Edwin Hubble had rond 1929 een hoop informatie verzameld over de afstand van Melkwegstelsels tot de aarde en, met behulp van roodverschuivingen, over hun snelheid. Hij kon aantonen dat: hoe verder de Melkwegstelsels van onze aarde staan, hoe sneller ze zich van ons verwijderen. Zijn bevindingen bewezen dat het heelal in snel tempo uitzet.
In de video: Het uitdijende universum gaat sneller dan lichtsnelheid. Dit is niet in strijd met Einstein’s relativiteitstheorie omdat er niets door de ruimte met lichtsnelheid voortbeweegt. Het is de uitdijende ruimte zelf. Het valt niet mee om een goede voorstelling te maken van een uitdijend heelal. Voorbeeld met de ballon: teken met viltstift wat stippen op het oppervlak van een ballon. Als de ballon wordt opgeblazen, worden de onderlinge afstanden van de stippen steeds groter. En hoe groter de afstand tussen twee stippen is, des te sneller bewegen ze uit elkaar. De stippen stellen de sterrenstelsels voor en het ballonoppervlak de uitdijende ruimte.
Overigens speelt de uitdijing van het heelal alleen een rol op grote, ‘kosmologische’ afstanden. Sterrenstelsels dijen niet uit, evenmin als planetenstelsels of sterren. De sterren in het Melkwegstelsel worden bijvoorbeeld bijeengehouden door de wederzijdse zwaartekracht, en die biedt weerstand tegen de uitdijing.
Alles voorbij de Hubble Sphere (zichtbare heelal) verwijderd verder en verder van ons met lichtsnelheid. Je zou kunnen denken dat objecten die steeds verder van ons afgaan, sneller dan licht, onzichtbaar zouden zijn. Toch is dit niet het geval.
Dit heeft te maken met de Hubble Sphere die ook aan het uitdijen is.
Veritasium
Waarom wordt het heelal steeds groter en groter?
