In 2017 zal NASA een nieuwe planetenjager gaan lanceren: de Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS). Deze zal meer dan een half miljoen sterren gaan waarnemen, in de hoop om zo planeten te vinden. Het is de verwachting dat TESS zo’n 3000 planeten zal ontdekken, waarvan de meeste bevestigd kunnen worden door grondtelescopen.
Het is de verwachting dat TESS zo’n 200 ‘aardes’ en ‘superaardes’ zal ontdekken, oftewel rotsachtige planeten van maximaal twee keer zo groot als onze planeet. Hiervan zullen er 5 tot 20 in de leefbare zone staan, het gebied waarin vloeibaar water zou kunnen bestaan aan het oppervlak van een planeet.
De planeten worden ontdekt door de overgangs- of transitmethode, waarbij de planeet (gezien vanaf de aarde) periodiek voor het oppervlak van z’n moederster langstrekt. Hierbij wordt het sterlicht een beetje gedimd en hierdoor wordt het bestaan van de planeet verraden.
Deze techniek is ook gebruikt door de Kepler-ruimtetelescoop, maar er is een groot verschil. Kepler keek naar een klein gebied aan de sterrenhemel en bestudeerde alle sterren in dat gebied. TESS kijkt naar een veel groter deel van de sterrenhemel, maar bestudeert daarbij alleen maar de helderste sterren.
TESS zal in een nogal….fantasierijke baan rondom de aarde bewegen. Deze omloopbaan is hoogst elliptisch en rijkt bijna tot aan de maan. Het zal gebruikmaken van vier camera’s om een stukje sterrenhemel te bestuderen, van de polen tot de evenaar. TESS zal dit gebied dan een maand in de gaten houden, alvorens te switchen naar een volgend gebied. Je kunt het vergelijken met het verticaal schillen van een appel. Dat heeft trouwens tot gevolg dat sterren nabij de pool honderden dagen waargenomen kunnen worden, terwijl sterren aan de evenaar slechts 27 dagen zichtbaar zijn voor TESS. De totale missieduur wordt geschat op twee jaar.
Het is de verwachting dat er binnen 65 lichtjaar zo’n 100 overgangsplaneten moeten zijn, waarvan drie zich in de leefbare zone bevinden. Deze zullen echter niet allemaal door TESS waargenomen kunnen worden. Wat veel belangrijker is, is het feit dat de meeste planeten die door TESS ontdekt worden, vervolgens waargenomen kunnen worden door grondtelescopen. Dat was bij Kepler meestal niet het geval! Deze vervolgwaarnemingen kunnen een schat aan gegevens opleveren betreffende de planeten.
Bron: Astrobiology.net
Speak Your Mind