk in de groter wordende bol verder opschuiven naar lange radiogolven. EM golven bereiken nooit de buitenoppervlakte van de eenheidsbol ten eerste door het feit dat het zwaartekrachtsveld van het universum dezen zal afbuigen en ten tweede de universum eenheidsbol zelf uitdijt met de lichtsnelheid. Bij deze uitdijing aan de oppervlakte worden voortdurend nieuwe stralen van etheroscillaties in staande golfformatie bijgevormd die als bissectricen ingevuld worden tussen de bestaande etherstralen.
    3) De versnelde expansie wordt verklaard door het invoegen van die nieuwe stralen van trillingen die niet met de lichtsnelheid aanvullen maar afhangen van de eenheidsboloppervlakte 4pir2 waarvan de straal met de lichtsnelheid groter wordt.
    4) een bijkomend gevolg is dat elk atoom of planeet of ster of sterrenstelsel relatief kleiner wordt in het geheel van de universele eenheidsbol met vergelijking van xy=1 waar x de relatieve grootte van een elementair deeltje is en y het aantal van elementaire deeltjes
    5) door het feit dat er continu elementaire deeltjes bijgemaakt worden blijft de kritische massa in de eenheidsbol gelijk wat ongeveer 5% van het totaal aantal elementaire deeltjes van de ether omvat en zich in de zone bevindt rond het centrum van de universele eenheidsbol doordat de zwaartekracht een fundamentele kracht is die er altijd al geweest is en die zorgt voor de donkere materie effecten die men nu suggereert. De donkere energie die wordt gesuggereerd wordt bewerkstelligt door de andere fundamentele kracht met expansie van de eenheidsbol naar het oneindig grote. De zwaartekracht wijst richting oneindig klein zonder de waarde nul te bereiken. De nieuwe 4D ruimte wordt binnen de universele eenheidsbol geschapen.

    Ik hoop dat jullie er iets aan hebben. 🙂

    • In feite zijn alle vragen en problemen in de astrofysica met je universele eenheidsbol nu opgelost! Deze is op enig moment spontaan uit het niets is ontstaan. Alle geldverslindende onderzoeken bij NASA en CERN kunnen nu worden stopgezet, of is er toch nog iets wat “we” nog niet weten?

  18. Marc Opdebeeck zegt

    Nico,
    In het youtube filmpje zit een grote waarheid! 😀

    Inderdaad de kans is groot dat de meeste paradoxen hiermee opgelost zijn met de eenheidsboltheorie 🙂
    Trouwens zijn alle waargenomen structuren in ons heelal af te leiden naar bollen met centrum, nl atomen, planeten , sterren, sterrenstelsel… Waarom zou het een raar idee zijn om dan het overkoepelend geheel ook te vergelijken met een bol?

    Wat zou je nog graag weten of wil je het gewoon niet meer weten omdat het niet past in de conventionele theorieën. De theorie komt wel overeen met de observaties en wetten in onze fysica mits een paar nuances natuurlijk.
    Ik zou NASA willen aanraden van hun theorieën te herzien maar daar knelt het schoentje al omdat de wetenschappers niet de moed hebben om (foute) dogma’s te verwerpen. In elk geval zullen ze zich vaster en vaster rijden. Een ander voorbeeld is de conventionele theorie over het klimaat waarin ze alle logica naast zich neerleggen. Kijk maar eens naar lectures van Dr Goldberg. Een bewijs eigenlijk van hoe de mensheid functioneert.p

    Op die manier kan het nog honderden of duizenden jaren duren voor ze beseffen dat ze moeten veranderen en niet meer zoeken naar onbestaande deeltjes of tekens die de Big Bang dan toch nog bevestigen. Ik moet zeggen dat ze al kort bij de 13,7 miljard jaar in het verleden observeren terwijl ze moeten toegeven dat er al grote sterrenstelsels bestonden vlak na het begin. Deze oudste zichtbare sterrenstelsels moeten dan in een zeer hoog tempo gevormd zijn geweest wat op den duur allemaal ongeloofwaardig begint te worden. Met alle paradoxen rond de Big Bang theorie begint het te lijken op de platte aarde theorie waar toen kost wat kost alle verzinsels moesten geformuleerd worden om eruit te geraken……

    Om te antwoorden op je vraag over het ontstaan van die eenheidsbol is er geen moment geweest maar het heelal is er altijd al geweest. Is daar iets mis mee met die stelling? Of durft de mensheid zover of groot niet denken?

    Een meer logische theorie helpt ook om gemakkelijk afleidingen te maken.

    Ik kan niet meer doen als de theorie voor te stellen en uitleggen hoe onze waargenomen fenomenen verklaard kunnen worden. Iedereen moet maar uitmaken voor zichzelf welke theorie of geloof men volgt. Geen probleem hoor.
    Ik denk nog altijd dat logica zal overwinnen.

