credits: NASA Goddard.
Als een massieve ster van 8 tot 30 zonnemassa’s ontploft als supernova, blijft er een neutronenster achter. Deze extreem dichte, samengedrukte kernen wegen evenveel als anderhalve zon, maar zijn niet groter dan 20 kilometer. Dat is zo belachelijk dicht, dat iedere vergelijking of metafoor tekort schiet. Het is alsof je de zon én haar zusje samenpakt in iets dat kleiner is dan de meeste planetoïden. Een theelepel materiaal zal evenveel wegen als de hele Mount Everest! Nu kunnen neutronensterren ook in paren voorkomen. Wat zou er gebeuren als twee neutronensterren te dicht bij elkaar komen? Om dit te achterhalen, heeft men een computersimulatie gedraaid, waarbij twee neutronensterren naast elkaar zijn gezet. De ene neutronenster weegt 1,7 zonnemassa’s en de andere 1,4 zonnemassa’s. De onderlinge afstand is slechts 18 kilometer, oftewel een halve diameter.
De omschrijving van de simulatie luidt als volgt:
<
blockquote>Na 7 milliseconden worden de getijdenkrachten overweldigend en valt de lichtere neutronenster uiteen. Z’n superdichte inhoud explodeert en vormt een superhete schijf rondom de zwaardere neutronenster. Na 13 milliseconden heeft deze neutronenster zoveel materiaal aangetrokken, dat deze zichzelf niet meer in stand kan houden. De zwaartekracht wordt overweldigend en de neutronenster verandert in een zwart gat (het grijze bolletje).
Bron: io9.
