Credit en copyright: Hugh Osborn
De vijf klassieke planeten Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saturnus kennen we al sinds de oudheid, vanaf het moment dat de mensen dwaalsterren aan de hemel zagen, sterren die van plek veranderen. Met de ontdekking van Uranus op 13 maart 1781 door William Herschel kwam er opeens een planeet bij en vanaf dat moment is de teller van het aantal planeten en vanaf 6 oktober 1995 van het aantal exoplaneten – toen de ontdekking van 51 Pegasi b werd bekendgemaakt – enorm toegenomen. De afbeelding hierboven, gemaakt door Hugh Osborn, laat in zestig seconden mooi zien hoe het aantal planeten afgelopen 250 jaar van jaar tot jaar toenam. Op de x-as zie je de omloopperiode van de planeet in jaren, op de y-as de massa in aardmassa’s, in kleur de detectiemethode [1]Wat die kleuren betreft: in donkerblauw de kleuren van de planeten in ons zonnestelsel, allemaal visueel waargenomen, kastanjebruin de exoplaneten die door directe waarneming gevonden zijn, in … Lees verder en de grootte van de cirkel tenslotte geeft de relatieve straal weer. Rechts in zwart het jaartal, in rood het aantal ontdekte (exo)planeten. Bron: Universe Today.
Voetnoten
| ↑1 | Wat die kleuren betreft: in donkerblauw de kleuren van de planeten in ons zonnestelsel, allemaal visueel waargenomen, kastanjebruin de exoplaneten die door directe waarneming gevonden zijn, in lichtblauw die door dopplerverschuiving gevonden zijn, oranje die door microlenzing gevonden zijn en in groen tenslotte de exoplaneten die door transities gevonden zijn. |
|---|
