28 maart 2024

‘Zuurstof bewijst niet dat er leven is’

Voorstelling van een exoplaneet bij een dubbelster

Wetenschappers zoeken mogelijk verkeerd naar buitenaards leven. Dat zeggen vier Japanse wetenschappers. Sterrenkundigen zoeken in de dampkring van andere planeten of er zuurstof is. Waar zuurstof is, is leven, is de gedachte. Maar volgens de Japanners betekent zuurstof niet automatisch dat er leven is.

Op aarde nemen planten koolstofdioxide en water op. Vervolgens stoten ze onder meer zuurstof uit. Dat wordt fotosynthese genoemd. Dankzij de zuurstof kunnen andere levensvormen bestaan, waaronder mensen en dieren. Maar de Japanners zeggen dat zuurstof ook kan worden gemaakt als licht schijnt op titaandioxide. Dat veroorzaakt dus een vals alarm. En er hoeft maar een beetje titaandioxide te zijn om evenveel zuurstof te produceren als in de dampkring van de aarde.

Het is dus mogelijk dat leven mogelijk lijkt op een planeet en dat er evenveel zuurstof is als op aarde, maar dat er toch geen organismes zijn die zorgen dat die zuurstof er is. De Japanners publiceren hun verhaal in het wetenschapsblad Scientific Reports, dat verbonden is aan Nature. Hun conclusie is dat wetenschappers bij hun zoektocht naar buitenaards leven naar meer moeten kijken dan alleen zuurstof.

Bron: ANP

Share

Comments

  1. Ik vind sowieso de gedachte dat leven automatisch zou moeten bestaan uit organisch materiaal en gebaseerd moet zijn op koolstof een te bekrompen gedachte.

    Misschien logisch aangezien we zelf op aarde geen ander leven kennen, maar dat hoeft niet te betekenen dat al het “leven” op dezelfde manier werkt.

    Ik snap daarom ook niet hoe wetenschappers hier “officiele” uitspraken over kunnen doen. Dat is altijd per definitie gebaseerd op zoveel aannames dat de iedere wetenschappelijke bodem uit een verder misschien goed doorgerekend model weg is.

    Het enige wat ik vrij zeker weet is dat we niet alleen kunnen zijn op basis van de wet van de grote getallen, maar verder heeft het geen enkele zin om te rekenen daaraan.

    • Ja, laten we er vooral van uitgaan dat onze vorm van leven [ gebaseerd op koolstof-ketens (eiwitten, suikers e.d.) , water, zuurstof, kooldioxide ] een anomalie zijn.

      De meeste vormen van leven zullen wel gebaseerd zijn op zand; silicaten.
      Maar hoe vinden(!) we zand dat praat. Waaruit zou dat blijken, waaraan kunnen we dat herkennen. 😕
      Het liefst vanaf 100 lichtjaar of nog verder. 😕

      NOT ! 🙁
      – – – –

      Onze wetenschappers denken niet dat alle levensvormen “zullen lijken op ons”, ook al is :
      – koolstofchemie zeer breed toepasbaar.
      – water een heel speciaal oplosmiddel voor allerlei (biochemische) processen.
      Er zijn allerlei andere mogelijkheden. Maar die zijn
      – minderwaarschijnlijk
      – nog minder eenvoudig op te sporen, omdat wij hun biochemische ‘handtekening’ niet zullen (her-)kennen.

      Hoe ziet levend-zand er uit, levend-ijzer, leven o.b.v. elektromagnetisme of o.b.v. vuur. 😕

      Daarom zoeken we eerst vooral naar tekenen van leven zoals wij dat (her-)kennen.
      Tenzij iemand met een wel heel goed plan om de hoek komt kijken.
      @ ERIK : Heb jij zo’n goed plan?

      Groet, Paul

      PS graag zelfs….

  2. Als alle levens belangrijke elementen aanwezig zijn zuurstof, water, warmte dan hoeft het inderdaad niet te betekenen dat er leven is,

    Het maakt de kans wel veel groter. De Atmosferische condities zijn ook heel belangrijk voor leven op een planeet.

    Zwaartekracht
    Luchtdruk “dampkring”
    Samenstelling zuurstof.
    Activiteiten op de planeet, denk aan aardbevingen, vulkanische uitbarstingen.

    Niet te vergeten de temperatuur op de planeet. Laten we aannemen dat deze net als bij ons tussen de -20 en +50 kan en mag zijn.

    De stelling Zuurstof bewijst niet dat er leven is volledig terecht.

    • Misschien is dit ook wel het geluk dat we de maan hebben, om het bombardement teniet te te doen en dat het als een schild gediend heeft in de ontwikkelingstijd.

      ‘http://gfcnieuws.org/korst-van-maan-is-ernstig-verbrijzeld/

      • Er gaan ook geluiden dat de Maan juist uit brokstukken van een aardse impact is gevormd. De zgn BIG SPLASH of THE THEIA IMPACT. Maar dat terzijde.

        Op zich wel logisch dat we ons op zuurstof richten. Dit maakt het zoeken enigzins gericht. Ik zou niet weten waar we ons anders op moeten concentreren. Alsof je naar een plaats wilt rijden zonder dat je enig idee hebt waar het is, en het ook nergens word aangegeven.

        • @ Snee84

          Dat doen ze toch, omdat ze denken dat de Aarde en Maan veel dezelfde matrialen beschikken, maar als de Maan zo’n opdonder van de achterzijde heeft gehad, is het niet gek dat er veel maanpuin op Aarde is terecht gekomen.

          • Ik begrijp je punt niet helemaal. Wat doen ze toch?

          • Er vanuit gaan dat de Maan uit een botsing is ontstaan…

            Het was inderdaad een beetje raar geschreven, het was laat… 🙂

          • Na 2 uur snachts is alles je vergeven!! Het is wel een mooie ironie, de Maan ontstaat door een botsing, en ‘beschermt’ ons daarna tegen botsingen. Goodguy Moon.

  3. “Maar de Japanners zeggen dat zuurstof ook kan worden gemaakt als licht schijnt op titaandioxide.”

    Off Topic & “Out of the box”

    – –
    Dat er andere processen waren die de aanwezigheid van atmosferisch zuurstof(O2) kan verklaren, wist ik al.
    Nieuw voor mij is dat het ‘kennelijk’ zo simpel is.
    Titaandioxide is een heel bekend pigment. Momenteel het enige witte(!) pigment dat toegepast op grote schaal.
    Er zijn andere witte pigmenten, maar die werken minder, of zijn verboden/giftig.

    Maar wat een uitkomst voor ruimtevaart : Je schildert iets wit, laat er zonlicht op vallen en het enige wat je nog moet doen is de vrijkomende zuurstof op te vangen om je astronauten weer wat langer is leven te houden.
    Af en toe zal je ze water en brood moeten sturen, maar dat geklooi met een zuurstofgenerator is natuurlijk verledentijd…
    Of zou het toch iets anders weren. 😉

    Groet, Paul

    • Volgens het bronartikel In Nature fungeert titania als katalysator bij de dissociatie van vloeibaar water. Vandaar dat er maar zo weinig van nodig is. Zie:

      http://www.nature.com/articles/srep13977

      • Hoi Gert,
        ik zie het staan. [ bedankt voor de Link. ]

        Er is nogal wat oppervlak en straling nodig om die zuurstof aan te maken. 🙂
        per Watt Near-UV per kwadraatmeter ontstaat er in 1jaar tijd zo’n 76 gram zuurstof.

        – – –
        Als we voor de bemande ruimtevaart een installatie maken, die zich richt op zonlicht, is de flux NUV misschien wel 700 Watt/m2 (10 x maximum in de test ; geen verstoring door atmosfeer; dag/nacht alle seizoenen.
        Op jaarbasis levert dat 53 kg Zuurstof/m2
        Hoeveel O2 heeft een mens nodig?
        Ik heb schattingen op internet gezien van 250 tot 850 kg per jaar.

        https://www.youtube.com/watch?v=t-QYVKYKyfg
        https://www.youtube.com/watch?v=rltpH6ck2Kc

        Dan hoeft deze installatie slechts 5 tot 17 vierkante meter oppervlakte te hebben / astronaut.
        Dat valt mij nog best mee. 🙂
        [ Dat TiO2 moet natuurlijk niet vast zitten in verf – het bindmiddel in de verf ‘plastificeert’ en inactiveert de katalysator. 🙂 ]

        Groet, Paul

  4. Titaan dioxide. Vanwaar heeft het titaan de zuurstof gehaald om er een oxide mee te vormen ?

    • Dat is reeds chemisch gebonden sinds het ontstaan van de planeet, met als bv zand Siliciumoxide(SiO2) is.
      Uiteindelijk zijn alle ‘metalen'[astronomie] afkomstig uit kernfusie processen, en komen deze vrij na Supernovae…

      Groet, Paul

Laat een antwoord achter aan Lex Reactie annuleren

*