In principe worden zwarte gaten gekenmerkt door hun dichtheid – eigenlijk kan ieder object een zwart gat worden, mits het een kritieke dichtheid bereikt. Helaas zorgen andere krachten ervoor dat objecten nooit zo’n grote dichtheid kunnen bereiken – krachten binnen een atoom zijn hiervoor verantwoordelijk. Maar als iets massief genoeg is, dan zijn zelfs atoomkrachten niet sterk genoeg om de boel bij elkaar te houden – het object zal gaan instorten en blijven instorten todat het een zwart gat is geworden.
Laten we een praktijkvoorbeeld nemen. Als de zon een zwart gat zou moeten worden, dan moet je de hele zon samenpakken tot een bol ter grootte van een dorp – op dat moment is de dichtheid hoog genoeg om een zwart gat te worden. Als je van de aarde een zwart gat zou willen maken, dan moet je ‘m laten instorten tot de grootte van een pinda!
Toch zijn zowel de zon als de aarde niet massief genoeg om dit spontaan te laten gebeuren. Alleen uitzonderlijk zware sterren kunnen een zwart gat worden! Supermassieve zwarte gaten vormen een aparte klasse met een onzekere ontstaansgeschiedenis. Anyway, ik kwam op internet een filmpje tegen waarin wordt ingegaan op deze zaken en die is zeker de moeite waard!
