Credit: Durham University,
Wetenschappers verbazen zich al lange tijd over het lage aantal satellietstelsels die rondom de Melkweg draaien. Volgens de standaard kosmologische theorie, lambda cold dark matter genoemd, zouden zich vanuit “halo’s” van donkere materie honderden kleine stelsels moeten hebben ontwikkeld in de omgeving van de Melkweg. Deze halo’s “vangen” het intergalactische gas dat noodzakelijk is voor de vorming van sterren en sterrenstelsels. Maar als dat zo is, waar zijn al die stelsels dan?
Britse astronomen zijn met een mogelijke oplossing gekomen. Donkere materie wordt geacht om alleen via de zwaartekracht en de zwakke kernkracht te reageren met “normale” materie. Maar wat als donkere materie in het jonge universum wat meer reactief zou zijn geweest? In dat geval zouden de donkere materie-halo’s verstrooid kunnen zijn, als gevolg van interacties met massaloze en bijna-massaloze deeltjes, zoals neutrino’s en fotonen. Hierbij wordt het stervormende gas uiteen gedreven en zijn heel wat sterrenstelsels-in-aanbouw direct gesmoord in hun ontwikkeling. Bron: University of Durham. Noot: Dit zou inderdaad een oplossing kunnen vormen voor het “missende satelliet”-probleem. Maar voorlopig is het weinig meer dan een hypothese.