    Groet 🙂

  19. Martin Willemse zegt

    Ik heb nog niet eerder over deze theorie gehoord, maar als je het simpel wilt houden is dat het beste en dat is wat de constante van Hubble doet, als je daar van uit gaat is het al meteen duidelijk dat die oerknal niet kan kloppen. De constante van Hubble gaat er van uit dat objecten met een bepaalde roodverschuiving op een bepaalde plaats staat en is er niks over de snelheid in verband gebracht, dat heeft die Belgische priester wel gedaan en honderd jaar geleden wist men maar weinig over het heelal, de constante van Hubble gaat er van uit dat een object daar staat en de oerknal die staat op 13,4 miljard lichtjaar als de straling word uitgezonden die we nu kunnen waarnemen, dat alleen al kan niet met de oerknal die 14 miljard jaar oud zou zijn en kan dat zo de prullenbak in en is het niet de moeite om het daar nog over te hebben, misschien kan je die Belgische geestelijke met zijn achterban nog geestelijke hulp verlenen, om deze fiasco te boven te komen het is net als de platte Aarde theorie, of de zondvloed, we moeten hier niet te lang bij stil blijven staan, als je deze redenatie niet kan vatten, zou ik maar het wat rustiger aan gaan doen, maar als je nog vragen hebt wil ik daar wel op antwoorden. Nu gaan we het over de krimpende atomen hebben, die atomen worden kleiner en word de elektronenschil ook kleiner, daardoor gaan de elektronen sneller rond de kern en als je een melkwegstelsel neemt met 50% roodverschuiving heeft het licht er zo lang over gedaan dat in die tijd de atomen nog een 2 maal zo grootte diameter hadden en de elektronen in de dan nog grootte schillen er 2 maal zo lang over deden om een rondje om de kern te maken, nu staan volgens de Constante van Hubble deze melkwegstelsels op bijna 7 miljard lichtjaar afstand, dat zou zo maar kunnen betekenen dat onze atomen in bijna 7 miljard jaar zijn gehalveerd in dia meter, wat ook gevolgen heeft voor het klokje van ons, dat gaat nu ook 2 maal zo snel als bijna 7 miljard jaar geleden, dat heeft dan weer gevolgen voor de rest van het verloop, want dan gaat het krimpen dus sneller, die oerknal theorie aanhangers denken dan wel dat we aan het accelereren zijn, maar is het verloop met het klokje daar de oorzaak van, dat de roodverschuiving, sneller lijkt te gaan, dat is ook niet helemaal met de Constante van Hubble in overeen stemming, maar geeft wel de rede van deze waarneming, net als de roodverschuivingsbanden, die worden hoogst waarschijnlijk veroorzaakt door structuren in onze atomen die aan het evolueren zijn en moet men zich er bewust van zijn dat we in een heelal leven waar oneindig veel en kleine deeltjes zitten en kleine deeltjes evolueren sneller als grootte deeltjes en zijn die roodverschuivingsbanden een mogelijkheid om kleinere deeltjes waar te nemen als met de versneller en men hier informatie mee kan krijgen om deeltjes die mogelijk veranderd zijn op te sporen. Als we onze klok nemen en er van uit gaan dat die niet gevoelig is voor de veranderingen, is het heelal in 7 miljard jaar compleet veranderd, dan moet je niet een gewoon klokje hebben maar nemen we Jupiter als klok, die kan dan wel krimpen, maar blijft wel zijn rondjes om de Zon draaien, ongeacht of onze klok sneller gaat lopen, voor ons zal het lijken alsof Jupiter steeds langer over een rondje doet en lijkt het dat Jupiter verder van de Zon af komt te staan, omdat wij krimpen, de Aarde zal dat mogelijk niet halen als de Zon aan het eind van zijn bestaan komt, maar met de weten schap dat we in 7 miljard jaar zijn gehalveerd en ons klokje ook 2 maal zo snel is geworden zodat de volgende halvering maar 3,5 miljard jaar duurt en de daar opvolgende halvering 1,75 en zullen we nooit de 7 miljard jaar halen, omdat we dan zo klein als een atoom zijn geworden en mogelijk onze atomen zo veranderd zijn dat we ons dat niet voor kunnen stellen, maar voor ons zelf gaat de tijd niet zo snel, maar ten opzichte van Jupiter wel, die draait nu in 35 jaar om de Zon en in 30.000.000 omwentelingen om de Zon is er 1 miljard jaar verstreken en na 245.000.000 omwentelingen wat dus met de huidige tijd meting 7 miljard jaar is, is het heelal een grootte lege ruimte geworden, die amper nog actief is ons melkweisysteem is er dan nog wel, maar zijn de sterren en zwarte gaten zo klein geworden dat ze amper met elkaar reageren en kan je, je afvragen hoe dat nu verder zal gaan, na 7 miljard jaar zal onze tijd misschien wel miljarden keren sneller verlopen als nu, maar zal Jupiter gewoon in 35 ouderwetse jaren zijn rondjes om de uitdovende Zon blijven draaien en als we Jupiter zouden willen bezoeken zouden we een vergrootglas nodig hebben om hem terug te vinden.

