Ik ben sinds 2011 actief als amateur astro-fotograaf en sindsdien probeer ik mijn eigen ultieme plaatje te maken van het Andromeda stelsel. Elk jaar zie ik prachtige plaatjes voorbij komen van mensen die het Andromeda stelsel gefotografeerd hebben en elk jaar doe ik pogingen dit te evenaren. Alhoewel ik redelijk tevreden ben over mijn resultaten t.n.t. heb ik niet het plaatje kunnen maken zoals ik dat voor ogen had. Maar nu dan toch eindelijk wel: er is nl. rondom de buitenkant van het stelsel een vage sluier van sterren die lastig zichtbaar te maken is
Edit (9-10-2018): door een storing in verleden zijn tekst en plaatjes verdwenen. Daarom bij deze het plaatje alsnog weer geplaatst, maar dit keer de recente versie die ik met APP (Astro Pixel Processor) heb nabewerkt. Eigenlijk alleen de sterkleuren gecorrigeerd en verzadiging verhoogd.
Jan, prachtige foto van ons buurstelsel. Je zal mij er geen tekortkomingen in zien ontdekken hoor. 🙂
Dank je. Ik zag die zelf wel, maar zeg het maar niet. Dan blijft tie mooier.
Tekortkomingen bestaan niet. Wat jij tekortkomingen noemt zijn de kenmerken van de foto die deze onderscheid van de andere foto’s van collega astrofotografen. Prachtige foto en mooie bewerking!
Ik vind dit een prachtig resultaat na een enorme tijd en geduld die hier is in gestoken – gefeliciteerd .
Fantastisch…!
PRACHT PLAATJE!
Zo’n opname zie ik voorlopig met mijn 7.2 mp Sony Cyber-snot camera nog niet maken 🙂
Zal wel nooit lukken ook (vrees ik) 🙂
Er is meer mogelijk met een simpele compact camera dan je voor mogelijk houdt waarschijnlijk! De kunst zit ‘m in de juiste instelling (van zowel camera als fotograaf) en een stabiele volging. As we ‘speak’ staat mijn compact camera buiten te snorren om M31 te fotograferen. Ben benieuwd, maar de subs zien er mooi uit op de display van de camera.
Inmiddels een snelle bewerking van mijn compact camera gemaakt en geupload. Bekijk ‘m hier: http://postimg.org/image/dedjs6m9r/
knap dat je dat met een compact camera gedaan hebt.
Na fink wat bewerken heb ik er dit van weten te maken. Niet gek voor maar 30 minuten belichten (totaal).
http://www.astrobin.com/218764/
Ziet er goed uit Martin. Wat je met eenvoudige middelen al niet voor elkaar krijgt.
Wat een leuke site. Ik keek even bij ‘verkennen’, Foto van de dag. Mooie plaatjes allemaal. Ik vind het knap wat je allemaal met de digitale camera kan doen. ik gebruik hem om te filmen en dat heeft zo z’n beperkingen.
Prachtige opname! Proficiat hoor!
Hoop zelf ooit zo’n opname te maken als mijn Meade een keer uit de verpakking komt haha..
Schitterende opname, Jan. De meeste astrofotografen zijn enorm kritisch op hun eigen werk en jij ook.
Ik ben benieuwd, als je dan toch PI hebt gebruikt, waarom je niet gecalibreerd en gestacked hebt in PI. Toch het gemak van DSS?
Ik heb nog één kanttekening. Niet op je foto maar op je commentaar: “….dat geldt overigens altijd als je door een telescoop kijkt. Alles blijven vage vlekjes”.
Dat is niet waar voor alles en zeker niet voor de Andromedanevel. Als ik die bekijk door een verrekijker vanaf een donkere plek als bijvoorbeeld Grand Champs dan zie ik het hele stelsel en vind ik het adembenemend mooi. En sterrenhopen vind ik vaak mooier door een telescoop dan op foto’s. Sterren (vooral de meer heldere) worden op langbelichte foto’s altijd uitgesmeerd (tenzij ze zijn undersampled en dan zijn het vierkantjes).
Zelfs vlekjes kijken kan genoegen geven. Het besef dat het licht van zo’n vlekje dat op je netvlies valt van miljoenen lichtjaren ver weg komt, en is vertrokken toen er nog dinosaurussen op Aarde rondliepen, is toch een andere beleving dan het detecteren van het licht via een camera. Alleen al het feit dat je het kán zien, ook al zie je geen details en schoonheid, geeft sommigen onder ons (waaronder ikzelf) voldoening.
