De huidige grootste deeltjesversneller ter wereld is de Large Hadron Collider (LHC) van het Europese onderzoeksinstituut CERN bij Genéve en die meet 27 km in omtrek. In China hebben ze onder leiding van Nima Arkani-Hamed plannen voor een opvolger van 100 km omtrek. Groter, groter, groter, dat is het idee. Bij de Gordon and Betty Moore Foundation dachten ze precies het omgekeerde: waarom niet kleiner, kleiner en kleiner. Daarom gaven ze onlangs $ 13,5 miljoen aan de Stanford Universiteit om een deeltjesversneller te bouwen die zo groot is als… een schoenendoos – en dat allemaal gebaseerd op de technologie die ‘versneller op een chip‘ heet. Bij die techniek worden elektronen door middel van laserlicht versneld in een serie kunstig gemaakte chips. Het idee hierachter was: de microchips worden steeds kleiner, kunnen we dat ook niet voor deeltjesversnellers voor elkaar krijgen? ‘Kunnen we voor de versneller niet doen wat de microchip-industrie deed voor de computers’ , aldus SLAC natuurkundige Joel Englan. En zo kwam het idee op gang om deeltjesversnellers te gaan miniaturiseren, te verkleinen tot modellen die op je tafel passen. Aldus geschiedde en begon men met het zogeheten ‘accelerator-on-a-chip project’, dat bedoeld is om zo’n miniatuur-deeltjesversneller voor elkaar te krijgen. Stand van zaken op dit moment is dat men in staat is de 3,2 km lange SLAC deeltjesversneller terug te brengen tot een formaat van 100 meter. Nog niet echt een tafelmodel, maar er is vooruitgang. Wordt vervolgd. 🙂 Bron: Symmetry Magazine.
Speak Your Mind