Site pictogram Astroblogs

Zoem zoem: 11 februari zou de ontdekking van zwaartekrachtsgolven bekend worden gemaakt

Credit: LIGO

De geruchtenmachine is weer volop in gang op internet: de geruchten dat men met de LIGO detector signalen van zwaartekrachtsgolven heeft ontdekt, veroorzaakt door een samensmelting (Engels: ‘merger’) van twee zware zwarte gaten, waarover we een maand geleden al schreven, zijn verder aangezweld. Er zou donderdag 11 februari om 10.40 uur door de LIGO groep in Washington DC een persconferentie worden gegeven en daarop zou men volgens de geruchten gaan aankondigen dat met de twee detectoren van de Advanced LIGO – de een in Livingston, Louisiana en de ander in Hanford, Washington (zie afbeelding hieronder) – zwaartekrachtsgolven zijn gezien, afkomstig van het samensmelten van twee zeer zware zwarte gaten, de ene 36 zonsmassa’s en de ander 29 zonsmassa’s zwaar. Indien dit bericht juist is kunnen we er bijna zeker van zijn dat de Nobelprijs voor de Natuurwetenschappen dit jaar naar de ontdekkers gaat.

Impressie van twee zwarte gaten die naar elkaar spiraliseren en botsen. Credit: NASA.

Samen zouden die een zwart gat van 62 zonsmassa’s hebben opgeleverd. Eh… wacht even, 36 + 29 is toch 65? Waar is die drie zonsmassa dan gebleven? Die zou in enkele minuten tijd (!) in de vorm van zwaartekrachtsgolven zijn weggelekt, rimpels in de ruimtetijd. Volgens deze tweet, afkomstig van een collega van de Canadese natuurkundige Cliff Burgess, zou de detectie een betrouwbaarheid van maar liefst 5,1sigma hebben, welke boven de 5sigma ligt, de grens wanneer men spreekt van een ontdekking.

De afbeelding is gisteren opgedoken in een artikel in Science Magazine, dus het is geen obscure bron die er mee aankomt. In de mail van Burgess wordt nog meer informatie vermeld. Men zou in het gevonden signaal ook ’the ring-down to kerr’ hebben gezien, een verschijnsel dat optreedt vanaf het moment dat zwarte gaten botsen en smelten. Als ze samengaan is hun vorm nog niet in evenwicht, door het uitzenden van zwaartekrachtsgolven heeft het nieuwe zwarte gat even de tijd nodig om dat evenwicht te bereiken en die periode wordt de ringdown genoemd. Het eindresultaat is een zogeheten Kerr zwart gat, ook wel een Kerr-Newman zwart gat genoemd, een zwart gat dat roteert. Volgens Lubos Motl zou het ontstane zwarte gat een straal van 185 km hebben, de straal van de waarnemingshorizon, de grens waarbinnen niets meer kan ontsnappen uit het zwarte gat, zelfs licht niet. De frequentie van de uitgezonden zwaartekrachtsgolven zou 300 hertz zijn. Zodra ik meer nieuws heb over deze zoemerdezoem geruchten horen jullie ’t als eerste! Bron: Science Magazine + The Reference Frame.

FacebookTwitterMastodonTumblrShare
Mobiele versie afsluiten