Messier 78, zomaar een leuke reflectie-nevel in Orion

Messier 78 in het sterrenbeeld Orion

Hé…hé….zit nog een beetje na te chillen van dat ozo leuke, spannende, gezellige “dagje uit” naar de Nationale Seti meeting bij ASTRON in Dwingeloo van gisteren, waar ik samen met Arie zo uitnemend genoegelijk heb mogen “rondhangen”. Mochten er “ASTRON-ers” zijn die Astroblogs lezen (en die zijn er!!) bij deze hartstikke bedankt voor die superleuke dag en dito gastvrijheid….enne…..aan de Astroblogs-lezers en lezeressen die daar nu nog aanwezig zijn (en die zijn er!!) voor dag twee van deze boeiende bijeenkomst, nog heel veel plezier toegewenst!! Afijn, Arie komt later vandaag nog met een uitgebreid blogje over deze Seti-meeting met alle in en outs over de huidige stand van zaken betreffende het “hot topic der zoektocht naar buitenaardse beschavingen”.Ondertussen gaat het “normale amateur-astronomische leven” ook gewoon door en aangezien het sinds de nationale sterrenkijkdagen al onverminderd kraakhelder is geweest des nachts, ben ik ook “nog effe tussendoor” op pad geweest naar de sterren.De lente komt eraan en dus wordt het weer even tijd om afscheid te nemen van het wintersterrenbeeld pus sang…Orion! Maar niet nadat ik nog één keer dit, wat de waarnemenings-omstandigheden betreft,  steenkoude en toch ook weerhartverwarmende sterrenbeeld op de fotografische korrel heb genomen. Aangezien ik  zo ongeveer alle “highlights” in dit sterrenbeeld al eens  heb gefotografeeerd, deze keer maar even een wat minder astronomisch glamoureus object te grazen genomen.M78 is een kleine (vergeleken met de Grote Orionnevel) reflectie-nevel die deel uitmaakt van de grote moleculaire gas(waterstof)wolk, gelegen op zo’n 1600 lichtjaar, die zo ongeveer het hele sterrenbeeld Orion omvat. De grote moleculaire Orionwolk is het dichtsbijzijnde stervormingsgebied tenopzichte van onze mooie blauwe thuisplaneet.Het complex bestaat uit emissie-nevels (o.a. de grote Orionnevel) waarbij het waterstofgas door het hoogenergetische ultra violette licht van de, zich daarin schuilhoudende pasgeboren sterren,  als ware het een TL-buis aan het lichten wordt gebracht.Daarnaast heb je nog zogenaamde “donkere stofwolken” en die bestaan uit hele kleine (voornamelijk koolstof) vaste stofdeeltjes. De “Paardekopnevel” is daar een mooi voorbeeld van en deze nevel, die geen/weing zichtbaar licht maar destemeer IR licht uitstraalt,  kunnen wij zien omdat deze, tenopzichte van ons nedrige Aardbewoners, toevallig pal voor een lichtgevende emissie-nevel staat.Messier 78 tenslotte, is een zogenaamde reflectie-nevel. Deze nevel wordt zichtbaar gemaakt doordat zij het licht van twee sterren, HD38563A & B, puur toevallig richting Aarde reflecteert en dus ook naar mijn immer fotonen-hongerige 11,5cm Newton met daaraan “vastgeplakt” mijn brave Canon1000D digitale spiegelreflexcamera.Aangezien Orion, op het moment van fotograferen, al best wel laag aan de (lichtvervuilde) horizon stond en ook nog eens redelijk dicht in de buurt van een eerste kwartier Maan, heb ik deze opname eigenlijk best wel  gemaakt onder zogenaamde “zo-zo-waarnemingsomstandigheden” Maar ja….zoals U weet geldt in “de Astrofotografie-wereld van vaderlandsche bodem” als geen ander de stelling dat “Beggers can’t be choosers”…en dus toch gewoon even, heel genoegelijk, dit,  me dunkt best wel aardige, plaatje geschoten.Zeven subs van elk vier minuten, twee dark frames van ook elk vier minuten plus nog 10 (bij thuiskomst geschoten) flatfields stonden aan de basis van deze voorlopige opname van M78. Volgend jaar, maar dan met Orion fier en hoog in het zuiden, doe ik dit grappige neveltje zeker nog een keertje! Zo, That’s all for now…enne..zo zie je maar weer dat zelfs Ik, als maar wil,  heus wel een ECHT (lees “kort”) astroblogje kan schrijven. Schouderklopje voor mezelf!!!