Elf en Paard!!
Eén ding moge duidelijk zijn. Sterrenkunde is waarlijk een hele brede “tak van sport” want..eh…terwijl heel de wereld zich bijkans psychotisch heeft lopen opwinden over zoiets “lulligs” als dat duffe zwaartekrachtgolven-gedoe (Geintje…meneer Sonneberg…eh…Nouwen..hihi!!) was ik met mijn gedachten echt op een totaal andere plek in “sterrenkunde-land”. Hoewel ik van deze Hype natuurlijk heus wel het nodige heb meegekregen….ik (en wie niet???!!!) check..surprise..surprise…tenslotte elke dag ook braaf Astroblogs….maarre….mijn dagelijkse “astro-realiteit” van de afgelopen paar weken heeft toch vooral in het teken gestaan van de voorpret en voorbereidingen voor het schieten van mijn heilige graal der winter-objecten……..de Paardenkopnevel gekiekt met mijn 11,5cm Newton!!.Nu hebben we het deze winter niet echt voor het zeggen (gehad) als het gaat om het weer en zo…en dus… ook al was het afgelopen maandagnacht dan welliswaar zomaar opeens “aus grauen hinein” onbewolkt en kraakhelder….maarre….met alle respect voor… stond er ook een behoorlijk storend eerste kwartier Maantje hoog en fel aan de heldere hemel “te pronken”. Nu ben ik absoluut niet…eh…”anti maan” of zo, maar als je noeste plannen hebt om zoiets illusters als de beruchte Paardenkopnevel met zoiets bescheidens als een 11,5cm Newton fotografisch uit de lucht te willen plukken dan mag van mij La bella Luna toch maar even….eh….. haar, toegegeven ozo charmante edoch stoorlichtvoetige, hielen lichten, hoor!!. Bovendien stond dit eerste kwartier Maantje ook nog eens rechts boven vrij dichtbij in de buurt van het sterrenbeeld waar “het beruchte Paard haar stal heeft” te weten…Orion. Maar ja…zoals gegezegd, je hebt het als doorwrocht astrofotograaf dus niet altijd voor het zeggen…enne…al zou je het nog niet zeggen, gezien de hedendaagse grappen en grollen van de heren en dames Meteogoden,…..de winter loopt op z’n eind en het zal niet lang meer duren voordat Orion, wintersterrenbeeld pur sang, zijn weg naar “de tijdelijke Hades der sterrenbeelden” gelegen achter de werstelijke horizon zal weten te vinden!en dus….bezien in het (H-alpha)-licht van het spreekwoord dat zegt dat…”beggers can’t be choosers”…..wil ik deze winter nog een kans maken om “het Paard van Orion mijn lichtgevoelige digitale gang in te lokken”…. (hmmm, het riekt hier nu even heel verdacht naar carnaval!!)… dan is er zolangzamerhand toch wel enige haastige spoed geboden. Derhalve heb ik, ondanks mijn bedenkingen omtrent de die wel zeer aanwezige eerste kwartier Maan, toch maar het hele “astrotografische circus” in “ma belle grand Voiture” geladen om vervolgens gespannen verwachtingsvol naar mijn “hemelkantoor” te sjezen.Tja….en hoe nu met het nedrige Elfje onder deze lichtelijk dubieuze deep sky fotografische omstandigheden dit ozo illustere en lastige object op de gevoelige chip zien te krijgen?????…….Middels heel veel kortbelichte (twee minuten) subs of toch maar “yihaaa gung ho-style….. alsof de Maan er niet is…alles of niets” middels een bescheiden aantal langbelichte subs???Uiteindelijk toch maar gekozen voor zes stuks arbeidsintensieve langbelichte subs van elk acht minuten ….en als je me nou zou vragen waarom ik DEZE keuze heb gemaakt, dan kan ik daar eigenlijk geen “wetenschappelijk verantwoorde onderbouwing” voor ophoesten. Het komt mij voor dat het bepalen van de ideale belichtingstijd van een “subje” mijnsinziens nog steeds een beetje zogenaamde “natte vinger wetenschap” is…….Ben aangaande deze specifieke materie persoonlijk nog niet echt veel “echte wetenschap” tegengekomen in het “astroleesvoer” wat ik tot op heden onder mijn ogen heb gekregen…….mochten er waarde astrofoto-collega’s “out there” zijn die dat wel hebben gehad….gaarne uw zeer gewaardeerde lees-suggesties!!!!Maar goed…….11,5cm F8 Newton, Canon 1000D (gemodificeerd), 6 subs van elk 8 minuten lang (ISO 1600), kraakheldere lucht met een behoorlijk storende eerste kwartier maan……en na meer dan 40 minuten als een ware “astro-zombie” heel geconcentreerd een volgsterretje op een rood kruisdraad gehouden hebbende is ….DIT……
Ruwe onbewerkte “sub”..vers van de chip na acht minuten belichten!
hetgene wat je dan op je DSLR-beeldschermpje ziet verschijnen…..oepsie!!!………Het is laat, je bent bek-af en de bittere kou heeft, ook al heb je je nog zo dik aangekleed dat je bijkans op een Michelin-manneke lijkt, toch weer zijn wrede weg tot diep in je ouwe kadaver weten te vinden…en dan is…dit gedrochtelijke zwaaroverbelichte drama-plaatje “je kostbare buit” waarmee je je dan vervolgens blij huiswaarts mee moet begeven???? …aaarrrrgghhhh…..enkele reis naar de “Astro-shrink”, zou je denken!!Maarre….sinds ik heel lang geleden eens op mijn sterrenkluppie, toen ik overigens nog zo ongeveer de laatste natte (HEMA) astrofotograaf in het ganzen heelal meende te moeten uithangen, een lezing van zeer gewaardeerd astro-collega Paul Bakker mocht aanhoren, weet ik gelukkig beter.Hij liet toen een ruwe digitale opname van, ik meen, M81 & M82 (twee melkwegstelsels in de Grote Beer) zien….enne….even dacht ik dat “vriendje Paul” wellicht net effe iets te veel van een heel sterk soort “vuurwater” had genipt, want wat er op het grote scherm te zien was…was eigenlijk niets meer dan een groot wit plaatje met hier en daar nog net effe iets wittere stippies die dan eventueel voor sterren zouden kunnen doorgaan. Ofwel…in mijn optiek een opname alleen maar geschikt voor “bak 13”, net zoals het bovenstaande “fotonen-gebakkie mijnerzijds”. Volgens mij ben ik op die bewuste avond “omgegaan van Nat naar droog- digitaal” want Paul z’n thema die avond was….het demonstreren van enkele plezante kunstjes aangaande de zwarte magie der digitale beeldbewerking….ofwel na een paar muisklikjes en wat andere digitale toverkunsten zag ik hoe …”dat oerlelijke ruwe opname- zwaantje”…. kon worden omgetoverd tot… “een prachtig mooi…eh…HemelEendje”… (en..Ja…als doorwrocht citroën 2cv-coureur heb ik mij nu enige dichterlijke vrijheid veroorloofd t.a.v. het bekende sprookje van H.C. Anderson!!) ofwel een rete-strakke opname met daarop te zien twee fraaie merkwegstelsels op een strak zwarte hemelachtergrond….wow….Magic!! En nu alweer heel wat digitale jaartjes verder kan ik mij nog steeds verwonderen over de kracht en de mogelijkheden van die beeldbewerkingsprogramma’s…..en toch heb ik elke keer weer “zo mijn twijfels” als ik achter de computer kruip om met zo’n “bak 13 opname” te gaan stoeien…..en elke keer verbaas ik mij weer hoeveel moois je dan toch weer uit zo’n ogenschijnlijk mislukt plaatje kan halen.Enne……voor de goede orde…..het toepassen van dit soort “technieken” in de volksmond nog weleens denigrerend “fotozzzjoppen” genoemd heeft echt niets te maken met “visueel valspelen”…..het enige wat je doet is bij dit ruwe plaatje de alreeds aanwezige, voor jouw belangrijke informatie (de Paardenkopnevel in dit geval) , ten koste van de storende en onbelangrijke, ook op de opname aanwezige, non-informatie (dat witte strooilicht) eruit filteren. Dit kan je vooral voor elkaar krijgen door….even kort door de bocht gesteld….. “te spelen met het contrast van de opname”. Ergens op de heldere brei van witte strooilicht-fotonen liggen jouw kostbare rode Paardenkopnevel-fotonen……Als je al die witte “zooi-fotonen” digitaal wegpoetst dan hou je automatisch je mooie rooie Paardenkopneveltje op een fraaie zwarte hemelachtergrond over. Zogezegd….effe kort door de bocht…….want het bedrijven van de edele sport der Astrofotografische beeldbewerking is een complexe en soms zeer tijdrovende maar ook een heel dankbare bezigheid….”Vriendje André” weet daar alles van!!!Er is tegenwoordig een meer dan royale keuze aan dit soort software……vet varierend in complexiteit en prijs…..je kunt het zo simpel of zo gek/moeilijk maken als je zelf maar wilt….aanbevelingen doen is, net zoals iemand adviseren bij de aankoop van een telescoop, lastig op z’n minst……aan de kwaliteit van het gebodene zal het zeker niet liggen……het vooral een kwestie van uitvogelen wat “jouw smaak” is!Ikzelf heb een voor mij op dit moment redelijk behapbare en betrouwbare “workflow” bij elkaar gescharreld die begint met “Deep sky stacker” voor het stacken, kleur en contrastbewerkingen aan mijn( Canon RAW-format) subjes, dark frames en flatfields. Het uiteindelijke resultaat…een TIFF-file….haal ik dan nog eventjes heel lichtjes door Canon digital photo professional waarmee ik tevens ook van die joekel van een originele TIFF-file een wat makkelijker digitaal behapbare JPEG-kopie maak. Dit laatste is ook makkelijk wil ik met mijn behoorlijk bejaarde versie van photoshop (6.0), die geen TIFF-files lust, nog ” andere digitale dingetjes” doen.Afijn…..”het Elfje heeft het Paard gevangen”….enne…krokus Jodokus nog an toe….ben ik effe blij met het resultaat. Twee voor de prijs van één…het resultaat is leuk en zo ook was de weg hier er naar toe !!!Enne…..na deze eerste feestvreugde….. is het weer tijd voor dat andere ultieme hoogtepunt dezer “workflow”, te weten het zeer plezant edoch immer tijdrovend (als onverbeterbare grootschrijver ben ik altijd minstens een dikke week op een blogje aan het broeden) uit mijner woeste hersenpan wringen van een….Astroblogje…..yihaaaaa!!
