Wetenschappers verbazen zich al lange tijd over het lage aantal satellietstelsels die rondom de Melkweg draaien. Volgens de standaard kosmologische theorie, lambda cold dark matter genoemd, zouden zich vanuit “halo’s” van donkere materie honderden kleine stelsels moeten hebben ontwikkeld in de omgeving van de Melkweg. Deze halo’s “vangen” het intergalactische gas dat noodzakelijk is voor de vorming van sterren en sterrenstelsels. Maar als dat zo is, waar zijn al die stelsels dan?
Britse astronomen zijn met een mogelijke oplossing gekomen. Donkere materie wordt geacht om alleen via de zwaartekracht en de zwakke kernkracht te reageren met “normale” materie. Maar wat als donkere materie in het jonge universum wat meer reactief zou zijn geweest? In dat geval zouden de donkere materie-halo’s verstrooid kunnen zijn, als gevolg van interacties met massaloze en bijna-massaloze deeltjes, zoals neutrino’s en fotonen. Hierbij wordt het stervormende gas uiteen gedreven en zijn heel wat sterrenstelsels-in-aanbouw direct gesmoord in hun ontwikkeling. Bron: University of Durham. Noot: Dit zou inderdaad een oplossing kunnen vormen voor het “missende satelliet”-probleem. Maar voorlopig is het weinig meer dan een hypothese.
Dit vroeg ik me al een tijd af ! Bij ons in de buurt moet toch ook donkere materie zijn, en de effecten ervan.
Als deze zo “gewoon” is in het heelal..
Die 200 tot 800 miljard Jupiter achtige zwerfplaneten hebben denk ik ook nog een redelijke invloed op het reilen en zeilen van de Melkweg en omgeving. Daar zit nog een hoop “verborgen materie” , lijkt me.
Klopt, zwerfplaneten, lichtzwakke rode- en bruine dwergen, zwarte gaten – dat is ook allemaal “donkere materie”, maar dan zogenaamde “MACHO’s (Massive Compact Halo Objects). Maar die maken, zo blijkt uit metingen en berekeningen, minder dan een procent uit van het totale aantal donkere materie. Een veel groter deel (meerdere procenten) is afkomstig van heet, intergalactisch gas, zogenaamde baryonische donkere materie. Het grootste deel is onbekend, bekende kandidaten zijn “WIMP’s” (Weakly Interacting Massive Particles) en axionen.
Dus vroeger waren het IMPY’s?
Lijkt verdacht veel op Dunno’s
Michel
De oplossing voor het ontbreken van die dwergstelsels rondom spiraalstelsels is dus het aanpassen van de theorie van donkere materie. Het gangbare model zegt dat donkere materiet niet met licht reageert, de aangepaste theorie – hier te lezen voor de liefhebbers – zegt dat donkere materie héél lichtjes wel kan reageren. Da’s dus een aanpassing om de theorie te laten voldoen aan de waarneming en zo’n aanpassing wordt meestal niet als sterk beschouwd.
In de link staat ook:
Attempts to solve this problem remain open to debate and have even led some to abandon CDM altogether.
Dit zullen wel niet de 3 mensen zijn die daar een Nobelprijs voor gekregen hebben , denk ik…:)