Credit: Department of Energy
De reis naar Pluto zit vol met rare toevalligheden. Zo kruiste New Horizons de omloopbaan van Neptunus precies 25 jaar nadat Voyager 2 dat gedaan heeft! Verder was het op de dag dat New Horizons langs Pluto vloog precies 50 jaar geleden dat Mariner 4 langs Mars vloog (onze eerste ontmoeting met de Rode Planeet). Maar dit zijn niet de enige toevalligheden: de hele missie van New Horizons is namelijk mogelijk gemaakt door niets anders dan…Plutonium!
Grote ruimteschepen, zoals het internationale ruimtestation ISS, maken gebruik van lichtgewicht (en superefficiënte) zonnepanelen om aan hun energiebehoefte te voldoen. Maar op 5 miljard kilometer afstand is het zonlicht simpelweg niet krachtig genoeg, zodat de betrokken technici geen ander keuze hadden dan gebruik te maken van kernenergie. Toen de New Horizons in 2006 gelanceerd werd, had de ruimtesonde zo’n 11 kilogram aan super-radioactief plutonium-238 oxide aan boord. Dit isotoop van plutonium vervalt namelijk op natuurlijke wijze tot uranium-234 en heeft een halfwaardetijd van 87,7 jaar.
Als plutonium vervalt, wordt een grote hoeveelheid warmte geproduceerd. Binnen de New Horizons zorgen thermokoppels ervoor dat deze warmte wordt omgezet in elektriciteit. Alle prachtige foto’s van Pluto die we de afgelopen dagen gezien hebben, vol met bewijs voor hoge ijsbergen en geologische activiteit, zijn allemaal mogelijk gemaakt door het element dat naar de dwergplaneet is vernoemd: Plutonium 😀 – New Horizons heeft trouwens genoeg van dat spul aan boord om nog tien jaar lang alle instrumenten te kunnen aansturen.
Hieronder nog een filmpje over dit onderwerp:
