De zwaartekrachtssignaturen van meer dan 1200 kraters (gele contouren) aan de achterkant van de maan verraden dat de maankorst plaatselijk volkomen verbrijzeld is. Credit: Jason M. Soderblom et al.
Wetenschappers hebben aanwijzingen gevonden dat de maan vier miljard jaar geleden zó vaak met planetoïden is bestookt, dat zijn korst op sommige plaatsen helemaal verbrijzeld is. Het gaat daarbij met name om de oude hooglanden aan de achterkant van de maan. De korst ter plaatse is door de inslagen enorm poreus geworden.Het lijkt erop dat de maankorst vooral te lijden heeft gehad van betrekkelijk kleine inslagen, waarbij kraters met middellijnen van maximaal 30 kilometer werden gevormd. Grotere inslagen, die veel dieper in de maankorst zijn doorgedrongen, hebben minder schade aangericht. Het is dus vooral het bovenste gedeelte van de maankorst dat sterk verbrokkeld is.De ontdekking is gebaseerd op metingen van GRAIL – twee ruimtesondes die in 2012 om de maan hebben gecirkeld, en daarbij afwijkingen in het zwaartekrachtsveld van de maan hebben geregistreerd. De wetenschappers hebben gegevens van de GRAIL-missie gebruikt om het zwaartekrachtsveld in en rondom meer dan 1200 kraters aan de achterkant van de maan in kaart te brengen.Voor elk van de onderzochte kraters is berekend hoe sterk de zwaartekracht binnen elke krater is in vergelijking met het omringende terrein. Op die manier kon worden vastgesteld of de porositeit van de maankorst ter plaatse is toegenomen of juist is afgenomen door de inslag die de krater deed ontstaan. Bron: Astronomie.nl.
