Site pictogram Astroblogs

Solitaire sterrenstelsels zijn verschoppelingen

Credit: ESA/Hubble; Andrey Zolotov.

Bij de ontmoeting tussen twee sterrenstelsels kunnen eventueel aanwezige satellietstelsels met grote snelheid worden weggeslingerd. (ESA/Hubble; Andrey Zolotov)

Bij de ontmoeting tussen twee sterrenstelsels kunnen eventueel aanwezige satellietstelsels met grote snelheid worden weggeslingerd. (ESA/Hubble; Andrey Zolotov)

Russische en Franse astronomen hebben ontdekt dat complete sterrenstelsels uit clusters kunnen worden weggeslingerd. Dat kan het bestaan verklaren van de (weinige) compacte elliptische sterrenstelsels die eenzaam door de ruimte zwerven (Science, 24 april).  Tot 2009 waren slechts enkele tientallen van die compacte stelsels ontdekt, allemaal in de buurt van grote sterrenstelsels. Omdat ze nog het meest op ‘kale’ kernen van normale stelsels leken, ontstond het vermoeden dat het restanten konden zijn van sterrenstelsels die het grootste deel van hun sterren aan hun grote buur waren kwijtgeraakt.Maar in 2013 werd er plotseling ook een compact elliptisch stelsel in de lege ruimte aangetroffen. En bij het doorzoeken van al bestaande astronomische gegevens zijn nu nog eens elf van die solitaire stelsels ontdekt. Daarnaast zijn er ook een paar honderd compacte stelsels opgespoord die (nog) tot clusters behoren. Het feit dat de vrij rondzwervende stelsels sterke overeenkomsten vertonen met hun soortgenoten in clusters, wijst erop dat ze dezelfde oorsprong hebben. Volgens de astronomen waren ze ooit begeleiders van grote sterrenstelsels en zijn ze toen al ‘ontmanteld’. Hun latere ontsnapping zou het gevolg zijn van de zwaartekrachtsinteracties die optraden bij de ontmoeting met een derde sterrenstelsel. Een extra aanwijzing dat dit proces inderdaad optreedt, is dat sommige van de compacte stelsels die deel uitmaken van clusters zo veel snelheid hebben, dat ze op het punt staan om te ontsnappen. Bron: Astronomie.nl.

FacebookTwitterMastodonTumblrShare
Mobiele versie afsluiten