Zo was bijvoorbeeld voor mij de kick van het daadwerkelijk zien van de supernova in M82 minstens even groot dan het fotograferen ervan. Ook al was het maar een puntje licht dat er eerst niet was en toen ineens wel.
Tot zo ver dit pleidooi voor visueel waarnemen van deze astrofotograaf 🙂
Inderdaad gemak van DSS. Gaat bij mij altijd feilloos en in PI zijn er gewoon teveel parameters die je kan of soms moet aanpassen waardoor het voor mij te ingewikkeld wordt.
M.b.t. je commentaar: sterrenclusters zijn inderdaad wel mooier door de telescoop. Da’s waar. En door de giga telescoop van Andre in donker Frankrijk was ik ook wel onder de indruk van de details die je kon zien. Misschien moet ik vaker komen waarnemen bij Huygens om visuele waarneming meer te gaan waarderen. 😉
Ik heb gisteren M13 bekeken door mijn elfje, vervolgens door een 30cm Dobson en daarna door een 50cm!!! Dobson. Wat een pracht en praal is er al te zien in de 30cm, waar het een pluizig vlekje blijft in mijn elfje. En in die 50cm zag ik inderdaad iets wat de plaatjes in tijdschriften overtrof. Ongelooflijk!
Mooie foto ‘s. Ik wist niet dat je zulke goeie beelden kon krijgen met een kleine telescoop. Hoe goed kun je de planeten in ons eigen zonnestelsel in beeld krijgen?
De foto’s die je overal ziet zijn niet met het oog door een telescoop zo duidelijk te zien hoor. De foto’s zijn het eindresultaat van uren belichten en daarna zorgvuldig bewerken.
Mijn telescoop is zeer bescheiden te noemen en enkele beelden ervan – waaronder een animatie van Jupiter – staan in mijn blog over Astrofotografie met bescheiden middelen: http://www.astroblogs.nl/2015/09/06/astrofotografie-voor-dutchies.
Wat is die witte vlek onder het Andromeda stelsel?
Zie dit plaatje voor benamingen van de in Jan Heuser’s foto zichtbare objecten: http://www.lcas-astronomy.org/articles/images/obschallenge11.jpg
Dat is M110, het grootste satellietstelsel van Andromeda 😉
@Jan Heuser
Ik ben heel erg benieuwd hoe de onbewerkte versie van de foto eruit ziet.
Zou u die ook hier kunnen plaatsen?
Waarom zou je die willen zien?
Omdat ik heel erg benieuwd ben hoe het er uit ziet zonder dat het bewerkt is. Ook omdat u zei dat het Andromeda stelsel ook te zien is met het blote oog als klein vaag vlekje.
Andromedanevel is alleen te vinden als het helder en erg donker is. Deze foto geeft een aardig beeld van wat je ziet op een donkere heldere nacht.
http://www.earlb.com/blog/wp-content/uploads/2012/10/2012-10-astronomy-find-Andromeda.jpg
Zie mijn “PS 16-10-2015” onderaan mijn blog toegevoegd voor de originele, onbewerkte foto.
Bedankt, er is nog best wat te zien op de onbewerkte versie.
Op een sub, zie je veel minder details terug dan op de uiteindelijke foto. Jan heeft subs van 5 minuten geschoten en schrijft in totaal 11,5 uur belichtingstijd gerealiseerd te hebben. Misschien klopt mijn berekening van geen kant maar ik kom dan op 138 foto’s.
Mijn foto (met alleen een compactcamera op 14x zoom, dus zonder telescoop) die hierboven in de comments ook al ergens rondzwerft bestond uit 10 foto’s van 5 minuten op 400 ISO. Een enkele sub zag er zo uit: http://s28.postimg.org/a8d2ncu8t/CRW_3671.jpg
Wat je waarschijnlijk direct duidelijk wordt is dat de bewerking noodzakelijk is om tot een mooie foto te kunnen komen (zelfs met zeer bescheiden middelen).
Het uiteindelijke resultaat van mijn 6 subs die gestapeld zijn in het programma Deep Sky Stacker en vervolgens met Photoshop bewerkt zijn is hier te vinden: http://www.astrobin.com/218764/
Zie voor het verschil tussen ruwe opname en eindresultaat ook het zeer mooie verhaal van Jan Brandt wat zojuist geplaatst is: http://www.astroblogs.nl/2015/10/15/de-helixnevel-ofwel-de-schoonheid-der-vergankelijkheid/
138 foto’s klopt wel ongeveer. In werkelijkheid nog iets meer, want ik liet DSS zelf de best bruikbare 98% van de foto’s gebruiken voor stacken.