MESSENGER’s missie bij Mercurius in een notedop

Gisteravond om 21.26 uur en 2 seconden Nederlandse tijd (zie de afbeelding hierboven) is er met een daverende knal een eind gekomen aan de succesvolle missie van de Amerikaanse MESSENGER, de sonde die sinds maart 2011 om de planeet Mercurius vloog. Tijd om de balans op te maken en te kijken wat de MESSENGER – een afkorting van een vreselijke naam, de MErcury Surface, Space ENvironment, GEochemistry, and Ranging – allemaal uitgespookt heeft bij de binnenste planeet van ons zonnestelsel. MESSENGER’s missie in een notedop:

• We wisten van minder dan de helft van Mercurius hoe z’n oppervlakte er uit zag, via foto’s die de Mariner 10 in de jaren zeventig nam. Dankzij MESSENGER hebben we nu een compleet beeld van het oppervlak, véél gedetailleerder dan wat de Mariner 10 in beeld had gebracht. in totaal nam de op 3 augustus 2004 gelanceerde MESSENGER 255.858 foto’s van Mercurius (zie ook de infografiek onderaan).
  

  Credits: Author: Dr. Tony Phillips | Production editor: Dr. Tony Phillips | Credit: Science@NASA

  Uit de foto’s komt naar voren dat Mercurius ook vulkanische activiteit heeft gekend, welke niet alleen veroorzaakt werd door grote inslagen, maar ook door eigen geologische activiteit.

• Je zou denken dat op Mercurius – zoals gezegd de planeet het dichtste bij de zon – geen water voorkomt. Overdag kan het er bij de evenaar maar liefst 427 °C worden, ’s nachts koelt het af tot -173 °C. Maar wat bleek: op de bodem van sommige kraters bij de polen van Mercurius ligt waterijs! – MESSENGER kon ’t zelfs fotograferen. De reden van de aanwezigheid van dat ijs ondanks de hitte is simpel: de bodem van die kraters komt nooit in het zonlicht en daarom is het er altijd steenkoud.
• Mercurius blijkt te krimpen! Uit de gegevens komt naar voren dat Mercurius in de laatste vier miljard jaar zo’n 14 kilometer gekrompen is. De kern van Mercurius vormt maar liefst 60 á 70% van de totale massa van de planeet en omdat de kern afkoelt leidt dat tot krimp, waardoor aan het oppervlak allerlei heuvelruggen, rillen en bergkammen zijn ontstaan, op dezelfde manier waarop een tafelkleed gaat plooien wanneer je twee delen naar elkaar toe schuift.
• Mercurius heeft een actief magnetisch veld..Tot Mariner 10 dat magnetische veld ontdekte wist men dat alleen de aarde een magnetisch veld heeft, aangedreven door de dynamo van de ijzeren kern. Van de kern van Mercurius dachten wetenschappers dat die al flink afgekoeld moest zijn en dat het magnetisch veld een soort van overblijfsel moest zijn. De MESSENGER heeft echter laten zien dat het veld geproduceerd wordt door een nog steeds werkende dynamo in het midden van de planeet. Hieronder een vergelijking van de inwendige structuur van de aarde en Mercurius.
• Tenslotte de staart van Mercurius. Yep, Mercurius blijkt een staart te hebben. Niet eentje die je zo met een verrekijker of telescoop kunt zien, maar het is er wel degelijk eentje. Het is een staart van ijle gassen van o.a. waterstof, helium, natrium en calcium, pakweg twee miljoen km lang, die weg worden gekaatst van het oppervlak door de sterke zonnewind.

Tenslotte hieronder nog een infografiek over de missie van de MESSENGER.

Bron: NASA.