Bij de website Space.com zijn ze meesters in het maken van prachtige infografieken en de laatste tijd zijn er een aantal verschenen die allemaal te maken hebben met leven door astronauten op een ander hemelobject, te weten eentje over leven op Mercurius, eentje over leven op de maan en tenslotte nog eentje over leven op Mars. Het zal vast een serie zijn die ze daar hebben, maar ik laat jullie alvast deze drie infografieken zien.
Credit: Karl Tate/Space.com
Credit: Karl Tate/Space.com
Credit: Karl Tate/Space.com
Bron: Space.com.
Op Mercurius kun je niet leven, net zomin als op Venus. Maar leven op de Maan en op Mars moet volgens mij met heel veel inspanning wel mogelijk zijn. Op de Maan is het inmiddels bewezen en over 10 jaar zullen we het ook weten wat betreft Mars.
Prachtige infographics!
Zeg, het is vast geen toeval dat 2 Mercuriusjaren vrijwel precies 3 Mercuriusdagen passen?
Immers 58 dagen, 15 uur en 30 minuten is omgerekend 58,65 dagen (15,5 / 24 ± 0,65)
2 x 88 = 176 en deel je 176 door 3, dan kom je – o wonder – uit op 58,66.
Is dit een soort resonantie?
groet,
Gert (Enceladus)
Jazeker
http://en.wikipedia.org/wiki/Mercury_(planet)
En op een vreemde manier
“Mercury is gravitationally locked and rotates in a way that is unique in the Solar System. As seen relative to the fixed stars, it rotates on its axis exactly three times for every two revolutions it makes around the Sun. As seen from the Sun, in a frame of reference that rotates with the orbital motion, it appears to rotate only once every two Mercurian years. An observer on Mercury would therefore see only one day every two years.”
Dank voor je reactie. Heel merkwaardig! Ik vraag me werkelijk af hoe dit zo ontstaan is? Staat Mercurius net ver genoeg van de zon om niet compleet tidally locked te zijn, maar niet ver genoeg om een volledige autonome rotatie te hebben?
groet,
Gert (Enceladus)
Nog iets wat me opvalt: Mercurius is aanzienlijk kleiner dan Mars, maar heeft wel precies dezelfde zwaartekrachtsverhouding t.o.v. de Aarde (allebei 0,38). Dat kan dus alleen maar betekenen dat Mercurius uit veel zwaarder materiaal is ontstaan en/of dat er een aanzienlijk massievere kern aanwezig is dan in Mars.
Klopt dat?
groet,
Gert (Enceladus)
Zoek de fout in deze poster
http://xenos.posterwebshop.com/upload/images/webshop/16509/big.jpg
een planeet teveel 🙂
zal wel een oudje zijn….
Hé, hé, hé, niet zo onaardig over Pluto!
groet,
Gert (Enceladus)
Hint: Venus. Deze poster heb ik een paar jaar geleden eens voor mijn verjaardag gekregen. Toen ik hem uit de koker haalde viel het mij meteen op. Ik heb later nog een mail naar de webshop gestuurd (Poster.nl) Die hadden de poster enorm vaak verkocht. Ik mocht van hun nog een andere poster uitzoeken. Dat werd eentje van de…maan 😛
Hmm, een ijskap op Venus, dat moet wel een heel speciaal soort ijs zijn! 😉
groet,
Gert (Enceladus)
Oh op die fiets….Venus heeft het plaatje van Mars gekregen, en Mars dat van Venus 🙂
Inderdaad…mercurius heeft de grootste soortelijke massa/dichtheid van alle planeten, en naar aangenomen een joekel van een ijzeren kern (of ijzer/nikkel)
Moest even de bookmarks door, onderaan deze page http://solarviews.com/eng/solarsys.htm
Ik weet niet in hoeverre deze klopt (zie pluto er b.v. ook nog staan) maar in ieder geval is de density van mercurius het grootst
Ja en de dichtheid van de Maan (qua omvang nou ook weer niet schokkend veel kleiner dan Mercurius) is echt heel erg laag. Eigenlijk lijkt de Maan vooral een hoop stof…
groet,
Gert (Enceladus)
Dat is ook zo…..maar als ik het zeg, zeg je “ow ja das waar ook”… 🙂
Aarde, impact protoplanet, Maan ontstaan uit voornamelijk oude korst van Aarde….ijzer van aarde was voor de impact al grotendeels naar Aardkern gezakt…..voila, Maan heeft weinig ijzer/nikkel als bestanddeel
Ja, eigenlijk is het volstrekt logisch. En nu we het toch over het ontstaan van de Maan hebben en de vermeende botsing tussen Theia en proto-Aarde: het zou mij niet verbazen als Mercurius het restant van Theia is dat na de botsing voornamelijk nog bestond uit een kern en richting de zon is geslingerd.
groet,
Gert (Enceladus)
Wie weet……ik heb het misschien al eens eerder gepost hier, maar ik zou ook wel eens willen weten waarom Venus de verkeerde kant op gaat om zijn as, waarom Saturnus op zijn buik ligt, en hoe het nu precies zit met de sterk variabele tilt van Mars in diens verleden.
Samen met een verhuizende Jupiter en Saturnus, heavy bombardement, Asteroidbelt, Kuiperbelt, Oortcloud…..we hebben een heftig verleden achter ons liggen. Ik hoop dat de toekomst wat rustiger blijft 🙂
De begintijd van ons zonnestelsel is ongetwijfeld zeer turbulent geweest. Wat de toekomst betreft: kort geleden was op deze site te lezen dat wellicht slechts 70.000 jaar geleden een andere ster tamelijk dichtbij kwam.
Nou verwacht ik niet dat dat op korte termijn (zelfs niet op astronomisch korte termijn) weer zal gebeuren, maar ik vermoed echt dat er geen enkele garantie is dat ons zonnestelsel definitief in rustig kosmisch vaarwater terecht is gekomen. Wellicht leven we slechts in een soort ‘astronomisch interbellum’. Reden te meer om aan ruimtevaart te doen en er voor te zorgen dat we ons als soort zo snel mogelijk kunnen verspreiden. Puur risicospreiding!
groet,
Gert (Enceladus)