Op bovenstaande foto zie je vurige pieken, turbulente magma-achtige wolken en hete uitbarstingen van fel licht. Het is bijna alsof je in het vurige hart van een vulkaan tuurt, maar in werkelijkheid gaat het om koude kosmische gaswolken, evenals stof en sterren. De foto is namelijk een infraroodopname van de Grote Magelhaanse Wolk, het grootste satellietstelsel van de Melkweg. Voor de duidelijk – de héle Grote Magelhaanse Wolk!De donkere oranje-getinte vlekken die door het sterrenstelsel verspreid zijn, zijn eigenlijk pluimen van troebelig stof. De dieprode en groene vlekken staan voor uitzonderlijk koud stof, terwijl de witte en blauwe tonen de locaties van intense stervorming aangeven. De GMW is overigens ook in het bezit van een kosmische spin – de Tarantulanevel. Deze hete gas- en stofnevel is vrij gemakkelijk zichtbaar op de foto – het is namelijk het helderste gebied op de opname, een stukje richting de linkerkant van het frame. Eén van de redenen waarom astronomen graag de Grote Magelhaanse Wolk verkennen, is het feit dat het stelsel dichtbij genoeg staat om individuele nevels in detail te observeren. De studie van nevels zoals de Tarantulanevel (één van de grootste stervormingsgebieden in de gehele Lokale Groep van Sterrenstelsels) kan ons helpen te begrijpen hoe sterren geboren worden, evolueren en weer sterven. De GMW bevat een mix van jonge en oude sterren – de oude exemplaren zijn voor een groot deel “uitgelijnd” in de vorm van een centrale balk, die op de infraroodfoto niet zichtbaar is. In zichtbaar licht ziet de Grote Magelhaanse Wolk er dan ook heel anders uit. De centrale balk is ineens prominent en de stervormingsgebieden zijn dan relatief kleine pluimen van roze en paars. Bron: ESA
Speak Your Mind