  20. Martin Willemse zegt

    krimpende atomen,
    Waarom krimpende atomen, omdat de roodverschuiving laat zien dat we aan het accelereren zijn en dat is alleen te verklaren met krimpende atomen en met krimpende atomen gaat onze tijd ook steeds sneller, daar door is in het verleden de tijd trager, wat een uitwerking heeft op de sterrenstelsels die we waarnemen, sterrenstelsels met 75% roodverschuiving, hebben een 4 maal trager klokje en daar door zenden zij 4 maal minder energie uit als wat je zou verwachten, als je dan de afstand probeert vast te stellen, met de lichtopbrengst, dan denk je al snel dat zo een stelsel verder staat als in werkelijkheid en met 75% roodverschuiving zou er een fout marge zijn van 100% en staat zo een stelsel niet op 10,5 miljard lichtjaar maar op 5,25 miljard lichtjaar, waar door dat stelsel dus kleiner is als gedacht, waar door de rotatie van dat stelsel mogelijk niet de verwachtingen overschrijd en er geen massa ontbreekt, om de rotatie kloppend te maken. Het zichtbare heelal is dan ook een stuk kleiner als dat we nu aan nemen. Dan zou de Maan zich maar deels door de getijdenwerking van de Aarde af bewegen en grotendeels door het krimpen van atomen, schijnbaar verwijderen en zou ons versnelde klokje de schijn versterken, dat de maan zich van de Aarde af beweegt. De Aarde zelf, zou dan schijnbaar meer als 10 meter per jaar zich van de Zon af bewegen, wat er voor zorgt, dat de Aarde ook door het snellere klokje er meer als 10 milliseconden langer over doet om de Zon te ronden en zou er in minder als honderd jaar de Aarde er een seconden langer over doen. Dus is het eigenlijk nog al simpel om dat bewijs op tafel te krijgen, of om te bewijzen dat het niet de juiste theorie is.

  21. Martin Willemse zegt

    De roodverschuiving, die honderd jaar geleden de oerknal liet ontstaan, laat nu zien dat het niet overeen komt met de nu waargenomen roodverschuiving is, omdat het nog lijkt te versnellen, terwijl daar geen verklaring gevonden kan worden, die onze natuurkundige kennis geen geweld aan doet. Met krimpende atomen, waar onze klok sneller gaat lopen en daar door een hogere frequentie krijgt en tevens het krimpen sneller laat gaan, waar door de indruk kan ontstaan, dat we schijnbaar aan het versnellen zijn, maar zijn het niet de sterrenstelsels die versnellen, maar het krimpen van onze atomen die aan het versnellen is en zo de roodverschuiving die aan het versnellen is kan verklaren en kan meteen verklaard worden hoe de roodverschuivingsbanden ontstaan zijn en wel door structuren in onze atomen die bij het krimpen van onze atomen voor een zekere weerstand zorgen tegen het krimpen en het zeer waarschijnlijk is, dat de waargenomen roodverschuivingsbanden over de hele linie waarneembaar zal zijn en dat deze structuren door ons nog niet waar te nemen zijn, maar kunnen we het onderzoek starten als men zich bewust is van deze structuren met hun invloed. Volgens Arie Nouwen zouden er geen objecten in de buurt zijn om iets aan te tonen, maar heb ik berekend dat de Maan zich zeker 2cm per jaar schijnbaar van de Aarde af beweegt, volgens de constante van Hubble. Honderd jaar geleden had men ook bedacht dat de Maan zich 2cm per jaar van de Aarde af bewoog, door getijden werking, maar blijkbaar is dat gewoon een aanname geweest, als men nu bedenkt dat door de Maan reizen de afstand die de Maan zich van de Aarde af beweegt nu op 3,7cm word geschat en het de hoogste tijd word als men al deze aannames eens gaat na rekenen en men niet net moet doen alsof die goddelijke aannames niet bekritiseerd mogen worden, of dat men ontkent dat er iets waar te nemen zou zijn. De Aarde draait in 31.558.149.504 milliseconden om de Zon en zou de Aarde er ieder jaar minstens 2 milliseconden er langer over doen, dat is niet zo maar op te maken, maar al die sterrenkundigen die een telescoop gebruiken, moeten de tijd en de stand van de Aarde zeker tot op de milliseconden kunnen berekenen om hun telescoop op het goede doelwit te richten en zou deze informatie dus al beschikbaar moeten zijn, maar word er door sterrenkundige niet echt mee gewerkt om dit boven water te krijgen, als ik vraag hoe de verwijdering van de Maan word berekend, word ik verwezen naar een youtube kanaal en krijg je alleen maar een aanname te zien dat het de getijdenwerking zou zijn en over de tijd dat de Aarde over een rondje om de Zon doet, kunnen ze niet vinden. Misschien mag je dat ook niet verwachten, je kan ook niet zo maar vragen of de slager zijn eigen vlees wil af keuren.

  22. Martin, jij hebt berekend dat de Maan zich zeker 2cm per jaar schijnbaar van de Aarde af beweegt, volgens de constante van Hubble. Da’s interessant, een schijnbare beweging, niet eens een fysieke beweging, volgens de constante van Hubble. Wil je die berekening met ons delen?

Speak Your Mind

*