Het is nog even wachten, maar over 35 jaar zou het mogelijk zijn. Sinds 2005 werkt een team in Bremen, verbonden aan het Lucht- en Ruimtevaartcentrum, aan alternatieve ruimtevaartoplossingen. De naam van het concept is SpaceLiner.
Waarom van Australië naar Europa?
De afstand is zo’n 17 000 kilometer en zij denken dat er een markt voor is. Deze missie moet 50 passagiers in 90 minuten van Europa naar Australië brengen.
Hoe kan zoiets werken? Satellieten gaan de aarde rond in 90 minuten. Met ruimtevaart- en rakettechnologie kan men binnen zeer korte tijd op hoge snelheid komen.
De passagiers komen aan boord in een cabine die zich nog apart en in horizontale positie bevindt. Kort voor de start wordt de cabine verticaal met de rakettrap verbonden. Alleen in de startfase voelt de passagier 2.5 aan g kracht. Omdat de druk in de atmosfeer zo laag is, moet in noodgevallen elke zitplaats voorzien zijn van een eigen opblaasbare drukcabine.
Na vier minuten worden de herbruikbare brandstoftanks afgestoten. De passagiersunit versnelt verder. Na acht minuten heeft de SpaceLiner zijn juiste snelheid bereikt. Op een hoogte van 75 tot 80 kilometer wordt de aandrijving uitgezet en de SpaceLiner vliegt nog 80 minuten verder. De landing gaat zo als bij de Spaceshuttle.
De ontwikkeling van de SpaceLiner zal zo’n 30 tot 35 jaar in beslag nemen. De geschatte ontwikkelingskosten komen op zo’n 30 miljard Euro.
Dit alles moet op een milieuvriendelijke manier gebeuren n.l. met een aandrijving zonder CO2 uitstoot en een herbruikbare rakettrap, die na afstoot weer netjes terugkeert op de lanceerbasis.
Men denkt aan 14 vluchten per dag ,waarbij de afstand groter dan 9000 km moet zijn. Elk continent zou dan een lanceer c.q. landingsplaats moeten hebben.
