Image credit: SDSS
Groot, groter, grootst. Dat heb je op aarde in het dieren- en plantenrijk, maar dat heb je ook in de wereld der sterrenkunde. Door gebruik te maken van de NASA/IPAC Extragalactic Database (NED), da’s een online database met gegevens over 100 miljoen stelsels, heeft men een nieuwe klasse van sterrenstelsels ontdekt van supergrote spiraalstelsels – op de afbeelding hierboven zie je er enkelen. Ze werden niet eerder opgemerkt, omdat gedacht werd dat ze gewone spiraalstelsels zijn, zoals onze eigen Melkweg er eentje is. In een bestand met 800.000 sterrenstelsels, die niet verder van de aarde verwijderd zijn dan 3,5 miljard lichtjaar, kwam men 53 sterrenstelsels tegen met spiraalarmen, die wel 8 tot 14 keer de lichtkracht van ons Melkwegstelsel hebben en die wel tot tien keer de massa van de Melkweg hebben. Het Melkwegstelsel heeft een diameter van zo’n 100.000 lichtjaar, de 53 superspiralen zijn twee tot vier keer zo groot, waarbij de grootste een diameter van maar liefst 440.000 lichtjaar heeft. De ‘super spiralen’, zoals ze ook wel worden genoemd, stralen vooral in het ultraviolette en mid-infrarood gedeelte van het EM spectrum. Hun productie van stervorming lijkt wel dertig keer hoger te zijn dan die van onze Melkweg. Tot nu toe ging men er altijd van uit dat elliptische sterrenstelsels de grootste sterrenstelsels vormen, maar kennelijk zijn zij niet de enigen in de hors-categorie. Van alle grote elliptische en spiraalstelsels wordt gedacht dat ze ontstaan door het fuseren van kleinere sterrenstelsels. Bron: NASA/JPL.
