Animatie van het uiteenvallen van de gedoemde ster. Credit: James Guillochon of Harvard University.
De volautomatische ROTSE IIIb-telescoop van het McDonald Observatory heeft op 21 januari 2009 een zeer heldere gebeurtenis waargenomen, die meteen tot kandidaat-supernova werd gebombardeerd. In de richting van de supernova is vervolgens een zwak sterrenstelsel opgespoord, op een afstand van drie miljard lichtjaar. De lichtflits vond dus plaats binnen een sterrenstelsel, maar bleek na een vervolganalyse veel te helder te zijn geweest voor een normale supernova.Astronomen hebben toen vier nieuwe mogelijke verklaringen voorgesteld:
1. Een zogenaamde superlumineuze supernova 2. Een botsing tussen twee neutronensterren 3. Een gammaflits 4. Een getijdenverstoringsgebeurtenis – okee da’s wellicht een beetje te letterlijk vertaald 😛
Na een reeks vervolgwaarnemingen en computersimulaties zijn de eerste drie verklaringen uitgesloten. Dat betekent dat de lichtflits moet zijn veroorzaakt door een tidal disruption event, maar wat is dat eigenlijk? Nou, houd je vast: dat wil zeggen dat een ster aan stukken is gescheurd en is opgeslokt door een supermassief zwart gat!Een ster is hierbij te dicht in de buurt van het zwarte gat gekomen, waarna de ster door getijdenkrachten werd uitgerekt tot een peervorm en vervolgens aan stukken is gescheurd. Vervolgens zijn de ingewanden van de ster in een superhete schijf rondom het zwarte gat terecht gekomen, alvorens voor goed te verdwijnen in de muil van het beest. Aan de hand van de gebeurtenis is de massa van het zwarte gat geschat op één miljoen zonnemassa’s – en dat stelt, wat supermassieve zwarte gaten betreft, niet zo veel voor 😉
Bron: McDonald Observatory.
Speak Your Mind